Λύσεις υπάρχουν, η κυβέρνηση δεν τις βλέπει…

«Ελπίζω ότι δεν μου αποδίδονται μαζοχιστικές τάσεις…», δήλωσε ο κ. Χατζηδάκης, προσπαθώντας να πείσει για το αγνό των προθέσεών του και για το επιβεβλημένο των δυσάρεστων μελλοντικών λύσεων στο θέμα της Ολυμπιακής.
Αν ο σκοπός είναι η μέτρηση των αντιδράσεων της κοινής γνώμης, αν δηλαδή για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση επιδίδεται στο προσφιλές της «σπορ» των μετρήσεων πριν πάρει δύσκολες αποφάσεις, τότε το μήνυμα είναι καθαρό, η λαϊκή εντολή εκφράσθηκε και το κοινό αίσθημα απαιτεί εδώ και τώρα «καθαρές λύσεις».
Οι δικαιολογίες λιγοστεύουν τώρα που η κυβέρνηση άνοιξε για τα καλά το θέμα, κι αυτό γιατί άρχισαν να μιλούν με στοιχεία και άνθρωποι που ξέρουν και όχι απαραίτητα και πάντα από το αντίπαλο πολιτικό στρατόπεδο.
Δυσκολεύει από κάθε άποψη η προώθηση της λύσης του κλεισίματος της Ολυμπιακής. Δυσκολεύει όχι γιατί αντιδρούν σχεδόν καθολικά όλοι οι Έλληνες, αλλά γιατί κυρίως τα οικονομικά στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας δημιουργούν μεγάλα ερωτηματικά για την πρεμούρα της κυβέρνησης να ανακοινώσει όσα ανακοίνωσε πρόσφατα, έστω κι αν τα στρογγύλεψε στη συνέχεια.
Είναι λοιπόν οι ίδιες οι διορισμένες από την παρούσα κυβέρνηση διοικήσεις που βλέπουν την ύπαρξη λύσεων, που τις πρότειναν και τις υποστήριξαν προς τον μέτοχό τους, το ελληνικό Δημόσιο.
1. Από έγκυρες πηγές φαίνεται λοιπόν ότι θεσμικοί παράγοντες υποστηρίζουν ότι η ΟΑ – Υπηρεσίες είναι πραγματικά «φιλέτο» και το μόνο που χρειάζεται είναι η διαγραφή ή η ρύθμιση των προσαυξήσεων που της επέβαλαν το ΙΚΑ και η Εφορία, ώστε να μπορέσει από σχεδόν καθαρή θέση να υλοποιήσει το πολυακουσμένο σχέδιο της δημιουργίας των νέων εταιρειών επίγειας εξυπηρέτησης (ground handling) και τεχνικής συντήρησης. Φαίνεται επίσης ότι αυτές οι δύο νέες εταιρείες μπορούν να εξασφαλίσουν, για πολύ χρόνο, εκτεταμένο πελατολόγιο και έσοδα πάνω από 250 εκατ. ευρώ τον χρόνο και μπορούν μάλιστα να αναπτύσσονται με σημαντικούς ρυθμούς ανάπτυξης τα επόμενα χρόνια, αν αποκτήσουν αυτοτέλεια και στιβαρές διοικήσεις.
Αλήθεια… πόσες επιχειρήσεις στην Ελλάδα πραγματοποιούν τέτοια έσοδα και ο μέτοχός τους προαναγγέλλει θολές λύσεις και απαξιωτικές μελλοντικές δράσεις;
Γιατί, ενώ η σημερινή ΟΑ – Υπηρεσίες παρουσιάζει σοβαρές ελλείψεις μόνιμου προσωπικού, ο μέτοχός της διαρκώς υποστηρίζει ότι υπάρχει πλεονάζον προσωπικό;
Γιατί, ενώ τα λειτουργικά αποτελέσματα της εταιρείας είναι σχεδόν μια ανάσα από τον ισοσκελισμό, δεν ενισχύεται ο αναπτυξιακός της προσανατολισμός;
Αν το λειτουργικό έλλειμμα της εταιρείας αυτής μειώθηκε από 132 εκατ. ευρώ το 2004 σε 20 εκατ. ευρώ το 2007, τότε δεν μένει παρά να σκύψει κανείς με καθαρά επιχειρηματικά κίνητρα πάνω από την εταιρεία αυτή για να την καταστήσει κερδοφόρο ήδη από το 2008.
Αφού λοιπόν αυτά πληροφορούμαστε ότι λένε οι διορισμένες από την κυβέρνηση διοικήσεις, γιατί ο υπουργός Μεταφορών εμμένει στις καταστροφικές του απόψεις;
Επιχαίρουν οι ανταγωνιστές της εταιρείας και εκμεταλλεύονται ταχύτατα την περιρρέουσα ατμόσφαιρα του δήθεν κλεισίματος της Ολυμπιακής, σπέρνοντας ανασφάλεια στους πελάτες της ΟΑ – Υπηρεσίες.
Είναι η κατάλληλη ώρα να βγείτε και ανοιχτά να στηρίξετε την εταιρεία σας, κύριε υπουργέ των Μεταφορών και αξιότιμε κύριε υπουργέ των Οικονομικών.
Γιατί την περιουσία αυτή δεν πρέπει να τη σκορπίσετε άσκοπα.
