Ένα συνδικάτο και ένα Ταμείο ΜΜΕ

Είθε οι φήμες που διοχετεύονται για «νέες ιδέες» στους κόλπους της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά τους εργαζόμενους στα μέσα ενημέρωσης να έχουν σπέρμα αλήθειας – έτσι οι κρατούντες, έστω και στο παρά πέντε, φαίνεται να κατάλαβαν πως είναι άδικο και ανορθολογικό να «τσουβαλιάζεις» αυτοαπασχολούμενους (μηχανικούς, δικηγόρους, φαρμακοποιούς) με μισθωτούς, όπως είναι η συντριπτική πλειοψηφία των δημοσιογράφων. Εκτός τούτων, σε μια εποχή που οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ επιχειρούν να μεταβάλουν τους δημοσιογράφους σε «σκλάβους» (εκεί οδηγούν οι νέες πρακτικές περί αποκλειστικής απασχόλησης), ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται υπέρμετρα η επιρροή των ΜΜΕ στη διαμόρφωση τάσεων και διαθέσεων, εκ μέρους της κοινής γνώμης, το να αδυνατίζεις περαιτέρω την αυτονομία και τη δυναμική των δημοσιογραφικών συνδικάτων ισοδυναμεί με υπονόμευση του αγαθού της αντικειμενικής και ανεξάρτητης ενημέρωσης.
l Η ιδέα του ενός Ταμείου κι ενός συνδικάτου στον χώρο των ΜΜΕ γνωρίζουμε πως αμφισβητείται και εκ των έσω, ιδιαίτερα από εκείνους που βλέπουν μόνο το «δένδρο» των στενών και κοντοπρόθεσμων συμφερόντων τους κι αγνοούν το «δάσος» των ανατροπών που νομοτελειακά επέρχονται και θα φέρουν τα πάνω κάτω. Ήδη νέες μορφές ενημέρωσης έχουν ξεπροβάλει, νέες εργοδοτικές πρακτικές έχουν «σκάσει μύτη» – κι αυτά τα νέα δεδομένα απαιτούν ένα ισχυρό συνδικάτο, που να θέλει και να μπορεί να προστατεύσει το δημοσιογραφικό λειτούργημα, καθώς και τον επαγγελματία δημοσιογράφο. Το ένα Ταμείο θα συνενώσει τα συμφέροντα των εργαζομένων στα ΜΜΕ και το ένα συνδικάτο θα ενδυναμώσει τη φωνή τους και θα διασφαλίσει την αυτονομία τους έναντι των τάσεων και των διαθέσεων της εργοδοσίας. Έπειτα, τα δύο μεγάλα Ταμεία, ΤΣΠΕΑΘ και ΤΑΥΣΥΤ, είναι υγιέστατα και μπορούν να στηρίξουν τα υπόλοιπα που παρουσιάζουν ορισμένα προβλήματα, αρκεί να μην τους υφαρπάξει κανείς τα αποθεματικά τους. Καιρός είναι λοιπόν να συγκροτηθεί μια επιτροπή διασωματειακή, που να επεξεργαστεί οικονομοτεχνικά την ιδέα του ενός Ταμείου κι ενός συνδικάτου.
l Εάν η πολιτική τάξη είχε στρατηγικό μυαλό, θα στήριζε σύσσωμη, με πόδια και χέρια, το ένα συνδικάτο και το ένα Ταμείο στον χώρο των ΜΜΕ, καθότι έτσι θα διασφάλιζε την αυτονομία των δημοσιογράφων έναντι των διαπλεκόμενων συμφερόντων των ιδιοκτητών, οπότε κατ’ επέκτασιν θα διασφάλιζε το αγαθό της αδέσμευτης και αντικειμενικής ενημέρωσης – που και την ίδια την πολιτική τάξη θα απελευθέρωνε από τα «θέλω» των «διαπλεκομένων». Ίδωμεν…