ΧΩΡΙΣ ΟΥΣΙΑ η αντιπαράθεση στη Βουλή

Και φέτος επαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό από την περασμένη Κυριακή μέχρι την Πέμπτη. Τεχνητή οξύτητα για τα μεγέθη του προϋπολογισμού, αντιπαραθέσεις χωρίς νόημα, συμπεράσματα από κυβέρνηση και αντιπολίτευση χωρίς θεμελίωση και σοβαρή επιχειρηματολογία. Και η συζήτηση στη Βουλή έχει αποτέλεσμα οι πολίτες να μην είναι σε θέση να κατανοήσουν την πραγματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο δημοσιονομικός τομέας. «Γκρίζες ζώνες» βλέπει η αντιπολίτευση στον προϋπολογισμό, «κοινωνική ευαισθησία και εξυπηρέτηση του πολίτη» ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι είναι οι στόχοι της δημοσιονομικής πολιτικής που υλοποιούνται με τον προϋπολογισμό, τον οποίο καλείται να επικυρώσει η Βουλή.

Kατά τη συζήτηση ακούστηκαν οι ομιλίες του πρωθυπουργού και των πολιτικών αρχηγών φυσικά με ενδιαφέρον και προσοχή. Ήταν όμως μέσα στο πλαίσιο των γνωστών θέσεών τους για την οικονομική κατάσταση της χώρας μας και την καθημερινότητα του πολίτη. Τίποτε το καινούργιο και κανένα σχόλιο. Από τις άλλες ομιλίες αξίζει, νομίζω, να σχολιάσουμε την παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού κ. Κ. Σημίτη για τα όσα είπε στη Βουλή και για τα όσα παρέλειψε να πει. Μας είπε ο κ. Σημίτης για τη μείωση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων. Ξέχασε όμως να μας πει ότι και οι δικές του κυβερνήσεις περιόριζαν τις πιστώσεις του ΠΔΕ για να βουλώσουν τις «μαύρες τρύπες» του προϋπολογισμού. Αυτό γίνεται συστηματικά εδώ και πολλά χρόνια. Άλλες πιστώσεις για το ΠΔΕ αναγράφει ο κρατικός προϋπολογισμός και σημαντικά λιγότερες διατίθενται κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης του προϋπολογισμού. Μόνο κατά τα δύο προολυμπιακά έτη (2002-2003) είχαμε απορρόφηση των πιστώσεων του ΠΔΕ, και τούτο από ανάγκη, για να μην εκτεθούμε στους ξένους για έλλειψη των απαραίτητων υποδομών ομαλής διεξαγωγής των ολυμπιακών αγώνων. Τα άλλα έξι χρόνια της περιόδου Σημίτη οι πιστώσεις του ΠΔΕ κατά ένα ποσοστό βούλωναν «μαύρες τρύπες». Ας ρίξει μια ματιά ο πρώην πρωθυπουργός στα απολογιστικά στοιχεία του ΠΔΕ. Εξάλλου και η απώλεια κοινοτικών κονδυλίων από τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης (ΚΠΣ), για την οποία μίλησε ο κ. Σημίτης, παρουσιαζόταν και επί των ημερών της δικής του κυβέρνησης και κυρίως στο Β΄ ΚΠΣ παρατηρήθηκε χωλαίνουσα απορροφητικότητα. Τα φαινόμενα της μείωσης των πιστώσεων του ΠΔΕ και της μειωμένης απορροφητικότητας των κονδυλίων του ΚΠΣ δεν εμφανίζονται για πρώτη φορά επί των ημερών των κυβερνήσεων του Κώστα Καραμανλή. Οι αδυναμίες αυτές προϋπήρχαν και απλά ο πρωθυπουργός δεν μπόρεσε να τις ξεπεράσει, όπως δεν το μπόρεσε και ο κ. Σημίτης. Άστοχη και ατυχής η κριτική του πρώην πρωθυπουργού στα σημεία αυτά. Δυστυχώς οι πολιτικοί παντού και πάντοτε εύκολα ξεχνάνε! Είναι γεγονός ότι οι κυβερνήσεις του Κώστα Καραμανλή δεν ασχολήθηκαν με εφευρέσεις «δημιουργικής (του χάους) λογιστικής» και απλώς ακολούθησαν (και εξακολούθησαν) τις πρακτικές που κατά κόρον εφάρμοζαν οι κυβερνήσεις Σημίτη για να ωραιοποιούν τη δημοσιονομική κατάσταση και να παρουσιάζουν την ελληνική οικονομία ισχυρή και έτοιμη να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της πλήρους οικονομικής και νομισματικής ένωσης. Τώρα πληρώνουμε τον λογαριασμό αυτής της επιλογής Σημίτη, την οποία είχε υιοθετήσει και η ΝΔ ως αξιωματική αντιπολίτευση κατά την περίοδο προ της εισόδου της χώρας μας στην ΟΝΕ.
