Ιδού η Ρόδος

Μα η υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος, που δεν φείσθηκε λόγων, για να εξάρει τη σημασία της επίσκεψης του τούρκου ομολόγου της και τις ελπίδες που στήριζε η ελληνική κυβέρνηση για καλύτερο μέλλον στις σχέσεις των δύο χωρών. Μίλησε ακόμη η κυρία υπουργός και για επιμονή και υπομονή στον δρόμο του αμοιβαίου συμφέροντος, που πρέπει να τον χαρακτηρίζει (τον δρόμο) ο σεβασμός στο Διεθνές Δίκαιο, στις σχέσεις καλής γειτονίας, στις αρχές και τις αξίες που διέπουν τη σύγχρονη Ευρώπη. Τηρεί κάτι από αυτά η Τουρκία; Υπέγραψαν και μια συμφωνία, τα γνωστά μας ΜΟΕ (Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης), που περιλάμβαναν εξ ολοκλήρου ενέργειες στρατιωτικής διπλωματίας. Ανταλλαγή επισκέψεων Αρχηγών Επιτελείων, κοινές επιχειρησιακές μονάδες, κοινή μονάδα ταχείας αντίδρασης στο ΝΑΤΟ και ανταλλαγή επισκέψεων Διοικητών ελληνοτουρκικής μεθορίου. Δηλαδή αφού η διπλωματία μας διά του υπουργείου Εξωτερικών απέτυχε πλήρως και σε όλα τα μέτωπα των εθνικών μας κυρίως θεμάτων, αποφασίσαμε να κάνουμε άλλη μια υποχώρηση προς τους Τούρκους και να δοκιμάσουμε την τύχη μας στη στρατιωτική διπλωματία.

Μας ρυμούλκησαν για μια ακόμα φορά οι Τούρκοι σε χώρο στημένης παγίδας και μεις χωρίς σκέψη και φρόνηση πήγαμε στο τυρί. Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί αυτή η ελληνική θέση, όταν έχουμε ακόμα νωπές τις μνήμες από τις καταστρεπτικές για την Ελλάδα συνομιλίες και ανταλλαγές επισκέψεων των δύο Α/ΓΕΕΘΑ. Ο Μπαμπατζάν από την πλευρά του όχι μόνον εκτέλεσε πιστά και επιτυχημένα τις εντολές Μπουγιουκανίτ, όχι μόνο πέτυχε να επισκεφθεί τη Θράκη τραυματίζοντας καίρια την εθνική μας αξιοπρέπεια, αλλά κατάφερε να εξασφαλίσει και το ταξίδι του πρωθυπουργού μας στην Άγκυρα. Εμείς επικαίρως εκφράσαμε τις ανησυχίες μας από αυτή τη στήλη και μάλιστα κάναμε και έκκληση στον κ. πρωθυπουργό να μην πέσει στη παγίδα των Τούρκων ταξιδεύοντας εκεί.

Ανησυχούμε σφοδρώς για τη διπλωματική μας εθνική γραμμή, φωνάζουμε για τον κίνδυνο που βλέπουμε, αλλά φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Πριν στεγνώσουν καλά-καλά οι υπογραφές των κακών αυτών συμφωνιών και των ΜΟΕ, το τουρκικό θράσος ξεχείλισε από μίσος και παράλογες διεκδικήσεις κατά της χώρας μας. Οι Τούρκοι δεν δίστασαν αμέσως να ρίξουν το προσωπείο και να φανούν οι πραγματικές τους προθέσεις ενός πραγματικού πολέμου σε όλα τα επίπεδα, κατά της Ελλάδος. Μέσα σε μία βδομάδα, ο μεν Μπαμπατζάν κήρυξε την αυτονομία της Θράκης, οι τούρκοι πιλότοι κατέλυσαν την ελληνική κυριαρχία πάνω από τους Φούρνους, η τουρκική κυβέρνηση επενέβη προκλητικά στη διαμάχη Ελλάδος – Σκοπίων για το όνομα, παίρνοντας το μέρος των Σκοπίων και καταγγέλλοντας διεθνώς την Ελλάδα και, το χειρότερο, το τουρκικό ΓΕΕΘΑ (ο φίλος Μπουγιουκανίτ) έβγαλε το άχτι του διεκδικώντας ευθέως τη Ρόδο από την Ελλάδα. Καινούργιο και τούτο πάλι και προς Θεού δεν έχουμε πού να φυλαχτούμε από τον Μπουγιουκανίτ.

