υπουργείο Εξω(φρεν)ικών

-Δεν μπόρεσαν να καταχαρούν πάνω από μερικά 24ωρα ο Λευκός Οίκος και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τη στενή συνεργασία των δύο αμερικανικών ανδρείκελων, του πακιστανού δικτάτορα Π. Μουσάραφ και του αφγανού «Προέδρου» Χ. Καρζάι, που μετά την «ιστορική» συνάντησή τους, την περασμένη εβδομάδα, δήλωσαν σε κοινή συνέντευξη Τύπου ότι «θα συνεργαστούν στενά για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας» με τη βοήθεια των ΗΠΑ, οι οποίες θα συνεισφέρουν στον τομέα της συλλογής και ανταλλαγής εμπιστευτικών πληροφοριών στο θέμα της τρομολαγνείας…
-Ευφορία στο περιβάλλον του Προέδρου Τζ. Μπους και αμέσως ήλθε η καταστροφή… Νεώτερο θύμα της ακραίας αμερικανικής αντιτρομοκρατικής πολιτικής η πρώην πρωθυπουργός του Πακιστάν Μπ. Μπούτο…
-Αυτοεξόριστη, με πολύχρονη παραμονή στην Εσπερία, όπως αποκαλούν οι συμπατριώτες μας της περασμένης γενιάς τη Δυτική Ευρώπη, ευθυγραμμίστηκε με την αντιτρομοκρατική πολιτική της Ουάσινγκτον στην περιοχή αυτή του κόσμου, με σιωπηλό «αντάλλαγμα» την αμερικανική συγκατάθεση για επιστροφή της στην εξουσία και μοίρασμα της «πίτας» με τον στρατηγό Μουσάραφ.
-Το κρίσιμο βέβαια ερώτημα είναι ποιος είναι ο πραγματικός τρομοκράτης, που έχει αιματοκυλίσει τον πλανήτη με την «αντιτρομοκρατική» πολιτική του, που έχει δημιουργήσει αυτήν την ακραία τρομοκρατική υστερία με στόχο πρωτίστως τις ΗΠΑ, αλλά και τους αμερικανοϋποτελείς ηγέτες… Να θυμίσουμε ότι το Ισλάμ, ως θρησκεία, υπήρχε εδώ και χιλιάδες χρόνια, χωρίς να έχει παρατηρηθεί το σημερινό τρομοκρατικό μένος μεταξύ των εκατομμυρίων πιστών του. Δεν υπήρχαν «επιθέσεις αυτοκτονίας», δεν υπήρχε αυτό το πάθος αντεκδίκησης… Ποιος λοιπόν το δημιούργησε, το εξέθρεψε, το γιγάντωσε με την πολιτική της εισβολής και κατοχής ξένων εδαφών, χάριν διασφάλισης των πετρελαϊκών κοιτασμάτων, ποιος εξώθησε μερίδα του ισλαμικού κόσμου σε αυτόν τον ύψιστο βαθμό φανατισμού;
-Ποιοι όμως από τους σημερινούς «ιέρακες» του Λευκού Οίκου και τους εθελοτυφλούντες αντιαραβιστές θα αποτολμήσουν επιτέλους να μιλήσουν τη γλώσσα της αληθείας, να επιχειρήσουν στροφή 180 μοιρών στη σημερινή αδιέξοδη και τρομοφοβική πολιτική; Φαίνεται ότι μοναδική ελπίδα είναι η «αλλαγή φρουράς» στον Λευκό Οίκο, σε συνδυασμό με την τραυματική εμπειρία και τα συσσωρευμένα λάθη των τελευταίων χρόνων. Ίσως τα στοιχεία αυτά να δρομολογήσουν αλλαγή πλεύσης που τόσο πολύ επιθυμεί η ανθρωπότητα…
-Με τη δολοφονία της Μπ. Μπούτο ο πακιστανικός λαός έχασε το σύμβολο των συσσωρευμένων προσδοκιών και ελπίδων για δημοκρατία, για εκσυγχρονισμό των θεσμών, για αναβαθμισμένη θέση της γυναίκας στην πορεία προς τα εμπρός αυτής της χώρας…