Γιατί και αυτοί που θα μαζέψουν τα κομμάτια της, αν συμβεί το απευκταίο, δεν πείθουν για τη δεινότητά τους στο «επιχειρείν».
Γιατί σύντομα θα μιλάμε για άσκοπη απώλεια φανερών και μεγάλων αξιών και υπεραξιών.
Ανέβασαν το έλλειμμα!
2. Ας δούμε όμως και τον μεγάλο πάσχοντα… τις Ολυμπιακές Αερογραμμές.
Η εταιρεία αυτή ξεκίνησε τον Δεκέμβρη του 2003 με «μηδενικά ελλείμματα». Κατάφεραν λοιπόν οι διορισμένες από την παρούσα κυβέρνηση διοικήσεις να την οδηγήσουν σε συσσωρευμένα ελλείμματα ύψους 450 εκατ. ευρώ μέχρι την 31/12/2006 (!), ενώ πληροφορίες ανεβάζουν το τελικό έλλειμμα σε περίπου 570 εκατ. ευρώ στο τέλος του 2007.
Και μόνο το βάρος της ευθύνης που βαραίνει την παρούσα κυβέρνηση γιʼ αυτήν την εγκληματική διαχείριση θα ʼπρεπε να λειτουργεί σαν «φρένο λογικής» στους χειρισμούς που αφορούν στην εταιρεία αυτή.
Κάθε άλλο όμως…
Νέες καταστροφικές εξαγγελίες, γρήγορες αναδιπλώσεις, θολά σχέδια… Βαβυλωνία…
Γιατί κύριοι της κυβέρνησης τέτοια προχειρότητα;
Γιατί τέτοιος ερασιτεχνισμός;
• Πώς καταφέρατε σε μια αγορά που αναπτύσσεται με ρυθμούς πάνω από 2% τον χρόνο (στο αεροπορικό έργο της Ελλάδας), η εταιρεία όχι μόνο να μην αποσπάσει μέρος της πίτας, αλλά να χάσει και από τα κεκτημένα της περίπου 8%;
• Πώς καταφέρατε να πέφτει η μέση ανά επιβάτη απόδοση (YIELD) διαρκώς, όταν πανευρωπαϊκά αυξάνεται;
• Πώς καταφέρατε όλες οι μισθώσεις αεροσκαφών που κάνατε να πάσχουν σε κάποιο διαχειριστικό τους σημείο και να είναι συχνά πυκνά πρώτο θέμα στα ΜΜΕ;
• Πώς καταφέρατε να βρίσκεστε σε διαρκή αντιπαράθεση με όλους τους κλάδους των εργαζομένων σας;
Όχι στους «θείους
από την Αμερική»
Τελικά, αυτή η μη αντίδραση σε όλα τα προηγούμενα τι άλλο μπορεί να σημαίνει παρά ανικανότητα;
Γιατί τη σκοπιμότητα θα ʼθελα να την αποφύγω σαν σκέψη σε τούτο το στάδιο.
Και τώρα τι;
Έχετε λύσεις, κύριοι…
Έχουμε ξεσκονίσει τη δικαστική διεκδίκηση της εταιρείας για τις ζημίες που της επισώρευσε η βίαιη μετεγκατάστασή της στα Σπάτα, που το ελληνικό Δημόσιο αποφάσισε ερήμην της εταιρείας και παρότι με νόμο είχε δικαίωμα να λειτουργεί στο Δυτικό αεροδρόμιο του Ελληνικού τουλάχιστον μέχρι τον Οκτώβριο του 2006.
Είναι βέβαιο ότι η Δικαιοσύνη θα σας καταδικάσει γιʼ αυτές σας τις αποφάσεις και τότε θα καταβάλετε τα διεκδικούμενα από την εταιρεία 356,5 εκατ. ευρώ.
Αν αυτό συμβεί, τότε δεν μένει παρά μόνο η συμμετοχή ενός σοβαρού επενδυτή στο μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας για να ισοσκελίσει τις ζημίες και να δημιουργήσει ανάπτυξη.
Σε μια τέτοια περίπτωση, έγκυροι κύκλοι θεωρούν ότι περίπου 200-300 εκατ. ευρώ κεφάλαιο υπερεπαρκεί για μια νέα ποιοτική και όχι συρρικνωμένη Ολυμπιακή.
Μου είναι δύσκολο λοιπόν να δεχτώ ότι η Εθνική, ο ΟΠΑΠ, τα ΕΛΠΕ, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, ενδεχομένως και ιδιωτικές τράπεζες που έχουν ευεργετηθεί από την κυβέρνηση, ακόμα και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι συμμετοχικά, δεν μπορούν να συμβάλουν στη διάσωση και στην ανάπτυξη της εταιρείας, συμμετέχοντας σε πρώτο στάδιο στην εξαγορά της.
Εξάλλου δεν έχω ακούσει καμιά τέτοια σκέψη σας, κανένα τέτοιο σενάριο.
Μήπως πρέπει να εγκαταλείψετε τις σκέψεις και τα σενάρια των «θείων εξ Αμερικής» και των «πετροδολαρίων» και να κοιτάξετε με σοβαρότητα για λύσεις στη δική σας εγχώρια εμβέλεια;
Λέω… μήπως;
Θα επανέλθω.

Προς το ΠΑΡΟΝ
ΑΝΩΝΥΜΟΣ