Ένα δεύτερο σημείο που θα θέλαμε να σχολιάσουμε από την ομιλία του κ. Σημίτη για τον προϋπολογισμό ’08 είναι οι διαπιστώσεις του για το κυβερνητικό έργο. Είπε ο πρώην πρωθυπουργός ότι από την κυβέρνηση Καραμανλή ακούμε απροετοίμαστες προτάσεις χωρίς καμιά ανάλυση σε βάθος και βλέπουμε καιροσκοπικούς πειραματισμούς σε όλα τα μέτωπα. Δεν μας ανέφερε όμως έστω και ένα παράδειγμα δικής του απόφασης που να έχει τη σφραγίδα της σε βάθος μελέτης του θέματος. Η κορυφαία απόφαση της κυβέρνησης Σημίτη ήταν η είσοδός μας στην
ΟΝΕ. Υπήρξε μελέτη για τη θωράκιση της ελληνικής οικονομίας και για τα μέτρα που έπρεπε τότε να ληφθούν για να μπορέσει η οικονομία μας να αντιμετωπίσει με επιτυχία τις επιπτώσεις από την ένταξη σε μια πλήρη οικονομική και νομισματική ένωση με οικονομίες υπέρτερες της δικής μας; Πού είναι, κύριε Σημίτη, η μελέτη της κυβέρνησής σας για τις επιπτώσεις από την ένταξή μας στην ΟΝΕ και για την αντιμετώπισή τους; Πού είναι η μελέτη για τη νομισματική μεταρρύθμιση (εισαγωγή του ευρώ) και την αντιμετώπιση των επιπτώσεών της; Πού είναι, κύριε Σημίτη, η μελέτη της κυβέρνησής σας για τις συνέπειες για τη χώρα μας από τη διεύρυνση της ΕΕ (είσοδος των 10 νέων χωρών-μελών), που με τόσο πάθος τη στηρίξατε; Πού είναι η μελέτη για τις επιπτώσεις από την εφαρμογή της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής; Πού είναι η μελέτη για την προσέλκυση νέων επενδύσεων στην πραγματική οικονομία και την αποφυγή της βιομηχανικής παρακμής; Πού είναι η μελέτη για τις αποκρατικοποιήσεις και τη δημοσιονομική εξυγίανση; Όταν γι’ αυτές τις κορυφαίες επιλογές της κυβερνητικής πολιτικής δεν υπάρχουν μελέτες σε βάθος, για τις δευτερεύουσας σημασίας κυβερνητικές αποφάσεις είναι υπερβολή να μιλάμε για σε βάθος μελέτη των θεμάτων. Οι κυβερνήσεις Σημίτη για όλα τα κορυφαία θέματα της οικονομίας μας ή αυτοσχεδίαζαν ή περίμεναν έξωθεν οδηγίες. Και παραμύθιαζαν τους έλληνες πολίτες ότι τάχα μας οδηγούν στη «Γη της επαγγελίας». Αδράνεια, έλλειψη μέτρων και αυτόματος πιλότος, επικοινωνιακές μπουρμπουλήθρες και ωραιοποιήσεις καταστάσεων ήταν τα χαρακτηριστικά στοιχεία της «εκσυγχρονιστικής» σημιτικής εποχής. Έτσι, εκείνη η εποχή μπορεί να χαρακτηριστεί εποχή σύγχυσης, ωραιοποίησης και συνεπώς παραμόρφωσης της πραγματικότητας, αλλά και αποφάσεων χωρίς μελέτη, που προκάλεσαν τη σημερινή εξαθλίωση των εργαζομένων, δηλαδή της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Τα ίδια φαινόμενα παρατηρούνται και στους άλλους τομείς, πέραν του οικονομικού. Αυτό είναι το «έργο Σημίτη».
