Αντέδρασαν οι εκπαιδευτικοί

Στις πρόσφατες λοιπόν διαδικασίες, τόσο στη Θεσσαλονίκη όσο και πανελλαδικά, σημειώθηκε μείωση των συνδικαλιστικών δυνάμεων της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚΕ και ταυτόχρονη ενίσχυση του Συνασπισμού και του ΚΚΕ. Και για τη ΔΑΚΕ, άντε, να το καταλάβω. Για το ΠΑΣΟΚ όμως; Τρεις είναι κατά την άποψη έμπειρων παρατηρητών των εκπαιδευτικών πραγμάτων στη Θεσσαλονίκη οι λόγοι. Πρώτον, αποτελεί ηχηρή έκφραση διαμαρτυρίας απέναντι σε κείνους τους συνδικαλιστές που στις πρόσφατες κρίσεις υπήρξαν και κρίνοντες και κρινόμενοι, ευλογώντας βεβαίως πρώτα τα γένια τους. Οι συνάδελφοί τους δεν τους συγχωρούν ότι θέλουν να τα έχουν όλα. Διοίκηση και συνδικαλισμός μαζί δεν γίνεται. Δεύτερον, αποτελεί έκφραση διαμαρτυρίας για την επιλογή των τοπικών συνδικαλιστικών δυνάμεων να στηρίξουν στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές με φανατισμό την πλευρά Βενιζέλου. Το τελικό αποτέλεσμα των εκλογών ανέδειξε ότι η κοινωνία είχε τελικά άλλη άποψη και δεν συγχωρεί τους φανατισμούς, απ’ όπου κι αν προέρχονται. Τρίτον, είναι φυσικό επακόλουθο της μη ανανέωσης εδώ και χρόνια της συνδικαλιστικής παράταξης της ΠΑΣΚΕ. Τα ίδια πρόσωπα παραμένουν, που εν πολλοίς έχουν εξαντλήσει τις δυνάμεις τους και λειτουργούν ακόμα ως διοίκηση, με ισχνή παρουσία και ανίσχυρη φωνή στα όσα σημαντικά συμβαίνουν στην εκπαίδευση. Φίλοι εκπαιδευτικοί μού καταγγείλανε ότι κατά τις πρόσφατες εκλογές από τα περισσότερα σχολεία της Θεσσαλονίκης δεν πέρασε κανένας υποψήφιος εκπαιδευτικός της ΠΑΣΚΕ για τη σχετική ενημέρωση. Έπειτα από όλα αυτά φαντάζει τίποτα περίεργο;

Εν τω μεταξύ τραγελαφικές καταστάσεις μαθαίνω ότι σημειώθηκαν και σε πολλά σχολεία της Θεσσαλονίκης για την επιλογή των υποδιευθυντών που μέχρι σήμερα τοποθετούνταν με σχετική απόφαση (ύστερα από δημοκρατικές διαδικασίες) του συλλόγου διδασκόντων. Σήμερα, και με βάση τα νέα νομοθετικά δεδομένα, και η επιλογή των υποδιευθυντών περνάει από την πολύπαθη διαδικασία των συνεντεύξεων, που είναι ικανή να ανατρέψει τις αποφάσεις των συλλόγων διδασκόντων και να οδηγήσει τελικά στην επιλογή των «αρεστών» από την πλειοψηφία της διοίκησης. Τα νέα αυτά δεδομένα ερμηνεύτηκαν κατά το δοκούν από πολλούς νεοτοποθετηθέντες διευθυντές σε σχολεία της Θεσσαλονίκης, που ζήτησαν από τους συναδέλφους τους εκπαιδευτικούς όχι απλώς να ψηφίσουν για τον υποδιευθυντή που επιθυμούν αλλά να εκφράσουν και συγκεκριμένη κρίση για τα προσόντα και την επάρκειά του, δικαιολογώντας έτσι την ψήφο τους. Αυτή η τακτική είχε ως αποτέλεσμα την ισχυρή αντίδραση πολλών εκπαιδευτικών που αρνήθηκαν να συμμετάσχουν σε μια τόσο απροκάλυπτα αντισυναδελφική και αντιδημοκρατική διαδικασία, με αποτέλεσμα οι εκλογές να μη γίνουν ποτέ. Δεν γνωρίζω τι τελικά έγινε, σίγουρα όμως τα παραπάνω δημιουργούν ένα ιδιαίτερα θολό αντιδημοκρατικό τοπίο στον χώρο της παιδείας.