Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο
1 Οι τιμές των δημητριακών στις διεθνείς αγορές (χρηματιστήρια εμπορευμάτων) «φτερούγισαν» στα ύψη. Επόμενο ήταν να σημειώσουν αλματώδη άνοδο και εν Ελλάδι. Στο χρηματιστήριο του Καναδά, που είναι το μεγαλύτερο διεθνές κέντρο διαμόρφωσης της τιμής των δημητριακών, οι τιμές σημείωσαν άνοδο πάνω από 3% μόνον την περασμένη εβδομάδα για προθεσμιακά συμβόλαια. Κατά τους ειδικούς της αγοράς εμπορευμάτων το άλμα των τιμών οφείλεται στην αναζωπύρωση των ανησυχιών για στενότητα προσφοράς δημητριακών, λόγω μειωμένης παραγωγής. Έτσι από τις αρχές του 2007 η τιμή του σταριού έχει υπερδιπλασιαστεί και την περασμένη εβδομάδα έφτασε στα 10,095 δολάρια ανά μπούσελ (1 μπούσελ = 60 λίτρα). Η τιμή της σόγιας έχει εκτιναχθεί στα 11,92 δολάρια ανά μπούσελ, ενώ το καλαμπόκι έφτασε στα 5 δολάρια ανά μπούσελ. Οι ίδιες ανατιμητικές τάσεις παρουσιάζονται και στην τιμή του ρυζιού, που πέταξε στα 13,92 δολάρια ανά 100 λίβρες. Τα δημητριακά, και ειδικά το στάρι όπως και το ρύζι, αποτελούν βασική τροφή, κυρίως για τις υπό ανάπτυξη χώρες, αλλά και για όλον τον πλανήτη. Η μείωση της παραγωγής και της προσφοράς θα φουντώσει την κερδοσκοπία. Πριν πούμε το ψωμί ψωμάκι, καλό είναι το αρμόδιο υπουργείο Ανάπτυξης (τιμών) να προσέξει η αύξηση της τιμής του ψωμιού και των άλλων προϊόντων από δημητριακά να μην υπερβαίνει τις αυξήσεις της τιμής του σταριού. Γιατί διαφορετικά θα μας θερίσει η πείνα. Και βέβαια το μάρμαρο θα το πληρώσουν όσοι δεν έχουν να αγοράσουν παντεσπάνι!
2Ενώ οι εξαγορές και οι συγχωνεύσεις επιχειρήσεων έχουν συρρικνωθεί κατά μεγάλο ποσοστό το β΄ εξάμηνο του 2007, λόγω μειωμένης ρευστότητας στο τραπεζικό σύστημα και ανόδου του κόστους του χρήματος, οι «φωστήρες» των μεγάλων επιχειρήσεων που μεσολαβούσαν στις εξαγορές και συγχωνεύσεις βρήκαν άλλη μέθοδο παρέμβασης στα παζάρια αυτά. Τώρα άρχισαν να εμφανίζονται οι «συμφωνίες ανταλλαγής περιουσιακών στοιχείων» μεταξύ των επιχειρήσεων. Μια επιχείρηση που επιθυμεί να επεκταθεί και δεν είναι σε θέση να εξαγοράσει ολόκληρη την ανταγωνίστρια εταιρεία μπορεί να εξαγοράσει ένα τμήμα της προσφέροντας για ανταμοιβή δικά της περιουσιακά στοιχεία (π.χ. πακέτο μετοχών ή ένα αυτοτελές τμήμα της ή μια θυγατρική της επιχείρηση). Έχουμε δηλαδή αναβίωση του αντιπραγματισμού της αρχαίας εποχής σε επίπεδο επιχειρήσεων. Τον χορό εφαρμογής της νέας αυτής μεθόδου άνοιξε προ ημερών η συμφωνία που υπέγραψαν οι δύο γνωστοί ενεργειακοί κολοσσοί. Η ρωσική Gazprom και η γερμανική EON. Η γερμανική ΕΟΝ θα αποκτήσει μερίδιο στο ρωσικό κοίτασμα αερίου Γιούσνο Ρούσκογιε, ενώ η ρωσική Gazprom θα λάβει σαν αντάλλαγμα μερίδια συμμετοχής σε ενεργειακούς σταθμούς και σε εγκαταστάσεις αποθήκευσης αερίου ιδιοκτησίας της ΕΟΝ. Έτσι, πιστεύω, γρήγορα θα δημιουργηθούν στον επιχειρηματικό τομέα «συμπλέγματα Λαοκόωντος» και ίσως αυτή η πρακτική απομακρύνει και την απειλή πολεμικών συγκρούσεων. Και τα «γεράκια» πως θα ζήσουν χωρίς πολεμικές περιπέτειες; Μπορεί όμως να διαπιστωθεί και το αντίθετο αν φουντώσουν οι διαφωνίες μεταξύ των επιχειρηματικών συμπλεγμάτων διαφορετικών χωρών, όπως μεταξύ Gazprom και ΕΟΝ.
3Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή του φίλου μας Μπαρόζο το έβαλε πείσμα όλοι οι κρατικοί εθνικοί φορείς αερομεταφορών να περιέλθουν στο ιδιωτικό κεφάλαιο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια των επιβατών και των πληρωμάτων. Και άλλος ένας κρατικός εθνικός αερομεταφορέας βρίσκεται στα πρόθυρα της ιδιωτικοποίησης. Βλέπετε η υψηλή κερδοφορία δημιούργησε πλεονάζοντα κεφάλαια που πρέπει να τοποθετηθούν σε κερδοφόρες επιχειρήσεις, σε κρατικούς κολοσσούς, που έχουν επιβληθεί στις προτιμήσεις του κοινού. Αυτήν την ανάγκη του πλεονάζοντος κεφαλαίου ανέλαβε εργολαβικά να καλύψει η ΕΕ του Μπαρόζο, με το ιλαρό επιχείρημα ότι πονάει για τα χρήματα των φορολογουμένων, που τα τρώνε οι ΔΕΚΟ! Ενώ οι ιδιωτικές επιχειρήσεις τα… σέβονται. Την Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου συνήλθε το διοικητικό συμβούλιο της δημοφιλούς Alitalia και απεφάσισε ότι η πρόταση εξαγοράς από την Air France – ΚLM είναι η πλέον συμφέρουσα και απέρριψε την προσφορά της ιταλικής ιδιωτικής εταιρείας Air One. Η απόφαση αυτή του ΔΣ της Alitalia διαβιβάστηκε στην ιταλική κυβέρνηση, η οποία θα πάρει την τελική απόφαση μέσα στον επόμενο μήνα. Και πιστεύουμε ότι και η κυβέρνηση του «κεντρο-αριστερού» Πρόντι δεν θα παραδώσει την Alitalia στα ιδιωτικά κεφάλαια που βρίσκονται πίσω από την Air One. Φτάνει πια, αρκετά πληρώσαμε τις ιδιωτικοποιήσεις των ΔΕΚΟ. Τώρα θα πληρώνουμε και με αεροπορικές τραγωδίες το ακόρεστο πάθος του ιδιωτικού κεφαλαίου για κέρδη;