Σε μια αποστροφή του λόγου του ο κ. Σημίτης επεσήμανε ότι οι πολίτες σήμερα δεν μπορούν να κατανοήσουν ποιο θα είναι το αποτέλεσμα των κυβερνητικών αποφάσεων και ανέφερε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα το Ασφαλιστικό. Ίσως αυτό να είναι το πλέον ενδιαφέρον στοιχείο της ομιλίας του. Και δεν είναι μόνο το Ασφαλιστικό που έχει προκαλέσει σύγχυση και ταραχή στον λαό. Και ο κ. Σημίτης προκάλεσε με πάμπολλες επιλογές του ταραχή και ανυπολόγιστη ζημιά. Όταν αποφάσισε με δημόσια δήλωσή του να γεμίσει με αέρα τη «φούσκα» του χρηματιστηρίου το 1999, προκάλεσε αποπροσανατολισμό και σύγχυση σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό, με αποτέλεσμα τις ανυπολόγιστες ζημίες πολλών ελληνικών νοικοκυριών. Όταν αποφάσισε να εκποιήσει ΔΕΚΟ κοινής ωφέλειας (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ κ.λπ.) και να ιδιωτικοποιήσει το κοινωνικό κεφάλαιο, προκάλεσε σύγχυση στον λαό σχετικά με την προσφορά αυτών των συγκεκριμένων δημόσιων επιχειρήσεων και ζημίωσε σε μεγάλο βαθμό όλα τα ελληνικά νοικοκυριά. Όταν αποφάσισε την πολιτική «αειφόρου λιτότητας» των εργαζομένων, προκάλεσε σύγχυση, απόγνωση και εξαθλίωση. Ποια απόφαση των κυβερνήσεων Σημίτη προσέφερε ανακούφιση στον ελληνικό λαό; Όλες του οι αποφάσεις απέβλεπαν στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της οικονομικής ελίτ, που τον στήριξε με όλες τις δυνάμεις της.
Για το Ασφαλιστικό ο κ. Σημίτης έχει απόλυτο δίκιο. Η κυβέρνηση υποτάχθηκε στις πιέσεις του επιτρόπου Χοακίν Αλμούνια και άνοιξε πρόωρα το Ασφαλιστικό χωρίς κανέναν ιδιαίτερο λόγο και μάλιστα σε προεκλογική περίοδο. Με πρόχειρο τρόπο και χωρίς μελέτη, καταπιάστηκε με ένα πολυδιάστατο θέμα, με κοινωνικές, οικονομικές και δημοσιονομικές προεκτάσεις και επόμενο ήταν να προκαλέσει σύγχυση στον λαό, κοινωνική αναταραχή και οικονομική ζημία από τις απεργίες. Το γιατί έδωσε προτεραιότητα η κυβέρνηση σ’ ένα θέμα που μπορεί να περιμένει είναι μυστήριο και δείχνει πολιτική ανωριμότητα. Τώρα ίσως να κατανόησαν εκεί στου Μαξίμου την γκάφα τους. Το ασφαλιστικό καθεστώς παρουσιάζει, φυσικά, ορισμένες αδυναμίες που πρέπει να διορθωθούν. Δεν μπορεί όμως να θεωρηθεί ότι βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο κατάρρευσης. Μόνο από αγορές δομημένων κρατικών ή μη ομολόγων θα μπορούσαν ορισμένα ασφαλιστικά ταμεία να κλονιστούν, λόγω απώλειας της ρευστότητάς τους. Τώρα η κυβέρνηση εισπράττει το κόστος της επιλογής αυτής. Δεν υπήρχαν άραγε άλλα, περισσότερο επείγοντα, θέματα για επίλυση; Τον πόθο του για «μεταρρυθμίσεις» ο κ. Καραμανλής δεν μπορούσε να τον ικανοποιήσει με την επίλυση άλλων προβλημάτων; Ο αποπεμφθείς υπουργός Απασχόλησης Βασίλης Μαγγίνας μπορεί να φταίει για τους ινδούς «φιλοξενούμενους» στο εξοχικό του και για το «αναψυκτήριό» του στο Κορωπί, δεν φταιει όμως για το Ασφαλιστικό. Τώρα η κυβέρνηση θα το μαζέψει μέσα σε καταισχύνη. Ο λαός αντέδρασε γιατί υποψιάζεται ότι κάποιοι ήταν έτοιμοι να επωφεληθούν από τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού καθεστώτος. Συμπερασματικά, η συζήτηση του προϋπολογισμού ’08 στη Βουλή προκάλεσε αδιαφορία. Η κυβέρνηση δεν μπόρεσε επαρκώς να καλύψει ορισμένα προβλήματα ή να εξηγήσει πειστικά άλλα, όπως για παράδειγμα πού οφείλεται η μείωση της ανεργίας, χωρίς να υπάρχουν αξιόλογες επενδύσεις, ή πώς εξηγείται η μείωσης της ανταγωνιστικότητας, όταν οι εργαζόμενοι έχουν τεθεί υπό καθεστώς «διά βίου λιτότητας». Και η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έδειξε ότι έχει λύσεις για τα οξύτατα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα μικρομεσαίου εισοδήματος νοικοκυριά. Μόνο μεγάλα λόγια ακούστηκαν στη Βουλή. Απογοήτευση.