ΚΕΡΔΟΦΟΡΙΑ «από τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά»

Και δεν μιλάμε για δουλειές της παρανομίας ή του λαθρεμπορίου, αλλά για δραστηριότητες νόμιμες, που όμως συνοδεύονται από έντονη κερδοσκοπία, που γίνεται με την ανοχή του κράτους. Και τα κέρδη είναι τεράστια και αφορολόγητα. Μια γρήγορη ματιά στα όσα συμβαίνουν γύρω μας πείθει ότι όσο περνάει ο καιρός διευρύνονται τρομακτικά οι ανισότητες στη χώρα μας. Και το κράτος ή βοηθάει αυτές τις καταστάσεις ή θεάται αμέριμνο τα γενόμενα. Αγορά πλήθουσα σε κερδοσκοπία, τράπεζες βουτηγμένες στην τοκογλυφία, χρηματιστήριο με ύποπτης καθαρότητας παιχνίδια, εργολάβοι-εργολήπτες έργων (δημόσιων και ιδιωτικών) παρανομούντες με ιδιάζουσα θρασύτητα και κερδοσκοπούντες ασύστολα. Εικόνα ζοφερή, μιας ηθικής παρακμής!

Στην αγορά κυριαρχεί η ακρίβεια και σε επίπεδο χονδρικής πώλησης και σε επίπεδο λιανικής. Και από παραγωγούς και από εμπόρους. Και στις τιμές λιανικής πώλησης αγαθών και στη διάθεση υπηρεσιών. Ακόμη και επιχειρήσεις, άλλοτε λεγόμενες κοινής ωφέλειας (όπως για παράδειγμα η αποκρατικοποιημένη ΔΕΗ), προσπαθούν να ρημάξουν το ισχνό εισόδημα των εργαζομένων. Τα κέρδη κυρίως των μεγάλων επιχειρήσεων είναι τεράστια. Κάθε χρόνο αύξηση κερδών πάνω από 20%, τη στιγμή που ο εργαζόμενος πετυχαίνει μια πενιχρή αύξηση σε ποσοστό 3-4%. Την ίδια στιγμή η φορολογία των επιχειρηματικών κερδών μειώνεται, ενώ η κυβέρνηση προσπαθεί να πετύχει δημοσιονομική εξυγίανση με την υπερφορολόγηση των εισοδημάτων της μισθωτής εργασίας.

Η ακρίβεια της ανεξέλεγκτης ελληνικής αγοράς αποτελεί θρασύτατη εκμετάλλευση του εισοδήματος των καταναλωτών και συμμετέχει κατά μεγάλο ποσοστό στην πληθωριστική διαδικασία. Και όμως, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος ζητάει πάγωμα των μισθών για να συγκρατηθεί τάχα ο πληθωρισμός. Δεν έχει άραγε αντιληφθεί ότι οι αμοιβές των εργαζομένων δεν συμμετέχουν πλέον παρά ελάχιστα στην άνοδο του πληθωρισμού; Μόνον οι δικές του πολλαπλές αμοιβές και των άλλων υψηλόβαθμων και υψηλόμισθων στελεχών του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα τροφοδοτούν τον πληθωρισμό.

Αυτή την κατάσταση της εκμετάλλευσης και της τρομερής ανισότητας την ανέχεται το κράτος, καθώς από την ακρίβεια κερδίζει έσοδα από την αυξημένη απόδοση της έμμεσης φορολογίας. Και από τις ισχνές αυξήσεις της εισοδηματικής πολιτικές ελαχιστοποιεί τις δαπάνες του. Συμπαιγνία σε βάρος των εργαζομένων!

Για τις τράπεζες τι να πούμε; Τα δυσανάλογα υψηλά επιτόκια χορηγήσεων σε σύγκριση πάντα με τα εξευτελιστικά επιτόκια καταθέσεων έχουν ανεβάσει τα τραπεζικά κέρδη σε δυσθεώρητα ύψη. Τα τελευταία χρόνια έχουμε συνεχή αύξηση της κερδοφορίας σε ποσοστά 20-50% κάθε χρόνο. Και αυτό είναι επόμενο να οδηγεί και σε αύξηση της τιμής των τραπεζικών μετοχών και σε δημιουργία μιας υπερβάλλουσας υπεραξίας που είναι εντελώς αφορολόγητη.