Μη νομίζετε ότι έχω ξεχάσει την περισυλλογή του πιλότου μας από το τουρκικό πολεμικό πλοίο, απλώς το άφησα ιδιαιτέρως, γιατί πέρα από τη προσβολή που υποστήκαμε, πληροφορίες από το Αρχηγείο του ΝΑΤΟ φέρουν ότι οι Τούρκοι, όταν ανέφεραν το γεγονός στη Συμμαχία, ήταν ιδιαίτερα καυστικοί στο θέμα της ελληνικής ικανότητος για έρευνα και διάσωση στον θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου.

Ας είναι καλά ο κ. Παπαντωνίου, που παραχώρησε το αεροπορικό Στρατηγείο του ΝΑΤΟ στους Τούρκους, για να μπορούν τώρα να κάνουν τα δικά τους. Μέσα σε λίγες μέρες υποστήκαμε ένα πολυεπίπεδο Βατερλώ στα σημαντικά εθνικά μας θέματα και απ’ ό,τι φαίνεται κανείς από τους υπεύθυνους δεν έχει συνειδητοποιήσει τη ζημιά. Ο ελληνικός λαός θέλει και πρέπει να μάθει, γιατί προσκλήθηκε ο Μπαμπατζάν κάτω από τις προϋποθέσεις που έγινε το ταξίδι του στην Ελλάδα. Γιατί δόθηκε άδεια, άνευ περιορισμών σ’ αυτό τον κύριο, να επισκεφθεί τη Θράκη. Αν μάλιστα ο Μπαμπατζάν δεν τήρησε τα συμφωνηθέντα και στη Θράκη αμολήθηκε να κάνει τα δικά του, τότε η ευθύνη της πολιτείας, είναι ακόμη βαρύτερη, αφού δεν τον ανακάλεσε στην τάξη. Κανείς από μας δεν καταλαβαίνει γιατί το παράνομο σωματείο «Τουρκική νεολαία», που η ελληνική δικαιοσύνη διέταξε το κλείσιμό του, λειτουργεί ακόμα. Άραγε το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής είναι πάνω από την Ελληνική Διοίκηση;

Εκείνο όμως που είναι παντελώς δύσπεπτο είναι το θέμα της Ρόδου, που το ήγειραν οι Τούρκοι. Πολλές φορές έχω γράψει για τον τρόπο με τον οποίον οι Τούρκοι εγείρουν διεκδικήσεις κατά της Ελλάδος. Έτσι και τώρα δεν ξέφυγαν από τον κανόνα. Το θέμα της Ρόδου θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά στο μέλλον, αν δεν λάβουμε τα στοιχειώδη μέτρα. Ας θυμηθούμε μόνο για λίγο ότι κάποια ελληνική κυβέρνηση το 2003 έστειλε τον Γκιουλ στη Ρόδο χωρίς περιορισμούς, για να αρχίσει το θέμα της διεκδίκησης. Χαρίσματα και ομοιότητες του δικομματισμού. Το απίστευτο στην όλη ιστορία είναι ότι ενώ το ΥΠΕΞ της Ελλάδος κάτω από πίεση αποφάσισε να κάνει διάβημα προς την τουρκική κυβέρνηση, από την άλλη μεριά από φόβο μην κινήσει την τουρκική αντίδραση, δικαιολόγησε την κυβέρνηση Ερντογάν, αποδίδοντας την ενέργεια στο στρατιωτικό κατεστημένο.

