Μικρότητα και ευτέλεια

Η απομάκρυνση ενός υπουργού είναι ασφαλώς ένα σοβαρό γεγονός. Αν μάλιστα συνδυαστεί με την κουλτούρα της «αναισθησίας», που χαρακτηρίζει την πολιτική μας ζωή και πολλά από τα πρόσωπα που χειρίζονται εξουσίες είτε σε επίπεδο κυβερνητικό είτε σε επίπεδο κρατικού μηχανισμού, τότε η «παραίτηση» Μαγγίνα θα μπορούσε, υπό άλλες συνθήκες, να σηματοδοτεί μια ελπιδοφόρα προοπτική για το επίπεδο των ηθικών αξιών του πολιτικού μας συστήματος.
Πρέπει όμως να είμαστε επιφυλακτικοί για τέτοιου είδους διαπιστώσεις. Γιατί στην πραγματικότητα ο εκάστοτε πρωθυπουργός, πριν προβεί σε τέτοιου είδους «κινήσεις», καταρτίζει, πριν απʼ όλα, το «ισοζύγιο» μεταξύ πολιτικού κόστους και πολιτικού οφέλους και μετά αποφασίζει…
Όπως φαίνεται, ο κ. Μαγγίνας είχε καταστεί πολλαπλά «ζημιογόνος»… Δεν απώλεσε μόνο την πολιτική του «νομιμοποίηση», εξαιτίας των πρόχειρων και απρογραμμάτιστων «κινήσεών» του στην υπόθεση του Ασφαλιστικού, αλλά και την ίδια την ηθική του «νομιμοποίηση» με τις περιπτώσεις των αλλοδαπών εργαζομένων και του «αναψυκτηρίου» του…
Εκείνο όμως που προκαλεί πράγματι τη μεγαλύτερη θλίψη δεν είναι τόσο τα «παραπτώματα» των πολιτικών προσώπων όσο το γεγονός ότι οι ίδιοι δεν σέβονται και δεν διαφυλάσσουν την προσωπική τους αξιοπιστία και ακεραιότητα, αλλά επιδεικνύουν, παραβαίνοντας στοιχειώδη νομικά πλαίσια, έλλειψη συνείδησης και αυτοσεβασμού.
Στʼ αλήθεια, αναρωτήθηκαν ποτέ οι πολιτικοί αυτοί πώς αισθάνονται οι πολίτες όταν αντιλαμβάνονται ότι μείζονα, κρίσιμα ζητήματα για τη ζωή τους και το μέλλον τους τα χειρίζονται «μικροπρεπείς» πολιτικοί, που είναι έτοιμοι να παραβιάσουν τον νόμο ή να «μεταχειριστούν» τα «παραθυράκια» του, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα; Γιατί τότε τα μόνα που θα εισπράξουν θα είναι η οργή, η αποστροφή και η απόρριψη…

ΟΦΙΣ