ΑΠΟ ΤΙΣ… ΚΑΤΣΙΚΕΣ ΣΤΙΣ ΤΣΙΠΟΥΡΕΣ ΚΙ ΑΠΟ ΣΗΜΙΤΗ ΣΕ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ;

Σήμερα, τον Δεκέμβριο του 2007 και τον Ιανουάριο του 2008, το πρόσχημα έχει… αναβαθμιστεί: από τη βοσκή της κατσίκας περάσαμε στο ψάρεμα της τσιπούρας! Ελληνικά αλιευτικά σκάφη ρίχνουν παραγάδια στα Ύμια, σκάφη του τουρκικού Λιμενικού πάνε και τους… κόβουν τις σημαδούρες από τα παραγάδια, σκάφη του ελληνικού Λιμενικού προστατεύουν τους έλληνες ψαράδες και έρχονται πλώρη με πλώρη με τα σκάφη του τουρκικού Λιμενικού, το τουρκικό ΓΕΕΘΑ καταγγέλλει… 33 περιπτώσεις υποτιθέμενων παραβιάσεων των τουρκικών χωρικών υδάτων από σκάφη του ελληνικού Λιμενικού – κόλαση!

Σαν να μην έφτανε ο «πόλεμος της τσιπούρας» και τα αλλεπάλληλα διπλωματικά διαβήματα, όπου ο έλληνας πρέσβης στην Άγκυρα Φ. Ξύδας έχει γίνει… «τσιπουρολόγος» (καθώς το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών τον καλεί για να του γίνουν διαβήματα και αυτός ανταπαντά προβαίνοντας ο ίδιος σε διαβήματα διαμαρτυρίας και απόρριψης των τουρκικών ισχυρισμών περί παραβίασης των τουρκικών χωρικών υδάτων από ελληνικά σκάφη Λιμενικού και ψαράδων), τα γεγονότα παίρνουν ακόμα πιο προκλητική τροπή.

Οι πολιτικοί στόχοι

Με οργανωμένο τρόπο, την προπαραμονή της Πρωτοχρονιάς διάφοροι «αγανακτισμένοι» τούρκοι πολίτες μπήκαν δήθεν αυθόρμητα σε μικρά ταχύπλοα σκάφη, γεμάτα τουρκικές σημαίες και «όλως τυχαίως», συνοδευόμενοι από τουρκικά τηλεοπτικά συνεργεία, έβαλαν πλώρη για τα Ύμια, προκειμένου να στήσουν εκεί τουρκικές σημαίες!

Επανάληψη δηλαδή του σεναρίου του 1996, όπου δημοσιογράφοι στην υπηρεσία των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών είχαν αποβιβαστεί στα Ύμια και είχαν όντως στήσει την τουρκική σημαία, αρχίζοντας το πανηγύρι.

Οι «αγανακτισμένοι πολίτες» όμως συνάντησαν τη σθεναρή αντίσταση του… τουρκικού Λιμενικού, το οποίο εμπόδισε για παράδειγμα ένα ταχύπλοο, όπως έδειξαν τα τουρκικά κανάλια, όπου επέβαιναν «αυθόρμητοι»… πυροσβέστες με πολιτικά που πήγαιναν να τοποθετήσουν δύο τουρκικές σημαίες στα Ύμια. Προφανώς οι άνθρωποι είχαν μπουχτίσει να σβήνουν φωτιές και είπαν νʼ ανάψουν μια πολιτική πυρκαγιά, έτσι για αλλαγή!

Αυτές οι προπαγανδιστικές τηλεοπτικές προβολές αποσκοπούν, όπως είναι εξόφθαλμο, να δείξουν στη διεθνή κοινή γνώμη, αν χρειαστεί, ότι οι τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για τη διατήρηση της ελληνοτουρκικής φιλίας και ειρήνης, αλλά οι προκλήσεις των Ελλήνων είναι τόσο μεγάλες ώστε έχει αγανακτήσει ο τουρκικός λαός που σπεύδει αυθόρμητα, κατά… πλωτές μάζες, στα Ύμια, οπότε τι να κάνουν και οι τούρκοι λιμενικοί, άνθρωποι είναι, όλο και θα τους ξεφύγουν κάποιοι «αγανακτισμένοι» και θα ανεβούν στα Ύμια για να υψώσουν την τουρκική σημαία!

Δοκιμάζουν τον Καραμανλή

Φυσικά, τα κατσίκια και οι τσιπούρες είναι παραμύθια για μικρά παιδιά. Καθαρά πολιτικοί είναι οι λόγοι αυτής της… βουκολικής ή αλιευτικής, κατά περίπτωση, επικίνδυνης φαρσοκωμωδίας.

«Το ζήτημα δεν είναι η τσιπούρα, αλλά η εθνική κυριαρχία», δήλωνε πολύ σωστά στην τουρκική εφημερίδα «Ραντικάλ» στρατιωτικός παράγοντας από τη γειτονική χώρα, ισχυριζόμενος ότι τα Ύμια είναι «τουρκικός εθνικός κυρίαρχος χώρος».

Πέρα από αυτό όμως, το οποίο είναι μόνιμο ζήτημα και ήταν στο χέρι της τουρκικής ηγεσίας να επιλέξει αν θα οξύνει ή όχι την αντιπαράθεση γύρω από αυτό το θέμα ακριβώς τώρα, τις παραμονές της επίσκεψης του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή στην Άγκυρα, υπάρχει και άλλος, πιο ειδικός στόχος με τις σημερινές τουρκικές προκλήσεις.

Τον Ιανουάριο του 1996, η Άγκυρα προκάλεσε την κρίση στα Ύμια, επειδή μόλις είχε παραιτηθεί από πρωθυπουργός ο Ανδρέας Παπανδρέου, οπότε γινόταν φανερό ότι αυτή η ηγετική προσωπικότητα αποσυρόταν διά παντός από το πολιτικό σκηνικό ως ενεργός ηγέτης. Λογικό ήταν οι τούρκοι ηγέτες να θελήσουν να δοκιμάσουν τον διάδοχό του.

Τον δοκίμασαν, λοιπόν, στα Ύμια με μια σκηνοθετημένη κρίση, τον βρήκαν «πολιτικό νάνο» στον χειρισμό της επικίνδυνης κατάστασης και βάσει του συμπεράσματος αυτού καθόρισαν την πολιτική τους απέναντι στην Ελλάδα ολόκληρη την επόμενη οκταετία Σημίτη, με ιδιαίτερα θετικά και σημαντικά για την Άγκυρα οφέλη.

Ας μην ξεχνάμε ότι αυτή η «κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ των Υμίων» έφτασε με τον Κ. Σημίτη, τον Γ. Παπανδρέου, τον Θ. Πάγκαλο και όλους τους ομοϊδεάτες τους «εκσυγχρονιστές» μέχρι του σημείου να προσπαθεί να περάσει τις τουρκικές θέσεις για το Κυπριακό, τασσόμενη ανοιχτά υπέρ του διχοτομικού Σχεδίου Ανάν!

Όταν λοιπόν η Άγκυρα σημείωσε τόσο λαμπρά αποτελέσματα με τον Κ. Σημίτη, μεθοδεύοντας την προηγούμενη κρίση στα Ύμια, γιατί να μη δοκιμάσει το ίδιο κόλπο και με τον Κ. Καραμανλή για να δει «τι ψάρια πιάνει» και σʼ αυτήν την περίπτωση;

Έτσι κι αλλιώς, είναι τόσο υποτονικές οι αντιδράσεις του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών στις αλλεπάλληλες τουρκικές προκλήσεις του Δεκέμβρη, ώστε εδώ που τα λέμε θα ήταν και ανόητοι οι τούρκοι αξιωματούχοι αν δεν προσπαθούσαν να διαπιστώσουν μέχρι πού φτάνει η υποχωρητικότητα της ελληνικής κυβέρνησης.

Κρίμα να αμαυρώσει όλο το έργο του

Άλλωστε, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι και η κυβέρνηση Καραμανλή δεν ακολουθεί στα ελληνοτουρκικά διαφορετική γραμμή από εκείνη που ακολουθούσαν ο Κώστας Σημίτης και ο Γιώργος Παπανδρέου.

Η εξωτερική πολιτική συνολικά όμως είναι ο μοναδικός πλέον τομέας όπου ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής πιστώνεται με ορισμένες σοβαρές επιτυχίες, οι οποίες βρίσκονται σε πλήρη ανταπόκριση με τα αισθήματα της τεράστιας πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.

Ο ρόλος του Κ. Καραμανλή και οι χειρισμοί του στη διευκόλυνση της έκφρασης του συντριπτικού «όχι» των Ελληνοκυπρίων στο Σχέδιο Ανάν, η θεαματική αναβάθμιση των σχέσεων της Ελλάδας με τη Ρωσία στο ενεργειακό και πολιτικό επίπεδο, η έστω και ανεπαρκής προσπάθεια αναθέρμανσης των σχέσεων της χώρας με τον αραβικό κόσμο, ο μετριασμός του υπονομευτικού ρόλου που έπαιζε το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών επί Γ. Παπανδρέου εναντίον της Σερβίας για να προωθήσει τα αμερικανικά ανατρεπτικά σχέδια κ.λπ. είναι οπωσδήποτε αξιοσημείωτα επιτεύγματα. Σπανίζουν τέτοια στο κυβερνητικό έργο.

Αυτή λοιπόν την «καρδάρα με το γάλα» ετοιμάζεται να κλωτσήσει ο πρωθυπουργός με το ταξίδι του στην Τουρκία. Οι επιτυχίες του κινδυνεύουν να περάσουν σε δεύτερη μοίρα, στην υποβάθμιση και στην αφάνεια και αδιαφορία του ελληνικού λαού, αν κυριαρχήσει η ταπεινωτική εικόνα ενός «συρόμενου» στην Άγκυρα Καραμανλή μέσα σʼ ένα πλαίσιο όρων υπαγορευμένων από το τουρκικό στρατιωτικοπολιτικό κατεστημένο.

Το ίδιο το ταξίδι είναι υποχώρηση

Σε αντίθεση με αυτά που λέγονται και γράφονται, το μείζον πρόβλημα του ταξιδιού του Κ. Καραμανλή στην Τουρκία δεν συνίσταται στο ενδεχόμενο να λάβουν χώρα κάποιες τουρκικές στρατιωτικοπολιτικές προκλήσεις κατά τη διάρκεια της εκεί παραμονής του, όπως έγινε κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του τότε έλληνα υπουργού Εξωτερικών Πέτρου Μολυβιάτη.

Το πρόβλημα συνίσταται στο ότι ακόμα κι αν όλα κυλήσουν αρμονικά και ήρεμα, το ίδιο το επίσημο πρωθυπουργικό ταξίδι σηματοδοτεί πρωθυπουργική αδυναμία και υποχωρητικότητα με την απλή πραγματοποίησή του αυτή καθαυτήν.

Ό,τι κι αν πει ο Κ. Καραμανλής, το πλαίσιο και τα θέματα της επίσκεψής του έχουν αντικειμενικά προκαθοριστεί από τις μεθοδικές και στοχοπροσηλωμένες προκλήσεις του τουρκικού κατεστημένου, το οποίο φρόντισε να αναδείξει με δηλώσεις και πράξεις του όλα τα θέματα που το ενδιαφέρουν στα ελληνοτουρκικά κατά τον τελευταίο μήνα.

Ο έλληνας πρωθυπουργός ή θα πάει στην Άγκυρα και θα μοιάζει μʼ έναν… κακόμοιρο, φτωχό συγγενή που δεν τολμάει να πει λέξη για τα κρίσιμα θέματα ή θα πρέπει να τινάξει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις στον αέρα, μιλώντας έξω από τα δόντια. Έχει το θάρρος να κάνει κάτι τέτοιο; Κι αν έχει το θάρρος, υπάρχει σκοπιμότητα να κάνει κάτι τέτοιο;

Σκληρές αλήθειες

Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αλί Μπαμπατζάν ήρθε εδώ, χαρακτήρισε ολόκληρη την ελληνική μουσουλμανική μειονότητα τουρκική και την παρότρυνε να προσφεύγει στα ευρωπαϊκά δικαστήρια εναντίον της Ελλάδας, εμφανίζοντάς την ως διωκόμενη από το ελληνικό κράτος.

Ωραία, λοιπόν. Τι θα κάνει όμως ο Καραμανλής στην Τουρκία, τι θα πει για τους Κούρδους; Θα καταγγείλει δημοσίως τα στυγερά εγκλήματα των Τούρκων εναντίον τους; Θα ταχθεί υπέρ του αναφαίρετου δικαιώματός τους να σχηματίσουν ανεξάρτητο κράτος; Ή θα λέει ανοησίες περί της «ανάγκης καταπολέμησης της τρομοκρατίας», εννοώντας τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων;

Τι θα πει για την Κύπρο; Θα καταγγείλει απερίφραστα την τουρκική κατοχή, θα τολμήσει να πει ότι δεν πρόκειται να δεχτεί λύση του Κυπριακού χωρίς υποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων; Θα πει ότι η Τουρκία δεν έχει καμιά θέση στην Ευρώπη, τουλάχιστον όσο διατηρεί κατοχικό στρατό στην Κύπρο ή θα επαναλάβει τα περί «ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας», σιωπώντας για την Κύπρο;

Αν έχει σκοπό να κάνει τέτοιες τοποθετήσεις, πράγμα σχεδόν σίγουρο, η ζημιά που θα προκληθεί στα εθνικά ζητήματα θα είναι ανεπανόρθωτη. Γιʼ αυτό και επιμένουμε ότι αυτή η επίσκεψη είναι εξαιρετικά επιζήμια και δεν πρέπει να γίνει.