Βυζάντιον

Φεύγει και αυτός ο χρόνος. Πού πας, ρε μεγάλε, κάτσε! Δεν ξέρω αν το έχετε προσέξει και εσείς, αλλά από μια ηλικία και μετά, ας πούμε τα τριάντα, ο χρόνος περνάει σαν το χνώτο που βγαίνει από το στόμα τώρα τον χειμώνα.

Ευτυχώς συνηθίζουμε να το σκεφτόμαστε μόνο αυτές τις μέρες. Η αλήθεια είναι πως κάθε μέρα ξημερώνει μια Πρωτοχρονιά, κυλάει ο χρόνος και ανοίγουν σελίδες όπου δεν ξέρεις τι ακριβώς θα διαβάσεις. Να, ακόμα και εγώ που νόμιζα πως ξέρω τι θα γράψω εδώ βρίσκομαι προ εκπλήξεως. Έλεγα να δημοσιεύσω μια σειρά από e-mail αναγνωστών στα οποία είχα απαντήσει προσωπικά, αλλά δεν έγραψα τίποτα εδώ. Πήγα αρκετά κλικ πίσω στις τελευταίες δέκα εβδομάδες και διαπίστωσα πως θα ήταν μια εύκολη δουλειά για μένα, αλλά με βαρετό αποτέλεσμα για όλους όσοι διαβάζουν σήμερα. Θα ήθελα, όμως, έστω για μια φορά, να ευχαριστήσω όλους εσάς που μου στέλνετε e-mail, ακόμα και υβριστικά, όπως είναι άλλωστε τα περισσότερα. Δεν ξέρω αν οι αναγνώστες που μου γράφουν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα των ανθρώπων που αγοράζουν αυτήν την εφημερίδα. Μάλλον δεν είναι. Παρά τα όσα έχω κατά καιρούς συζητήσει με τον εκδότη (sorry, τον σύμβουλο έκδοσης), οι περισσότεροι αναγνώστες, εξ αυτών που επικοινωνούν με τη στήλη, είναι τόσο χαβαλετζήδες που μπροστά τους θυμίζω δάσκαλο κατηχητικού.
••••
Λέω, λοιπόν, σήμερα, στην τελευταία στήλη της χρονιάς, που είναι και βγαλμένη από το ψυγείο, να μη θυμηθούμε, απλώς, τα γεγονότα του 2007 που δεν πρέπει να ξεχάσουμε. Προτείνω να θυμηθούμε τα σημαντικά γεγονότα που ήδη ξεχάσαμε αν και δεν θα έπρεπε. Θα μου πείτε πως δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Καταναλώνουμε πλέον τόσα πολλά γεγονότα που δεν μπορούμε να τα διαχειριστούμε. Εκ των πραγμάτων, πετάμε αρκετά στα σκουπίδια της λήθης, κοινώς ξεχνάμε. Πάμε να δούμε τι ξεχάσαμε.
••••
Τον Ιανουάριο του 2007 ασχοληθήκαμε με πάθος και μεγάλη διάθεση κουτσομπολιού με τις στρατολογικές απαλλαγές και τις λουφαδόρικες θητείες που απολαμβάνουν γόνοι γνωστών οικογενειών και αστέρες του Τύπου, της πίστας και της τηλεόρασης. Τότε η κυβέρνηση είχε αναλάβει ρητή δέσμευση πως θα αλλάξουν τα πάντα. Από τότε, το μόνο που άλλαξε στο Πεντάγωνο
είναι ο υπουργός. Ήρθε και λίγο μετά η ρουκέτα στην αμερικανική πρεσβεία και όλοι κάναμε μια βαθιά γαργάρα. Ξέρετε κανένα επώνυμο παλικάρι που να υπηρετεί στα σύνορα; Όχι. Πάλι καλά. Τους είχα ικανούς να φέρουν τα σύνορα της χώρας πιο κοντά στην Αθήνα για να μην ταλαιπωρούνται κάτι καλά παιδιά…
••••
Τον Μάρτιο ξέσπασε το σκάνδαλο με τα δομημένα ομόλογα. Το θυμάται κανείς; Πολλοί, αλλά άπαντες κάνουν πως το έχουν ξεχάσει. Θα μου πείτε εδώ το ξέχασαν οι ψηφοφόροι στις εκλογές, γιατί να το θυμούνται οι εισαγγελείς; Έγινε και κάτι ακόμα:
ένας οπαδός του Παναθηναϊκού σκοτώθηκε σε συμπλοκή χουλιγκάνων στην Παιανία. Μπροστά στο καθολικό σοκ η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα λάβει πολύ σκληρά μέτρα κατά του χουλιγκανισμού και θα θέσει τις ποδοσφαιρικές εταιρείες προ των ευθυνών τους. Δεν έγινε απολύτως τίποτα. Τα παλικάρια μπορούν να σφάζονται και να δέρνονται ανενόχλητα…
••••
Παιδιά, θυμάται κανείς τι έγινε με τις αγωγές και τις καταγγελίες για τα πολύ ενδιαφέροντα περιουσιακά στοιχεία που εμφάνισε ο γιος του τέως προέδρου του Αρείου Πάγου Ρωμύλου Κεδίκογλου; Όχι, κανείς δεν θυμάται και δεν έχει πια καμία σημασία, αφού ο κ. Κεδίκογλου δεν είναι πια πρόεδρος του Αρείου Πάγου.
••••
