Καλοστημένη παγίδα η μετάβαση στην Άγκυρα

«Θα ήθελα να ζητωκραυγάσω υπέρ του Καραμανλή για τα αποτελέσματα του ταξιδιού του στη Μόσχα. Με εμποδίζει όμως να το πράξω η λανθασμένη απόφασή του να μεταβεί επισήμως στην Άγκυρα μετά τις πρόσφατες -και πολλαπλές- εχθρικές ενέργεις της γείτονος εις βάρος της χώρας μας».
Η επίσημη επίσκεψη στην Άγκυρα δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη αρμοδίως, ούτε η ημερομηνία πραγματοποίησής της. Ευτυχώς, ευτυχέστατα, για να πρυτανεύσουν ωριμότερες σκέψεις. Επίσημη επίσκεψη, θυμίζω, που ούτε ο ενδοτικότατος Σημίτης (ο άνθρωπος δηλαδή που δεν είχε διστάσει να ευχαριστήσει από του βήματος της Βουλής τους Αμερικανούς για το έγκλημα των Υμίων) είχε αποτολμήσει να διανοηθεί καν, παρά τη σχετική επιθυμία του Γιωργάκη.
Το ερώτημα που ευλόγως ανακύπτει είναι ποιος ή ποιοι επηρέασαν τον Καραμανλή να διαμορφώσει αυτήν την αυτοκτονική για τον ίδιο και την υστεροφημία του απόφαση. Διότι, εκείνος ή εκείνοι που τον επηρέασαν προς τη μοιραία για την πολιτική του πορεία αυτή κατεύθυνση ΕΙΧΑΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΝΑ ΤΟ ΠΡΑΞΟΥΝ. Προσωπικά αρνούμαι να πιστέψω ότι ο έλληνας πρωθυπουργός, του οποίου η οξυδέρκεια σε θέματα εξωτερικής πολιτικής μόνο από κακόπιστους αμφισβητείται -άλλο ζήτημα οι κραυγαλέες ανεπάρκειές του στην εσωτερική πολιτική λόγω αστοχότατων επιλογών ορισμένων συνεργατών του, υπουργών και μη- αποφάσισε ΑΥΤΟΒΟΥΛΩΣ να πέσει στην ολοφάνερη, ακόμα και για θεότυφλους, ΠΑΓΙΔΑ που του έστησαν.
Μέχρι στιγμής ο Κώστας Καραμανλής έχει επιτύχει στην εξωτερική πολιτική το ακατόρθωτο: Να διευρύνει τις διμερείς σχέσεις της χώρας μας, με τοποτηρητή των Αμερικανών την κ. Μπακογιάννη, η οποία ως υπουργός Εξωτερικών ΤΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΘΑΛΑΣΣΑ, με έργα και δηλώσεις, σε ΟΛΑ τα θέματα της αρμοδιότητάς της. Τελευταίο της… επίτευγμα η έλευση του νέου υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας κ. Αλί Μπαμπατζάν στην Ελλάδα, τον οποίο υποδέχθηκε σαν να ήταν οθωμανός πασάς και ο οποίος, για το ευχαριστώ, προέβαλε διεκδικήσεις της χώρας του επί ελληνικού εδάφους και αποκάλεσε «αδελφούς», δηλαδή Τούρκους, τους μουσουλμάνους της Θράκης. (Σημειώνω ότι η Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 δεν αναφέρεται σε «θρησκευτική μειονότητα» στον ενικό, αλλά σε «θρησκευτικές μειονότητες» στον πληθυντικό – και ο νοών νοείτω.)
Το τραγικό σφάλμα του Καραμανλή (ως συνέχεια της αντίστοιχης πολιτικής του Σημίτη) συνίσταται στην υποστήριξη του αυθαίρετου και ανυπόστατου δόγματος ότι η σύμμαχος Τουρκία είναι δήθεν και «φίλη χώρα». Ουδέν ψευδέστερον αυτού. Άλλο οι δύο λαοί, ο δικός μας και ο τουρκικός, που δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα και άλλο η ηγεσία της Τουρκίας με την παγίως ΕΧΘΡΙΚΗ πολιτική που ασκεί απέναντι στην Ελλάδα, προκαλώντας μας συνεχώς και συκοφαντώντας μας ακατάσχετα.
Ανάλογες σκέψεις διατυπώνει η «ΑΘΕΑΤΗ ΟΨΗ» στο «ΠΑΡΟΝ» της περασμένης Κυριακής, σε μια εμπεριστατωμένη και οξυδερκή ανάλυση -ανάλυση που τη συνιστώ ενθέρμως σε κάθε αναγνώστη αυτής της εφημερίδας που δεν τη διάβασε- τονίζοντας και τα εξής καταπελτικά:
«Γελάει όλη η Ευρώπη μαζί μας και μας οικτίρει που έχουμε καταντήσει… σημαιοφόροι της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και έχουμε ξεπεράσει και τους Άγγλους σε φιλοτρουκισμό, αντί να εκμεταλλευόμαστε τις δυσκολίες στις σχέσεις της με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες για να προωθηθούν τα ελληνικά συμφέροντα». (Το αξιοπερίεργο είναι ότι την άκρως λανθασμένη αυτή γενναιοδωρία την έχει αποδεχτεί μοιρολατικά η κοινή γνώμη της πατρίδας μας… Ίσως, λέω ίσως, να την τύφλωσε το κατά κόρον λεγόμενο ότι υπάρχουν δύο Τουρκίες: Το κεμαλικό βαθύ κράτος των στρατιωτικών και η πλευρά των πολιτικών που επιθυμούν τον εκσυγχρονισμό της χώρας τους και οραματίζονται τον εξευρωπαϊσμό της.)
Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να λέω (και έχει κουραστεί το χέρι μου να γράφω) ότι τα περί δύο Τουρκιών, μετά τον Εβρέν, είναι παραμύθι εύπεπτο για μικρά παιδιά. Στην πραγματικότητα πρόκειται για τις δύο όψεις του ΙΔΙΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ. Ελπίζω να το έχουν καταλάβει, με καθυστέρηση, από τότε που έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην Τουρκία ο κ. Γκιουλ, δηλαδή ένας μη στρατιωτικός αξιωματούχος, και οι πιο δύσπιστοι. Διαπιστώνουμε, άλλωστε, στη σημερινή Τουρκία την πιο αγαστή συνεργασία κυβέρνησης και στρατηγών, για να μην πω ότι ο Ερντογάν υπερακοντίζει σε προκλητικότητα απέναντι στην Ελλάδα τους στρατηγούς…
Τι άλλο από ιταμή πρόκληση εκ μέρους του είναι η πρόσκληση στην τουρκική πρωτεύουσα του πρωθυπουργού του κρατιδίου των Σκοπίων κ. Γκουέφσκι; Μια πρόσκληση μάλιστα που του έδωσε την ευκαιρία να ξιφουλκήσει ευθέως εναντίον της πατρίδας μας (και σε ένα θέμα που του είναι εντελώς αδιάφορο, ενώ εμάς μας καίει) με δηλώσεις του τύπου «το ίδιο το έθνος της Μακεδονίας έχει διακηρύξει την ανεξαρτησία του και έχει επιλέξει το όνομά του» και «υποστηρίζουμε το αίτημα της Μακεδονίας για ένταξή της στο ΝΑΤΟ». Εξυπακούεται ότι το όλο σκηνικό, που… φιλοτεχνήθηκε στην Άγκυρα, σκοπό έχει την ενίσχυση της θρασύτητας και της αδιαλλαξίας των Σκοπίων.
Η κυβέρνηση Ερντογάν εγκρίνει, φυσικά, και επαυξάνει τις παράνομες και σφόδρα προκλητικές δραστηριότητες της τουρκικής αεροπορίας στο Αιγαίο. Επικροτεί επίσης τα γραφόμενα στην ιστοσελίδα των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, όπου γίνεται λόγος, μεταξύ άλλων, περί δήθεν τουρκικής μειονότητας στη Ρόδο και για «ελληνικό μεγαλοϊδεατισμό!
Στον «ΒΗΜΑτοδότη» της περασμένης Κυριακής τονίζεται ότι «ο πρωθυπουργός «τα έχει πάρει» με τις φιλοσκοπιανές τοποθετήσεις των Ερντογάν και Γκιουλ και την προσπάθεια ανακίνησης μειονοτικού στη Ρόδο, ενώ δεν ενθουσιάστηκε καθόλου με το εθνικιστικό σόου Μπαμπατζάν στη Θράκη. Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Καραμανλής δεν ήθελε να πάει στην Άγκυρα, διότι, πιστός στο δόγμα Μολυβιάτη, δεν θεωρεί ότι έχει να κερδίσει τίποτε. Ωστόσο, δέχτηκε απρόθυμα».
«Δέχτηκε» λοιπόν. Το «απρόθυμα» ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ. Κατά συνέπεια, αν δεν αναθεωρήσει την ύστατη, έστω, στιγμή την απόφαση που του επέβαλαν -αυτό διαλαμβάνει το «δέχτηκε» για όσους γνωρίζουν ελληνικά- η ταπείνωση που του επιφυλάσσουν θα είναι πρωτοφανής.
Με υπαρκτό, άλλωστε, το casus belli, το οποίο ουσιαστικά ΘΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ με την επίσημη μετάβασή του στην Άγκυρα, η καταρράκωση του πολιτκού του κύρους και συνάμα του κύρους της χώρας μας δεν θα επιδέχεται επανόρθωση. Η «ΑΘΕΑΤΗ ΟΨΗ» κατονομάζει ρητά τον δράστη του επικείμενου εγκλήματος και την επικαλούμαι κλείνοντας. Γράφει συγκεκριμένα: «Ακόμη και για όσους δεν έχουν ψηφίσει ΝΔ, είναι εξαιρετικά δυσάρεστο να βλέπουν την υπουργό Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη να σέρνει στην Άγκυρα και να επιδεικνύει ως… «λάφυρο» τον Κώστα Καραμανλή στους Αμερικανούς και τους Τούρκους για να χτίσει το δικό της πρωθυπουργικό μέλλον!»