Εδώ κάτι συμβαίνει, ή όπως φαίνεται τα έχουν εντελώς χαμένα. Τα ΜΟΕ, όπως είπαμε παραπάνω, βασίζονται στη στρατιωτική διπλωματία για τη βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Σύμφωνα όμως με τις δηλώσεις του εκπροσώπου του ΥΠΕΞ, η διεκδίκηση της Ρόδου δεν είναι έργο της κυβέρνησης Ερντογάν αλλά των Στρατηγών. Επομένως πώς θα στείλουν τους δικούς μας Αρχηγούς των επιτελείων να συζητήσουν μ’ αυτούς που επιβουλεύονται τα ελληνικά εδάφη; Εμείς δεν καταλαβαίνουμε τη λογική του υπουργείου μας των Εξωτερικών. Ακούστε τη φράση που βρήκε το υπουργείο μας για να κλείσει την υπόθεση. Δεν σχολιάζει, λέει, θέσεις των τούρκων στρατηγών. Απίστευτο (!), ο Μπουγιουκανίτ χαίρει ασυλίας στην Ελλάδα ακόμα και από την απλή κριτική. Αυτά είναι τα αποτελέσματα των επαφών των Αρχηγών.

Και ο μεν Τάκης απήλθε, αλλά τα αποτελέσματα έμειναν και είναι πολύ δυσάρεστα. Ήδη οι Τούρκοι επικαιροποιώντας λόγω Ρόδου το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης της Δωδεκανήσου, πιθανότατα θα μας βάλουν σε μπελάδες. Και επειδή τίποτα στον κόσμο αυτό δεν είναι τυχαίο, σας θυμίζω το δημοσίευμα του τέως προέδρου της Δημοκρατίας μας, ο οποίος μόλις έφυγε από την καρέκλα, δημοσίευσε στην «Καθημερινή» άρθρο στο οποίο μεταξύ άλλων έθετε επί τάπητος και το θέμα του αφοπλισμού των ελληνικών νησιών, σαν παρεπόμενο της κύριας πρότασής του για προσφυγή επί όλου του πακέτου των ελληνοτουρκικών διαφορών στο δικαστήριο της Χάγης.

Το κόλπο του κούκου το ξέρετε; Ο κούκος δεν έχει φωλιά και γεννάει το αβγό του σε ξένη. Όταν το μικρό του κούκου εκκολαφθεί, δεν αρκείται στο να φιλοξενείται και να ταΐζεται από ξένους γονείς, αλλά το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να πετάξει τα θετά αδελφάκια του από τη φωλιά. Οι γονείς αυτών των μικρών που θανατώθηκαν από τον μικρό κούκο συνεχίζουν ακατάπαυστα να τον ταΐζουν ακόμα και όταν το μέγεθός του είναι πολλαπλάσιο από το δικό τους. Οι διάφοροι κούκοι-τούρκοι ήρθαν να βάλουν τα αβγά τους στη Θράκη, στη Ρόδο όπως παλαιότερα στην Ίμβρο, στην Τένεδο κ.λπ. Ήδη το μέγεθος της Τουρκίας δεν μας επιτρέπει να την ταΐζουμε άλλο. Την παραβολή αυτή ας την έχει υπόψη του ο κ. πρωθυπουργός αλλά και οι υπεύθυνοι του ΥΠΕΞ. Πιστεύω ότι κάτω από τις προϋποθέσεις αυτές, πρωθυπουργικό ταξίδι στη Τουρκία δεν μπορεί να γίνει.

Αν όμως έχουμε τόσο παραφρονήσει και γίνει αυτή η επίσκεψη, τότε είμαστε άξιοι των μυρίων κακών που σίγουρα θα μας βρούνε. Ιδού λοιπόν η Ρόδος, που σηματοδοτεί την εθνική μας πενία, ας είναι η τελευταία μας πλάνη που θα μας σωφρονίσει, ως προς το έσχατο όριο υποχώρησης που μπορούμε να κάνουμε στα εθνικά μας θέματα.