-Αλλά με την εξαφάνιση της ηγετικής φυσιογνωμίας της Μπούτο από την πολιτική σκηνή του Πακιστάν επέρχεται ίσως και η πρώτη σοβαρή ρωγμή στη στρατηγική αρχιτεκτονική των
ΗΠΑ, που άρχισε να εφαρμόζεται μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ με επίκεντρο και στρατηγικό σύμμαχο τον δικτάτορα στρατηγό Μουσάραφ…
-Δεν θα είναι πλέον δυνατό για την Ουάσινγκτον να συνεχίσει μετά τη δολοφονία της Μπούτο και, επικαλούμενη στρατηγικούς λόγους και ζωτικά συμφέροντα, να στηρίζεται στον Μουσάραφ, έναν αυταρχικό κυβερνήτη, καταπιεστή των ελευθεριών του πακιστανικού λαού που δεν διαθέτει καμία «νομιμοποίηση» από την πραγματική θέληση του λαού της χώρας να κατέχει τα ηνία της εξουσίας. Η διατήρησή του στην εξουσία, με την ισχύ των όπλων, αντιστρατεύεται τα δημοκρατικά ιδεώδη των λαών των δυτικών χωρών και βεβαίως και των ΗΠΑ…
-Ο Μουσάραφ με το αντιδημοκρατικό και καταπιεστικό καθεστώς του υποχρέωσε τις ΗΠΑ να καταβάλουν ένα υψηλότατο τίμημα, σε ό,τι έχει σχέση με τη συνέπεια και το κύρος στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής… Ρυμούλκησε την Ουάσινγκτον σε μια «συμμαχία ηθικής κατάπτωσης» και ντροπής, στην οποία η ολόπλευρη υποστήριξη προς τον δικτάτορα Μουσάραφ «αντηλλάγη» με τον ενταφιασμό των δημοκρατικών ελευθεριών του πακιστανικού λαού… (σας θυμίζει μήπως τη χούντα στην Ελλάδα;)
-Έρχεται ολοταχώς η νέα χρονιά 2008 και φέρνει σημαντικές εξελίξεις σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, που ενδιαφέρουν άμεσα και τη χώρα μας… Αλλαγές θα έχουμε και στον όλο τρόπο άσκησης της διπλωματίας από πλευράς των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετά την επικύρωση της Συνθήκης της Λισσαβώνας (Μεταρρυθμιστική Συνθήκη), στοιχείο που θα επηρεάσει και την όλη δομή και διάρθρωση της ελληνικής διπλωματικής υπηρεσίας, πολύ συντομότερα από ό,τι πιστεύουν μερικοί…
-Πρώτο «αγκάθι» για την ελληνική διπλωματία στη βαλκανική γειτονιά μας οι εξελίξεις στο Κόσοβο… Δεν είναι βεβαίως αρεστή από ελληνικής πλευράς η εκβιαστική σήμερα πολιτική των ΗΠΑ υπέρ της άμεσης ανεξαρτησίας του Κoσόβου, χωρίς ομόφωνη απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, αλλά με την απειλή «μονομερούς αναγνώρισης» της ανεξαρτησίας του κρατιδίου αυτού από τις ΗΠΑ και με παντοειδείς πιέσεις προς άλλες χώρες να ακολουθήσουν αυτήν την επικίνδυνη οδό στις διεθνείς σχέσεις…
-Όσον αφορά τη μικρή και έντιμη Ελλάδα για να υποκύψουμε κι εμείς στον ωμό εκβιασμό της Ουάσινγκτον (στη διπλωματική γλώσσα λέγεται και «κατʼ ιδίαν διαβουλεύσεις» Ντ. Μπακογιάννη – Ν. Μπερνς) ως «στρατηγική εταίρα» των ΗΠΑ, προσπαθούμε να πετύχουμε κάποια μικρά «ανταλλάγματα», βραχυπρόθεσμης όμως διάρκειας, ενώ συναινούμε στη δημιουργία επικίνδυνου «προηγούμενου» στα βόρεια σύνορά μας, αλλά και για τις μελλοντικές εξελίξεις στο Κυπριακό…