Τον Ιούνιο τα κανάλια έπαιζαν όλη μέρα εικόνες από τον βασανισμό κάποιων αλλοδαπών στο αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας. Ελάτε, δεν μπορεί να τις ξεχάσατε τόσο εύκολα. Είναι η χαριτωμένη σκηνή όπου ο καλός αστυνομικός βάζει τον κακό Αλβανό να δέρνει τον πιο κακό Αλβανό. Α, ναι, συγκλονίστηκε η κυβέρνηση και οι βουλευτές του ΛΑΟΣ (από την ανάποδη). Κινήθηκαν κάποιες διαδικασίες κατά των αστυνομικών που πρωταγωνιστούσαν στα βίντεο, αλλά, μεταξύ μας, η πραγματικότητα παραμένει ίδια και σκληρότερη. Έτσι και είσαι ξένος, η Ελληνική Αστυνομία μπορεί να σου προσφέρει την ευκαιρία να πάρεις μια δόση από Γκουαντάναμο, αλλά στο πιο ελληνικό του, μαζί με φετούλα, ελίτσες, κλωτσιές και σφαλιάρες.
••••
Να και μια είδηση που την ξεχάσατε αμέσως μόλις την ακούσατε. Ήταν Ιούλιος, όταν δύο εργάτες έχασαν τη ζωή τους σε πυρκαγιά στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη. Συμβαίνει πια τόσο συχνά που η είδηση αντιμετωπίζεται ως τροχαίο. Λογικό είναι, λοιπόν, κανένας να μην ασχολείται στα σοβαρά με τις συνθήκες που επιβαρύνουν όσους εργάζονται εκεί. Το μεροκάματό τους είναι άλλη υπόθεση…
••••
Θυμάστε πότε ακριβώς ο Ρουσόπουλος ανακοίνωσε την προσφυγή στις κάλπες του Σεπτεμβρίου; Μη μου πείτε ότι το ξεχάσατε! Είχαν καεί τα απομεινάρια της Πεντέλης, ο κόσμος ξεφώνιζε για την απουσία της Πυροσβεστικής και ο τύπος βγήκε και ανακοίνωσε εκλογές. Και η αλήθεια είναι πως κατά βάθος ξεχάσαμε τις πυρκαγιές. Θυμάστε πόσοι πυροσβέστες πέθαναν; Θυμάται κανείς ότι διαπιστώσαμε τραγικές ελλείψεις στην υποδομή πυρόσβεσης; Να δείτε που στο τέλος θα μας μείνει η εικόνα του Καραμανλή με το μπουφάν μέσα στον Αύγουστο. Σαν να τον βλέπεις, τώρα, να γκρεμίζεται το σύμπαν με το Ασφαλιστικό και αυτός να τρώει παγωτό στην παραλία της Ραφήνας. Ξεχάσαμε την καταστροφή του δάσους, μείναμε, για φιλανθρωπικούς λόγους, στο δράμα των ανθρώπων. Βλέπουμε μόνο το δένδρο. Το δάσος, ούτως ή άλλως, το χάσαμε.
••••
Ίσως να σας είχε κάνει εντύπωση το 2006, όταν ο Γιώργος Αλογοσκούφης έκανε μια γενναία αναθεώρηση του ΑΕΠ κατά 25%. Τον Οκτώβριο που μας πέρασε, όμως, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πέταξε στα σκουπίδια την εκτίμηση της υπουργάρας και μας είπε ότι το ΑΕΠ πρέπει να αναθεωρηθεί κατά 9%. Θυμίζω πως ο ίδιος υπουργός είχε εντάξει στην αναθεώρηση του ΑΕΠ και τα έσοδα που δημιουργεί η πορνεία. Έτσι έγινε ο πρώτος υπουργός παγκοσμίως που παραδέχθηκε ότι στην οικονομία γίνεται… της πουτάνας.
••••
Πόσα, λοιπόν, θυμάστε από τα παραπάνω; Λίγα. Θα ήταν αδύνατο να τα θυμάστε όλα, είναι πλέον τόσα πολλά που το μυαλό κάνει εκκαθαρίσεις. Ακόμα καλύτερα, το μυαλό προσπαθεί να ξεχνάει, μήπως αφήσει και χώρο για το κουράγιο που απαιτεί η συνέχεια. Έγιναν τόσα πολλά αυτήν τη χρονιά, αλλά μέχρι το Πάσχα θα έχουν χαθεί πίσω από ένα πέπλο σύγχυσης. Δεν θα θυμάσαι πότε ακριβώς κάηκε η Πάρνηθα και πότε η Ηλεία, δεν θα είσαι σίγουρος αν πρώτα εμφανίστηκαν τα ομόλογα και μετά οι υποκλοπές. Υπάρχει όμως και κάτι καλό. Σιγά σιγά αρχίζει και πατά στα πόδια της η κοινωνία των πολιτών ή, έστω, η πρωτοπορία της. Μια μεγάλη ομάδα πολιτών που δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω, δεν καλύπτει εύκολα με άγνοια και αδιαφορία όσα συμβαίνουν. Είναι οι άνθρωποι που οργανώθηκαν αυθόρμητα και έκαναν το συλλαλητήριο για το περιβάλλον ή κατέβασαν τους διακόπτες του ρεύματος πριν από δύο εβδομάδες. Είναι, ίσως, ο μόνος λόγος για να βάλεις μεγάλες δόσεις ελπίδας στην ευχή του συρμού: Καλή χρονιά!

Προκόπιος