Στον τραπεζικό τομέα επικρατεί ένα ιδιότυπο φορολογικό καθεστώς, που τελικά καταλήγει σε πληρωμή φόρων 20% και κάτω, περίπου όσο φορολογούνται και τα μεσαία εισοδήματα των μισθωτών! Δηλαδή το τμήμα του μισθού που υπερβαίνει τα 13.000 ευρώ ετησίως φορολογείται με 15% και πάνω από τα 23.000 ευρώ με 30%. Και τα δισεκατομμύρια των κερδών των τραπεζών φορολογούνται με συντελεστές λίγο πάνω από 15%! Και η υπεραξία είναι αφορολόγητη!

Παρουσιάζουμε τα αποτελέσματα των τεσσάρων ισχυρότερων τραπεζικών ομίλων για το 9μηνο 2007 (Ιανουάριος – Σεπτέμβριος) από εγχώριες δραστηριότητες, όπως αυτά έχουν δημοσιευτεί στον καθημερινό Τύπο:

Οι τράπεζες ανακοίνωσαν συνολικά κέρδη 4,5 δισ. ευρώ στο 9μηνο Ιανουαρίου – Σεπτεμβρίου 2007, εκ των οποίων τα 2 δισ. προέρχονται από πωλήσεις μετοχών, ομολογιών, συναλλάγματος και από διάφορες εξωτραπεζικές δραστηριότητες, και τα υπόλοιπα 2,5 δισ. ευρώ είναι «από τα κόκαλα βγαλμένα των Ελλήνων τα ιερά»! Άλλωστε για την τοκογλυφία που ασκούν οι τράπεζες τα έχουμε πει πολλές φορές από τη στήλη μας αυτή, και την αισθάνεται η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, που αναγκάζονται να καταφεύγουν στις αγορές με δόσεις (πιστωτικές κάρτες) ή στη σύναψη δανείων καταναλωτικών ή προσωπικών. Μόνο στα στεγαστικά δάνεια υπάρχει κάποια λογική συμπεριφορά των τραπεζών απέναντι στους δανειολήπτες. Να γιατί οι μετοχές των ελληνικών τραπεζών αποτελούν «το αντικείμενο του πόθου» ντόπιων και ξένων επενδυτών. Ισχυρά κίνητρα αποτελούν η υψηλή κερδοφορία, η αφορολόγητη υπεραξία, η συνεχής άνοδος των τιμών των τραπεζικών μετοχών. Και αυτή η φορολογική μεταχείριση είναι που δίνει στις ελληνικές τράπεζες τη βάση να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους και στο εξωτερικό, κυρίως στις γειτονικές μας χώρες. Δυναμική ανάπτυξη βέβαια του ελληνικού τραπεζικού κλάδου με τις ευλογίες του κράτους και την ισχυρή εκμετάλλευση των νοικοκυριών. Ολόκληρο σχεδόν το χρηματικό κύκλωμα περνάει μέσα από το τραπεζικό σύστημα. Μισθοί, συντάξεις, αγορές με δόσεις, εξοφλήσεις λογαριασμών (ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κ.λπ.) γίνονται μέσω τραπεζών. Σχεδόν όλοι μας είμαστε υποχρεωμένοι να διατηρούμε τραπεζικό λογαριασμό, για να μπορούμε να εισπράττουμε τον μισθό ή τη σύνταξή μας. Έτσι ανθούν οι τράπεζες!

Στο Χρηματιστήριο, τον ναό του χρήματος, η κερδοσκοπία ανθεί χωρίς περιορισμούς και όρια. Και αυτό είναι φυσικό. Αφύσικη είναι η συμπεριφορά του κράτους, που φορολογεί αλύπητα τα εισοδήματα από την εργασία (μισθούς, ημερομίσθια, συντάξεις) και αφήνει αφορολόγητα τα εισοδήματα που δημιουργούνται από τη χρηματιστηριακή δραστηριότητα του κερδοσκοπικού κεφαλαίου. Δεν θα αναφερθούμε στα κέρδη που προκύπτουν από τα συνήθη χρηματιστηριακά παιχνίδια, αλλά στα κέρδη που προέρχονται από την υπεραξία των μετοχών, η οποία ανέρχεται σε πολλά δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως.

Την εποχή της χρηματιστηριακής άνθησης οι εισηγμένες στο ΧΑΑ εταιρείες (και τράπεζες) πραγματοποίησαν γενναίες αυξήσεις του μετοχικού τους κεφαλαίου, πλασματικές ή πραγματικές, και κυκλοφόρησαν εκατομμύρια μετοχές τη διετία 1998-’99. Έτσι διευκολύνθηκε η «ληστεία» του Χρηματιστηρίου. Αφθονία χαρτιών σε κυκλοφορία για να ικανοποιηθεί η εντεινόμενη ζήτηση μετοχών. Και, φυσικά, να ικανοποιηθούν και οι μέτοχοι από τη «φούσκα» του Χρηματιστηρίου. Και τώρα έχουμε εκατομμύρια μετοχών για κάθε εισηγμένη εταιρεία ή τράπεζα. Αυτό σημαίνει ότι και η παραμικρή αύξηση της τιμής της μετοχής ανεβάζει κατακόρυφα τη χρηματιστηριακή αξία της εταιρείας και δημιουργεί υπεραξίες δισεκατομμυρίων ευρώ.

Για παράδειγμα, η χρηματιστηριακή αξία της Τράπεζας Πειραιώς στις 31/12/2003 ήταν 1.913 εκατ. ευρώ και σήμερα υπολογίζεται σε 9.079 εκατομμύρια, δηλαδή σε διάστημα περίπου τεσσάρων ετών έχουμε δημιουργία υπεραξίας 7.166 εκατ. ευρώ. Η γνωστή μας Coca-Cola HBC είχε την 31/12/ 2003 χρηματιστηριακή αξία 3.910 εκατ. ευρώ και σήμερα έφτασε στα 10.675 εκατομμύρια, δηλαδή υπεραξία στα τέσσερα χρόνια 6.765 εκατ. ευρώ. Στο διάστημα των τεσσάρων αυτών ετών, εκατομμύρια μετοχές έχουν πουληθεί με σημαντική υπεραξία (κέρδος), χωρίς να έχουν πληρώσει ούτε ένα ευρώ φόρο! Το καθεστώς αυτό που επικρατεί στο ΧΑΑ ευνοεί την προσέλκυση ξένων ευκαιριακών (κερδοσκοπικών) επενδύσεων. Έρχονται οι ξένοι, αγοράζουν μετοχές και όταν δημιουργηθεί υπεραξία, τις πουλάνε και απέρχονται χωρίς να πληρώσουν φόρο για τα κέρδη τους αυτά. Η Ελλάδα είναι μία από τις ελάχιστες χώρες της Ευρώπης που δεν φορολογεί την υπεραξία των μετοχών, όταν αυτές αποτελούν αντικείμενο αγοραπωλησίας.

Από τα παραπάνω προκύπτουν ορισμένα θλιβερά συμπεράσματα:

α) Η χώρα μας έχει καταστεί παράδεισος για μεγάλες μπίζνες λαθρεμπορίου (ναρκωτικών, όπλων), κερδοσκοπίας, φοροδιαφυγής των κερδών του κεφαλαίου και αισχροκερδούς εκμετάλλευσης των καταναλωτών.

β) Η ακρίβεια έχει καταστήσει την Ελλάδα την ακριβότερη χώρα της Ευρωζώνης. Το κόστος διαβίωσης ανέβηκε σε δυσθεώρητα ύψη.

γ) Η οικονομική εγκληματικότητα ανθεί και πολλαπλασιάζεται. Δημιουργούνται όλο και περισσότερες «νησίδες» ανεξέλεγκτης διαφθοράς, τύπου Ζωνιανών και Ασπρόπυργου, και ο κρατικός ελεγκτικός μηχανισμός είναι ανύπαρκτος.

δ) Η φορολογική πολιτική έχει στρέψει την προσοχή της στη φορολόγηση του εισοδήματος της μισθωτής εργασίας. Και στο όνομα της ανάπτυξης κλείνει τα μάτια και δεν φορολογεί όλες τις πηγές εισοδήματος, δηλαδή υποθάλπει στην ουσία την εκτεταμένη φοροδιαφυγή.

ε) Οι δυνάμεις της αγοράς εκμεταλλεύονται ασύστολα τους ανήμπορους καταναλωτές και το κράτος αδιαφορεί και

στ) κράτος δικαίου και εντιμότητας δεν υπάρχει πλέον, καθώς οι ελεγκτικοί μηχανισμοί έχουν κατεδαφιστεί.

Στο πρόγραμμα της ΝΔ διαβάζουμε την υπόσχεση για την επανίδρυση του κράτους. Το κόμμα αυτό ασκεί την εξουσία περίπου τέσσερα χρόνια και τίποτε δεν προδίδει ότι άρχισε η προσπάθεια ανασυγκρότησης των κρατικών μηχανισμών. Το κράτος εξακολουθεί να σέρνεται παραλυμένο και συνεπώς ανίκανο να προστατεύσει τους αδύναμους πολίτες του. Μερικοί όμως θησαυρίζουν και σπρώχνουν τους πολλούς στην εξαθλίωση. Πότε, κύριε Καραμανλή, θ’ αρχίσει η επανίδρυση του κράτους;