-Κοντόφθαλμη η πολιτική των ΗΠΑ στο Κόσοβο, όπως άλλωστε στις περισσότερες, δυστυχώς, περιπτώσεις. Αξιολογούν τις άμεσες στρατηγικές τους προτεραιότητες, ενώ στο όχι και τόσο απώτερο μέλλον δημιουργούν ιστορικό προηγούμενο και ανοίγουν τον «ασκό του Αιόλου» για αντίστοιχες αλλαγές συνόρων και εθνοτικές ανακατατάξεις, ακόμη και στην αμερικανική ήπειρο… Πάνω από 11 εκατομμύρια είναι σήμερα ο μεξικανικής καταγωγής πληθυσμός των ΗΠΑ, με συμπαγείς μάζες στις νότιες πολιτείες τις οποίες κατέκτησαν ως εδαφική μεν επικράτεια οι Αμερικανοί του 19ου αιώνα, αλλά ο λατινογενής πληθυσμός συνεχώς αυξάνεται… Μικρή βεβαίως η ιστορική μνήμη των νεοαμερικανών, όπως λένε συνεχώς οι Κινέζοι, και τα λάθη τους στη διεθνή πολιτική συνεχίζονται…
-Ας έλθουμε όμως και στη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Λισσαβώνας, που υπέγραψε τον Δεκέμβριο ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής μαζί με τους λοιπούς ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης… Καταργείται, μετά την επικύρωση της συνθήκης, εντός του 2008 η εναλλασσόμενη 6μηνη προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τα κράτη μέλη… Έτσι, μετά την 6μηνη σλοβενική προεδρία το α΄ εξάμηνο του 2008 και τη γαλλική προεδρία το β΄ εξάμηνο, θα έχουμε «υπουργό Εξωτερικών» της Ευρωπαϊκής Ένωσης για περίοδο 2,5 ετών, στοιχείο που αναμένεται να επιφέρει αρκετές αλλαγές στη σημερινή δομή της άσκησης κοινής εξωτερικής πολιτικής από πλευράς Ευρωπαϊκής Ένωσης…
-Με την καινοτομία της δημιουργίας Ειδικού Συντονιστού για θέματα εξωτερικής πολιτικής ενισχύονται πάλι στους κόλπους των Βρυξελλών οι παλιές σκέψεις για δημιουργία κοινών πρεσβειών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε τρίτες χώρες… Που σημαίνει ότι θα στελεχώνονται εφεξής από διπλωμάτες όλων των χωρών –27 προς το παρόν– της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ότι θα μειωθούν δραστικά οι σημερινές θέσεις των πρεσβευτών και για την ελληνική διπλωματική υπηρεσία… Θα υπάρξουν και ορισμένες εξαιρέσεις, αφού θα μπορούν οι χώρες μέλη να επικαλεστούν «εθνικούς λόγους» για τη διατήρηση εθνικής διπλωματικής αποστολής, όπως στην περίπτωση της Ελλάδας που θα διατηρήσει πρεσβεία με εθνική σύνθεση στην Τουρκία και όχι μόνον… Προβλέπω πιο έντονο «σπρώξιμο» να προλάβουν οι διπλωμάτες μας να γίνουν όλοι πρέσβεις και μετά βλέπουμε τι θα τους κάνουμε… Ανησυχίες συντεχνιακές και ατομικές των διπλωματών μας που φαίνεται δεν προβληματίζουν, χρονιάρες μέρες, την υπουργό Εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη…