«Να συνδεθεί η ανάπτυξη με την τσέπη του πολίτη!»

Γιατί, όπως ξεκαθάρισε, την ανάπτυξη δεν αρκεί να τη διαπιστώνουν μόνο οι οικονομολόγοι. Πρέπει να τη διαπιστώνει και να την εισπράττει η κοινωνία. Πρέπει να τη διαπιστώνουν και να τη βιώνουν (στην καθημερινότητά τους) οι πολίτες. Πρέπει να την αισθάνεται και να τη ζει ολόκληρος ο λαός, που είναι, με τους φόρους που πληρώνει, και ο κυριότερος χρηματοδότης της οικονομίας.

Ο κ. Σαμαράς, με την ανάγκη διάχυσης της ανάπτυξης που προτείνει, λέει σε απλά ελληνικά: Όταν δηλώνεται επίσημα από το κράτος ότι η πίτα μεγάλωσε (μέσω της ανάπτυξης του ΑΕΠ), τότε είναι υποχρεωμένο να κατεβάσει αμέσως στον πολίτη το μεγαλύτερο μερίδιο που του αναλογεί!

Επίσης, ο κ. Σαμαράς θέτει και ένα ακόμη κρίσιμο ζήτημα που θα πρέπει να προσεχθεί από την κυβέρνηση. «Δεν αρκεί», τονίζει, «που για πρώτη φορά ανακόπηκε η αύξηση της φοροδιαφυγής. Η νέα πρόκληση που θα πρέπει να επιταχυνθεί είναι να μειωθεί το απόλυτο ύψος της φοροδιαφυγής.

Στη συνέχεια ο κ. Σαμαράς προτείνει να συνδεθούν (με προγραμματισμό βάθους) οι μακροοικονομικές μεταρρυθμίσεις με τις (όπως τις αποκαλεί ο ίδιος) μικροοικονομικές μεταρρυθμίσεις.

Οι πρώτες, υποστήριξε, πηγαίνουν το άλογο στην πηγή, αλλά δεν μπορούν να το αναγκάσουν να πιει νερό… Οι δεύτερες, καταλήγει, μαθαίνουν το άλογο να πίνει νερό!

Τα κυριότερα αποσπάσματα από την ομιλία του Αντώνη Σαμαρά έχουν ως εξής:

Διάχυση εισοδήματος

Την τελευταία τετραετία καταφέραμε να εξυγιάνουμε τα δημόσια οικονομικά, χωρίς να μειώσουμε την αναπτυξιακή ορμή της ελληνικής οικονομίας. Τώρα πρέπει να πετύχουμε και κάτι παραπάνω: διάχυση της ανάπτυξης σε ολόκληρη την οικονομία. Διάχυση εισοδήματος, πλούτου, ευκαιριών και ελπίδας, στο σύνολο της κοινωνίας. Χωρίς να θέσουμε σε κίνδυνο τη σταθεροποίηση που έχει ήδη επιτευχθεί.

Οι δαπάνες του προϋπολογισμού, πλην χρεολυσίων, περιορίζονται στο 28% του αναθεωρημένου ΑΕΠ, κι αυτό παρά το ότι εξασφαλίζονται σημαντικά κονδύλια για τη βελτίωση του εισοδήματος των οικονομικά ασθενέστερων, όπως π.χ. οι πρόσθετες πιστώσεις για ΟΓΑ και ΕΚΑΣ, η αύξηση του επιδόματος ανεργίας, η βελτίωση του μισθολογίου και των συντάξεων των στρατιωτικών και η χορήγηση του πολυτεκνικού επιδόματος στους τρίτεκνους».

Μεγαλύτερες δημόσιες επενδύσεις

Οι επενδυτικές δαπάνες είναι επίσης αυξημένες κατά 7%. Προσωπικά, θα ήθελα μεγαλύτερα ποσά για τις δημόσιες επενδύσεις και ελπίζω να καταστεί αυτό εφικτό στα προσεχή έτη.

Σημειώνω επίσης, με ικανοποίηση, τα αυξημένα κονδύλια για τη γεωργία (αύξηση 11,5%)».

Μείωση της φοροδιαφυγής

«Σημειώνω ότι εισοδηματική ελαστικότητα μικρότερη της πραγματικής (1,2) σημαίνει αύξηση της φοροδιαφυγής ως ποσοστό του ΑΕΠ, ενώ εισοδηματική ελαστικότητα μεγαλύτερη της πραγματικής (1,2) σημαίνει μείωση της φοροδιαφυγής. Επομένως, ενώ κατά την περίοδο 2000-2003 είχαμε συνεχή αύξηση της φοροδιαφυγής, το 2007 για πρώτη φορά σταμάτησε η αύξηση αυτή και παράλληλα δημιουργήσαμε προϋποθέσεις μείωσής της για το έτος 2008 και εφεξής. Άρα, η κυβέρνηση βαδίζει στη σωστή κατεύθυνση. Αλλά εδώ είναι και η μεγάλη πρόκληση: Σταματήσατε την αύξηση της φοροδιαφυγής, τώρα πρέπει να μειώσετε το απόλυτο ύψος της φοροδιαφυγής.

