ΜΜΕ: Μέσα Πολιτικού και Πολιτιστικού Ευτελισμού

Μέγιστο ποσοστό των σημερινών Ελλήνων, αλλά και των εγκατεστημένων στην Ελλάδα αλλοδαπών που καταλαβαίνουν, λίγο ή πολύ, τη γλώσσα μας, αντλούν την ενημέρωση, την ψυχαγωγία και την υποτιθέμενη επιμόρφωσή τους από τα… χαζοκούτια –δύο και τρία, πολλές φορές– που διαθέτουν στα σπίτια τους. Αυτός είναι, άλλωστε, ο πρώτιστος λόγος της επιταχυνόμενης υποβάθμισης του ποιοτικού μας επιπέδου σε όλους τους τομείς. Τα «πρότυπα» που μας προβάλλουν ως δήθεν σημαντικά είναι κίβδηλα και χαμερπή, ενώ κατασκευάζουν συνεχώς νέα «ενδιαφέροντα», εντελώς άσχετα με τη ζωή και τις επιδιώξεις του καθενός και της καθεμιάς, τα οποία, αν δεν κατορθώνουν να μας αποπροσανατολίσουν, μας εκνευρίζουν και μας εξοργίζουν ώς την παράκρουση!

Φτάσαμε στο έσχατο σημείο κατάπτωσης να θεωρούνται «ενημερωμένοι πολίτες» όσοι γνωρίζουν και αναπαράγουν σε συζητήσεις τους τα εμετικά κουτσομπολιά που εκπορεύονται –και ενίοτε με μεγάλη συχνότητα– από τα κατʼ ευφημισμόν ΜΜΕ. Δηλαδή από τα Mέσα ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΥΣΚΟΤΙΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΕΚΜΑΥΛΙΣΜΟΥ και ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΠΟΒΛΑΚΩΣΗΣ. Πρόσφατα κλασικά παραδείγματα οι… σπαραξικάρδιοι λυγμοί της κ. Βροχοπούλου για την εγκατάλειψή της από τον αλβανό σύζυγό της και η διαμάχη Λαζόπουλου – Καρβέλα, με χυδαία χτυπήματα κάτω από τη ζώνη εκ μέρους του τελευταίου.

Για το σίριαλ Ζαχόπουλου, και τις διάφορες πτυχές, του σηκώνει κανείς τα χέρια ψηλά, παρʼ όλο που η υπόθεση έχει μπόλικο πολιτικό ζουμί. Μέχρι στιγμής έχουν μεταδώσει τα διάφορα κανάλια, όχι εκατοντάδες, αλλά χιλιάδες ίσως ώρες! (Στο σίριαλ αυτό δεν πάνε πίσω και οι εφημερίδες που έχουν αφιερώσει σελίδες επί σελίδων.)

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Στα δελτία ειδήσεων των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών δεσπόζει ΕΝΑ κυρίως θέμα και μάλιστα στις πλείστες των περιπτώσεων ΣΚΑΝΔΑΛΟΘΗΡΙΚΟ, επειδή, όπως λέγεται, «πουλάει». Ταυτόχρονα «πνίγονται» τεράστιας σημασίας ειδήσεις, όπως το επιτυχέστατο πρόσφατο ταξίδι του Καραμανλή στη Μόσχα και περιορίζονται άλλα γενικού ενδιαφέροντος ζητήματα, ελληνικά και διεθνή, στο ελάχιστο. Άξιο ιδιαίτερης μνείας είναι επίσης το γεγονός ότι κυριαρχούν ΤΑ ΔΥΣΑΡΕΣΤΑ για τον τηλεθεατή και σπανίζουν, αν δεν λείπουν εντελώς, τα ευχάριστα. (Τον πρώτο λόγο τον έχουν οι δολοφονίες, οι ληστείες, οι βιασμοί ενηλίκων και ανηλίκων, οι θλιβερές περιπτώσεις εγκαταλελειμμένων ναρκομανών…)

Εκείνο κυριολεκτικά που με βγάζει απʼ τα ρούχα μου είναι η επίπλαστη αγωνία των τηλεπαρουσιαστών –«αστέρων» πρώτου μεγέθους και «αστερίσκων» που συνεργάζονται καθημερινά μαζί τους– για τους ταλαίπωρους μικροσυνταξιούχους και τους πάσης φύσεως αναξιοπαθούντες. Μόνο δάκρυα δεν βγάζουν τα τεθλιμμένα μάτια τους –η υποκρισία τους κάνει μπαμ– για την κακή μοίρα των ανθρώπων αυτών, όταν είναι πασίγνωστες οι ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΕΣ ΑΜΟΙΒΕΣ των σκανδαλωδώς προνομιούχων αυτών δημοσιογράφων, ορισμένοι μάλιστα από τους οποίους «τα κονομάνε» χοντρά και από τις έμμεσες –και παράνομες– διαφημίσεις που κάνουν.

Στις συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης (που… διανθίζονται με το αντιαισθητικότατο τρικ του τεμαχισμού της εικόνας σε «παράθυρα») προσκαλούνται οι ίδιοι και οι ίδιοι, ενώ στις αψιμαχίες τους ακούγονται ταυτοχρόνως τρεις και τέσσερις φωνές, με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνει κανένας τίποτα! (Μοναδική φωτεινή εξαίρεση οι θαυμάσιες εκπομπές του Παντελή Σαβίδη στην ΕΤ3.)

