«ΟΜΑΔΑ ΑΔΙΑΦΘΟΡΩΝ» ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΕ Η ΡΗΓΙΛΛΗΣ!

Οι βουλευτές σε συνάξεις τους το τελευταίο διάστημα μιλούν για αλαζονική στάση και κλειστά τηλέφωνα. Πλην του γνωστού υπουργού που δεν βλέπει -ούτε ακούει;- κανέναν, έχουν αρχίσει και άλλοι υπουργοί και υφυπουργοί της κυβέρνησης να μην απαντούν στις εκκλήσεις βουλευτών και στελεχών οργανισμών για ένα ραντεβού, για μιαν… ακρόαση.
Ξέχωρα από το ότι κάθε βουλευτής θέλει να περάσει το δικό του, χωρίς να σκέπτεται τη δύσκολη θέση των υπουργών και χωρίς να κατανοεί τις σκοτούρες της διοίκησης και της διαχείρισης μείζονων θεμάτων, φαίνεται ότι ορισμένοι εκ των διαχειριστών της εξουσίας έχουν αναγάγει την αδιαφορία σε κύριο στοιχείο του τρόπου που ασκούν τη διοίκηση.
Έτσι βουλευτές και πρόεδροι οργανισμών συνεννοούνται στις περισσότερες των περιπτώσεων με τους διευθυντές των γραφείων υπουργών και υφυπουργών, οι οποίοι συνήθως τους γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και δεν τους παραχωρούν την παραμικρή εξουσία (έχοντας προφανώς ενστερνισθεί τη θεωρία της… «εξουσίας εκ μεταφοράς»). Υπό τις συνθήκες αυτές οι κυβερνητικοί βουλευτές δεν μπορούν ούτε να εμφανισθούν στις περιφέρειές τους, αφού δεν έχουν απαντήσεις για όσα απασχολούν τους ψηφοφόρους τους, μάλιστα πολλές φορές συμβαίνει να μην έχουν καμιά πληροφόρηση για το ότι θα αλλάξει ο τάδε νόμος, η τάδε διάταξη που τους αφορά, αφού βέβαια αφορά και τους ψηφοφόρους τους…
Παρότι συμφωνήθηκε τελευταία σε κοινοβουλευτικό επίπεδο να ενημερώνονται οπωσδήποτε οι βουλευτές για τις όποιες νομοθετικές αλλαγές προτίθενται να προωθήσουν οι υπουργοί και οι υφυπουργοί, οι βουλευτές είναι σίγουροι ότι τίποτε τέτοιο δεν θα συμβεί.
Οι υπουργοί άλλωστε δεν ενδιαφέρονται καν για το τι διοχετεύουν δεξιά κι αριστερά οι δυσαρεστημένοι βουλευτές του κόμματός τους, τους οποίους αντιμετωπίζουν ως αντιπάλους και όχι ως συναγωνιστές στην ίδια παράταξη.
Σε ορισμένες δε περιπτώσεις κυριαρχεί ο ανταγωνισμός σε τέτοιον βαθμό, που υφυπουργός έλεγε για «ομόσταβλό» του βουλευτή ότι καλύτερα συνεννοείται με τον … (και ανέφερε βουλευτή του ΠΑΣΟΚ) παρά με αυτόν.
Oι τελευταίες πάντως αντιδράσεις των βουλευτών οφείλονται ίσως και στο σύνδρομο της… μη εξουσίας. Πολλοί -αν όχι η πλειοψηφία τους- βρίσκονται μακράν της οποιασδήποτε γνώσης, διοίκησης και διαχείρισης δημοσίων πραγμάτων. Έτσι επιδίδονται σε έντονες διαμαρτυρίες για όσα δεν γνωρίζουν, αν και στις περισσότερες των περιπτώσεων και να τα εγνώριζαν τίποτε δεν θα είχαν να προτείνουν…
Στην ουσία εντάχθηκαν στη χορεία των διαμαρτυρομένων, επειδή η βουλευτική τους θητεία δεν σχετίσθηκε με υπουργικό θώκο. Όσον αφορά βέβαια την παντελή αδιαφορία ορισμένων υπουργών, έχουν απόλυτο δίκιο…
Η διένεξη πάντως εκείνων που διαθέτουν κάποια μορφή εξουσίας μέσα στην κυβέρνηση κι εκείνων που δεν διαθέτουν, αλλά εκπροσωπούν σαφώς τον ελληνικό λαό και έχουν δικαιώματα, θα συνεχισθεί με αμείωτη ένταση όσο συνεχίζονται οι κοινωνικές εντάσεις και όσο το χάσμα μεταξύ κόμματος και κυβέρνησης στη Νέα Δημοκρατία αυξάνεται. Αποτελεί νόμο της πολιτικής, η μακρά παραμονή στην εξουσία να φθείρει τόσο τη σχέση των κυβερνώντων με την κοινωνία όσο και την αρμονική συνύπαρξη και όσμωση με τον κομματικό μηχανισμό.
Ήδη η Νέα Δημοκρατία διανύει τη δεύτερη τετραετία της στην εξουσία. Παρά τις φωνές και τις διαμαρτυρίες δεν φαίνεται να την επηρεάζουν πολλά και εάν τελικά πορευθεί με την ίδια «σιγουριά» (λόγω ελλείψεως αντιπάλου και όχι εξαιτίας της δικής της επάρκειας) και για τρίτη τετραετία είναι σίγουρο ότι αυτός ο… θρίαμβός της θα σημάνει και το… τέλος του κομματικού της μηχανισμού, αλλά και αρκετών βουλευτών της! Είναι γλυκιά η εξουσία, αλλά για λίγους… Ίσως γι’ αυτό είναι και γλυκιά…