Υπόθεση Τσίπρα: υπόκλιση στο φαίνεσθαι
Πολλάκις -αλλά ευτυχώς παροδικά- στην πολιτική ζωή το φαίνεσθαι παίζει καθοριστικότερο ρόλο έναντι του είναι – κι εξ αυτού εμφανίζονται οι λεγόμενοι «πολιτικοί της εικόνας», τους οποίους η κοινή γνώμη αξιολογεί και επιβραβεύει για το «φαίνεσθαι» και όχι το «είναι», για το «πώς τα λέει…» κι όχι «τι λέει…». Βέβαια εάν ξύσεις με επιμέλεια έναν τέτοιο πολιτικό εύκολα ανακαλύπτεις από κάτω είτε τη μετριότητα είτε και το τίποτα, ωστόσο σε εποχές «τηλεοπτικής δημοκρατίας» όπου όλα κρίνονται με μια ματιά, η κοινή γνώμη αργεί να διαπιστώσει ότι ο «χρυσός» είναι σκέτος «τενεκές». Τελικά όμως το ανακαλύπτει, ιδιαίτερα όταν ο πολιτικός της εικόνας αναλαμβάνει υπεύθυνη θέση και καταναγκαστικά αποκαλύπτεται…
• Γέννημα θρέμμα της «εικόνας» είναι και ο επίδοξος διάδοχος του Αλέκου Αλαβάνου στην ηγεσία του ΣΥΝ, Αλέξης Τσίπρας, καθότι ο μέσος πολίτης αγνοεί τις θέσεις και τις απόψεις του ή τα ηγετικά του προσόντα και τους αγώνες του, ωστόσο τον επιβραβεύει για την «εικόνα» του και για τα νιάτα του. Ίσως σε ένα αστικό κόμμα δεν θα ξένιζε τους επαΐοντες η προώθηση του κ. Τσίπρα στην ηγεσία του, όμως σ’ ένα αριστερό κόμμα, που εξ ορισμού το είναι καθορίζει τα πράγματα, η προώθηση αυτή ισοδυναμεί με υπόκλιση στον εντυπωσιασμό και στους κανόνες της «τηλεοπτικής δημοκρατίας». Όπως δείχνουν τα πράγματα, ο έμπειρος και δοκιμασμένος, μέσα από πολιτικές μάχες διαρκείας, Φώτης Κουβέλης, θα ηττηθεί στη διεκδίκηση της ηγεσίας του ΣΥΝ και ταυτόχρονα το «είναι» θα υποταχθεί στο «φαίνεσθαι». Έτσι, ο ΣΥΝ θα περάσει από την εποχή Αλαβάνου στην εποχή Τσίπρα, με άμεσο αποτέλεσμα να εκλείψει κάθε πιθανότητα να αποκτήσει ο ΣΥΝ κουλτούρα διακυβέρνησης. Η εποχή Τσίπρα θα σφραγίσει το εισιτήριο του ΣΥΝ στον χώρο των κομμάτων διαμαρτυρίας – ό,τι δρομολογήθηκε την εποχή Αλαβάνου θα ολοκληρωθεί στην εποχή Τσίπρα κι ο ΣΥΝ θα γίνει ένα κακέκτυπο του ΚΚΕ.
•Οι προσδοκίες όσων υποκλίνονται στο «φαίνεσθαι», πως δηλαδή η εποχή Τσίπρα θα οδηγήσει στη μεγιστοποίηση των εκλογικών ποσοστών του ΣΥΝ, σύντομα θα διαψευστούν, αν και σε πρώτη φάση μπορεί οι δημοσκοπήσεις να δείξουν οφέλη κι όχι ζημίες. Όμως οι ζημίες θα έρθουν νομοτελειακά, γιατί το εκλογικό σώμα στην κάλπη ρίχνει την ψήφο του υπέρ αυτού που εμπιστεύεται κι όχι αυτού που συμπαθεί. Ιδιαίτερα όταν στους ψηφοφόρους τεθεί εκ νέου το διακύβευμα της εξουσίας, τα τωρινά «πλεονεκτήματα» Τσίπρα θα γίνουν απτά μειονεκτήματα. Τελικά, ο ΣΥΝ το πείραμα Τσίπρα θα το πληρώσει, ίσως και ακριβά, αλλά για την πολιτική ζωή δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι πως αδυνατίζει η προοπτική των κυβερνήσεων συνεργασίας, στη δεδομένη περιχαράκωση του ΚΚΕ θα προστεθεί και η περιχαράκωση του ΣΥΝ, οπότε και πάλι ο δικομματισμός θα γίνει μονόδρομος!