Ως προς το δημόσιο χρέος, μία παρατήρηση: Με εξαίρεση το ολυμπιακό 2004, τα τελευταία χρόνια πληρώνουμε για τόκους του δημόσιου χρέους πολύ περισσότερα από τις δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων. Αυτό είναι ανησυχητικό, τόσο για τη μακροχρόνια ανάπτυξη όσο και για τη δικαιοσύνη ανάμεσα στις γενιές».

Μικροοικονομικές μεταρρυθμίσεις

«Βασικοί πυλώνες αυτού που ονομάζω “άξονας μικροοικονομικών μεταρρυθμίσεων” είναι οι εξής:

* Αυξημένος ανταγωνισμός σε ανοιχτές αγορές, ώστε να μεγιστοποιείται η οικονομική αποδοτικότητα με παράλληλη προστασία του καταναλωτή.

* Ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας.

* Απλοποίηση και επιτάχυνση των διαδικασιών αδειοδότησης.

* Ολοκλήρωση των ειδικών χωροταξικών σχεδίων για τη βιομηχανία, τον τουρισμό και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

* Επενδύσεις σε έρευνα και ανάπτυξη.

* Κινητροδότηση για την ενίσχυση των επενδύσεων στις τεχνολογίες πληροφορικής και την ψηφιακή οικονομία, ιδιαίτερα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων».

Στήριξη μικρομεσαίων

«Μπορούμε να μετρήσουμε το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας. Μέσω του διαφορικού πληθωρισμού: Μελετώντας τη διαφορά του ελληνικού πληθωρισμού από τον πληθωρισμό της ευρωζώνης ανά τομέα (για την περίοδο 2004-2007) παρατηρείται ότι το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας είναι μεγαλύτερο στις μεταφορές (διαφορά πληθωρισμού 2,6%), στην ενέργεια (διαφορά 1,9%), στις τηλεπικοινωνίες (διαφορά 1,85%) και τα τυποποιημένα τρόφιμα (1,80%). Ιδού, λοιπόν, τέσσερις τομείς που έχουν ολιγοπωλιακή διάρθρωση, στους οποίους θα πρέπει να εστιάσουμε τις προσπάθειές μας για την ενίσχυση του ανταγωνισμού.

Επιτρέψτε μου δύο λέξεις ειδικά για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Είναι γνωστό το ειδικό βάρος των ΜΜΕ για την ελληνική οικονομία (οι ΜΜΕ με 1 έως 49 απασχολούμενα άτομα δημιουργούν 7 στις 10 νέες θέσεις εργασίας, συμβάλλουν στη συνολική απασχόληση των επιχειρήσεων κατά 50% και συμμετέχουν στον συνολικό κύκλο εργασιών κατά 60%). Αυτό υπαγορεύει ειδικές πολιτικές στήριξής τους, όπως τη διευκόλυνση στην τραπεζική χρηματοδότηση, την επιδότηση για τον τεχνολογικό τους εκσυγχρονισμό και την προώθηση των δικτυώσεων».

Μερίδιο της ανάπτυξης στον πολίτη

«Αναφέρθηκα προηγουμένως στην ανάγκη διάχυσης της ανάπτυξης. Βασικός μοχλός διάχυσης είναι ακριβώς οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Είναι αυτό που μετατρέπει την ανάπτυξη, από απλό αριθμό και στατιστικό μέγεθος, σε αληθινό επίτευγμα κοινωνικής ευημερίας.

Διότι την ανάπτυξη δεν αρκεί να τη διαπιστώνουν μόνο οι οικονομολόγοι. Πρέπει να τη βιώνουν και οι άνθρωποι. Γι’ αυτό μιλάμε όχι μόνο για ανάπτυξη του ΑΕΠ. Αλλά και για την ανάγκη διάχυσης της ανάπτυξης…

Συμπερασματικά, οι μακροοικονομικές μεταρρυθμίσεις που επιτύχαμε ως τώρα απαλλάσσουν την οικονομία από τη μεγάλη αβεβαιότητα και την ασφυξία. Αλλά δεν αρκούν για να εξασφαλίσουν την αυτοτροφοδοτούμενη ανάπτυξη. Είναι απαραίτητη, αλλά όχι επαρκής, προϋπόθεση ανάπτυξης.

Όπως λένε οι οικονομολόγοι, οι μακροοικονομικές μεταρρυθμίσεις πηγαίνουν το άλογο στην πηγή, αλλά δεν μπορούν να το αναγκάσουν να πιει νερό.

Οι μικροοικονομικές μεταρρυθμίσεις συμπληρώνουν και ολοκληρώνουν την αναγεννητική προσπάθεια.

Οι μικροοικονομικές μεταρρυθμίσεις μαθαίνουν το άλογο να πίνει νερό!»