Στον ψυχαγωγικό τομέα (που, όπως το λέει η ίδια η λέξη, οφείλει να συντελεί στην «αγωγή της ψυχής») η κατάσταση είναι εξίσου τραγική. Ειδικά σε σχέση με τις πλείστες από τις προβαλλόμενες ταινίες –ταινίες σκουπίδια, με σκηνές αποτρόπαιας βίας, άφθονου αίματος και πορνογραφικού τύπου σεξ (που ενεργοποιούν τα κατώτατα ένστικτα του ανθρώπου)– ο τηλεθεατής υποβαθμίζεται σε ηδονόπληκτο σαρκοβόρο ζώο. Το εξωφρενικό είναι ότι οι ταινίες αυτού του τύπου είναι ΟΛΕΣ αμερικανικές και μεταφέρουν στη χώρα μας την απεχθέστατη αμερικανική ΥΠΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ. (Ταινίες με σκηνές βίας και σεξ παράγονται και στην Ευρώπη. Όμως, οι ευρωπαϊκές ταινίες έχουν άλλο επίπεδο και χρησιμοποιούν τη βία ως μεμονωμένη ατομική έξαρση ενός από τους πρωταγωνιστές τους και το σεξ ως επιστέγασμα μιας ερωτικής και βαθιά ανθρώπινης σχέσης.)

Στον ψυχαγωγικό τομέα ανήκει επίσης η τηλεοπτική σύνδεση με μπουζουκόκεντρα αμφίβολης ποιότητας ή η βιντεοσκόπηση των συμβαινόντων στα κέντρα αυτά και η μετάδοσή τους σε ημέρα και ώρα που ευνοεί το κάθε κανάλι. Άλλο ζήτημα αν αυτού του είδους οι δραστηριότητες αποτελούν ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ για τον τηλεθεατή. (Ευχάριστη εξαίρεση συνιστούν οι ποιοτικές μουσικές εκπομπές του Σπύρου Παπαδόπουλου τις νυχτερινές ώρες του Σαββάτου στη ΝΕΤ.)

Όσο για τα διάφορα κερδοφόρα τηλεπαιχνίδια, φρονώ ότι ενασκούν στον τζόγο τόσο τους τηλεθεατές όσο και τους «παίκτες», καλλιεργώντας φρούδες ελπίδες σε χιλιάδες άτομα που περιμένουν υπομονετικά μήπως έρθει κάποτε και η σειρά τους να «παίξουν» στο τηλεοπτικό πλατό και να κάνουν παράλληλα και τη φιγούρα τους! Τζόγο, ο οποίος ανθεί, ούτως ή άλλως, στη χώρα μας, όπου υφίστανται, εκτός από τα διάφορα λαχεία, το ΠΡΟ-ΠΟ, το Στοίχημα, το Λόττο, το Πρώτο, το Τζόκερ και πολλά άλλα – νόμιμα και παράνομα… τυχερά παίγνια, όπως η ρουλέτα, ο ιππόδρομος, το μπαρμπούτι και στις χαρτοπαικτικές λέσχες η πόκα, ο Θανάσης κ.ά.

Έρχομαι τώρα, μετά από την «ενημέρωση» και την «ψυχαγωγία», στην… επιμόρφωση την οποία υποτίθεται ότι προσφέρουν τα τηλεοπτικά μας μέσα. Ποια επιμόρφωση, αλήθεια; Μπορεί κατʼ αρχάς να υπάρξει επιμόρφωση, όταν οι περισσότεροι… μύστες του ηλεκτρονικού Τύπου είναι ανελλήνιστοι; (Στα σοβαρά ραδιόφωνα τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα. Στα υπόλοιπα χρησιμοποιείται η… αγγλοελληνική!) Οι… μύστες αυτοί, λοιπόν, συρρικνώνουν το λεξιλόγιό μας, αφυδατώνουν το ύφος μας, απονευρώνουν τις εκφραστικές μας δυνατότητες, αμβλύνουν το γλωσσικό μας αισθητήριο, εκβαρβαρίζουν την προφορά των λέξεών μας και διαστρεβλώνουν τη γραμματική και το συντακτικό της πλουσιότατης, αλλά φθίνουσας πλέον γλώσσας μας. (Αν υπήρχε επιμορφωτική πολιτική στις τηλεοράσεις και μορφωτική πολιτική σε βάθος στα σχολεία και στα ανώτατα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα, ΤΟ ΠΙΟ ΠΡΟΣΟΔΟΦΟΡΟ ΕΞΑΓΩΓΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ ΜΑΣ ΘΑ ΗΤΑΝ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΜΑΣ.)

Τελειώνω με τα ακόλουθα: Θα πρέπει να είναι κανείς τυφλός για να μη βλέπει ότι οι «νταβατζήδες» ποδηγετούν το τηλεοπτικό μας γίγνεσθαι και ότι ΟΛΑ τα ιδιωτικά κανάλια ελέγχονται ακόμα από το ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΠΑΣΟΚ. Μοναδικός στόχος των συμπαθέστατων και μανιασμένων «εισαγγελέων» των εν λόγω καναλιών είναι ο Καραμανλής, τον οποίον θέλουν να ανατρέψουν, λες και υπάρχει διάδοχη κατάσταση σήμερα. Παράλληλα, οι δακτυλοδεικτούμενοι πλέον «νταβατζήδες» προετοιμάζουν εν κρυπτώ τη δημιουργία νέου αστικού κόμματος με στελέχη και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, για να αναχαιτίσουν τη νομοτελειακή πια –και σημαντική– αύξηση των ποσοστών της Αριστεράς. Προς το παρόν, πάντως, ο Καραμανλής δεν ανατρέπεται με μοχλό την παλιά του φιλία με τον Ζαχόπουλο, τον οποίο απέλυσε ΠΡΙΝ από την απόπειρα αυτοκτονίας του, ό,τι και να φέρουν σε μας τα περιλάλητα και άκρως ύποπτα DVD.