O ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ!

Δεν είχε που δεν είχε κανένα νόημα από την αρχή η επίσκεψη αυτή, τώρα όμως έχει γίνει πολιτικά επικίνδυνη. Δεν αναφερόμαστε καθόλου στις προκλήσεις που μπορεί να κάνουν οι Τούρκοι στο Αιγαίο κατά τη διάρκεια της παραμονής του πρωθυπουργού στην Άγκυρα, προκειμένου να τον εξευτελίσουν ή να τον μειώσουν πολιτικά, όπως είχαν κάνει και όταν ο τότε υπουργός Εξωτερικών Πέτρος Μολυβιάτης είχε διαπράξει και αυτός το λάθος να πάει στην τουρκική πρωτεύουσα. Αυτή είναι μια απλή υπόθεση, η οποία μπορεί να μην πραγματοποιηθεί ποτέ.

Εμείς αναφερόμαστε όμως στα γεγονότα και, πιο συγκεκριμένα, στο πολιτικό πλαίσιο που διαμόρφωσε η επίσκεψη και κυρίως οι θέσεις που διατύπωσε ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών, ο οποίος ήρθε ακριβώς για να προετοιμάσει και να οριστικοποιήσει την επίσκεψη Καραμανλή στην Άγκυρα.

Ο Αλί Μπαμπατζάν είπε πολύ σοβαρά πράγματα και δεν μπορεί ο πρωθυπουργός να υποκριθεί ότι δεν τα άκουσε ή ότι δεν τα διάβασε.

Ταυτόχρονα, η απουσία επίσημης ελληνικής απάντησης ή τοποθέτησης στα ζητήματα που έθεσε ο Μπαμπατζάν αντικειμενικά εκλαμβάνεται ως αποδοχή της ορθότητάς τους ή τουλάχιστον ανοχής τους, στον βαθμό που δεν κρίθηκαν τόσο απαράδεκτα για την ελληνική πλευρά ώστε να θεωρηθεί αναγκαίος ο διαχωρισμός της στάσης της Αθήνας.

«Η Ελλάδα να αποδεχθεί

τουρκική μεινότητα»

Ο υπουργός Εξωτερικών της Άγκυρας έθεσε επί της ουσίας θέμα αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάννης, η οποία αναγνωρίζει τη μειονότητα στη δυτική Θράκη ως «μουσουλμανική», αφού ο Αλί Μπαμπατζάν δήλωσε με έμφαση ότι «η Ελλάδα θα πρέπει να αποδεχθεί τη μειονότητα ως τουρκική!

Δεν το είπε μία και μόνη φορά αυτό. «Εκατό και πλέον χιλιάδες ομοεθνείς μας ζουν εδώ και δεν μπορεί να εξαλειφθεί η συνείδηση αυτών των ανθρώπων», υπογράμμισε. «Η εθνική ταυτότητα των 100.000 ομοεθνών δεν μπορεί να χαθεί», τόνισε σε άλλο σημείο της ομιλίας του.

Δεν σταμάτησε εκεί. Αναφέρθηκε στην απαγόρευση της χρήσης του όρου τουρκική μειονότητα, προσθέτοντας ότι ο όρος αυτός «πρέπει να χρησιμοποιείται» και ότι η Ελλάδα «δεν πρέπει να φοβάται» τη χρήση του.

Διαβεβαίωσε τους ακροατές του ότι «γνωρίζουμε τις δυσκολίες και τα προβλήματα των ομοεθνών μας και από την επίλυσή τους θα φανούν τα αποτελέσματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων».

Έδωσε, μάλιστα, και τη δική του διάσταση και ερμηνεία στις προβλέψεις των συνθηκών που καθορίζουν το καθεστώς της μειονότητας, υπογραμμίζοντας ότι «η Ελλάδα, ως ευρωπαϊκό κράτος που είναι, θα πρέπει να σέβεται απολύτως τα δικαιώματα των μειονοτήτων, όπως επιτάσσει και η Συνθήκη της Λωζάννης».

Το αποκορύφωμα των προκλήσεων του Μπαμπατζάν ήρθε όταν παρότρυνε τους εκπροσώπους της μειονότητας να καταφεύγουν στα διεθνή δικαστήρια, όπως π.χ. στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Η προτροπή αυτή δεν είναι καθόλου τυχαία από πολιτική σκοπιά και ελάχιστα αποσκοπεί στη δικαίωση αδικούμενων μελών της μειονότητας. Στόχο έχει να δημιουργήσει ρεύμα προσφυγών μουσουλμάνων της δυτικής Θράκης στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, με στόχο να δημιουργηθεί μια εικόνα διεθνοποίησης του προβλήματος της μειονότητας συνολικά, ώστε να μπορέσει στη συνέχεια η Άγκυρα να διακηρύξει δημόσια ότι υφίσταται «ανθρωπιστικό πρόβλημα» με την «τουρκική μειονότητα στην Ελλάδα», κατά το πρότυπο του Κοσόβου και της Κύπρου, φιλοδοξώντας να αναλάβει η ίδια την «προστασία» αυτής της μειονότητας!

Υποτονικές αντιδράσεις

Απέναντι σε όλες αυτές τις προκλήσεις, η υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη κατάπιε το «αμίλητο νερό». Η λαλίστατη συνήθως υπουργός δεν μίλησε καθόλου γι’ αυτό το θέμα, αλλά και δεν έβαλε καν τον εκπρόσωπο του υπουργείου Εξωτερικών να κάνει, έστω, μια υποτυπώδη δήλωση.

Μόνο ένα 24ωρο αργότερα, μετά το καθολικό «κράξιμο» από το σύνολο σχεδόν του Τύπου, κυβερνητικού και αντιπολιτευόμενου, έδωσε μια συνέντευξη στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ ο εκπρόσωπος Γ. Κουμουτσάκος και είπε τα εξής «βαθυστόχαστα», όχι καταγγέλλοντας την προκλητικότητα του Μπαμπατζάν, αλλά… απολογούμενος στις κατηγορίες που απηύθυνε ο τούρκος υπουργός: «Η Ελλάδα, σεβόμενη απολύτως τις διεθνείς συνθήκες, και συγκεκριμένα τη Συνθήκη της Λωζάννης, εφαρμόζει για τους έλληνες μουσουλμάνους πολίτες της Θράκης πολιτική πλήρους ισονομίας και ισοπολιτείας. Οι έλληνες μουσουλμάνοι δεν έχουν ανάγκη συνηγόρων. Η πολιτική αυτή εμβαθύνεται με νέα συγκεκριμένα μέτρα. Είναι, μάλιστα, πρότυπο και παράδειγμα προς μίμηση για μια χώρα που θέλει να επιτελέσει πρόοδο στην πορεία για ένταξη στην ΕΕ. Αυτή είναι η πραγματικότητα στη Θράκη και θα πρέπει να την κατανοήσουν όλοι στην Τουρκία».

Ωραία, τον έπεισε τον Μπαμπατζάν ο Κουμουτσάκος! Ούτε που του πέρασε από το μυαλό, άραγε, του εκπροσώπου του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών να καταγγείλει τον τούρκο υπουργό για ωμή παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάννης, εξαιτίας της απαίτησής του να αναγνωρίσει η Αθήνα ως τουρκική τη μειονότητα που η συνθήκη ρητά καθορίζει ως μουσουλμανική ή είχε άνωθεν εντολή να αφήσει αναπάντητες τις θέσεις περί τουρκικής μειονότητας ώστε να διευκολύνει κρυφές συμφωνίες αναθεώρησης, στην πράξη, αυτής της πρόνοιας της Συνθήκης της Λωζάννης;

Η Ντόρα παγίδευσε

Καραμανλή – Παπούλια!

Σοβαρότατες είναι οι προσωπικές ευθύνες της υπουργού Εξωτερικών Ντόρας Μπακογιάννη για τις εξελίξεις αυτές.

Δεν φτάνει που έφερε τον, τελικά, ανεπιθύμητο Μπαμπατζάν στην Αθήνα και έβαλε να τον συναντήσουν τόσο ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής όσο και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, πράγμα που δεν ήταν καθόλου αναγκαίο. Το χειρότερο είναι ότι αποδείχτηκε εντελώς ανίκανη να εκτιμήσει τις προθέσεις και τους πολιτικούς στόχους της τουρκικής πλευράς στην επίσκεψη του Μπαμπατζάν. Έτσι, μετά τις συναντήσεις με τον πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο, τον έστειλε σαφώς… αναβαθμισμένο, με μεγαλύτερο κύρος, να εμφανιστεί περίπου ως… «απελευθερωτής» της μουσουλμανικής μειονότητας, να την αναγορεύσει σε τουρκική και να την καλέσει σε… «ευρωδικαστική εξέγερση» εναντίον του ανελεύθερου ελληνικού καθεστώτος!

Η Ντόρα ξέρει ότι οι Αμερικανοί θέλουν πάρα πολύ την πύκνωση των ελληνοτουρκικών επαφών και τον, πάση θυσία, εξαναγκασμό του Καραμανλή να πάει άρον άρον στην Άγκυρα, αδιαφορώντας φυσικά για τις συνέπειες που μπορεί να έχει η επίσκεψη αυτή στα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Προκειμένου, λοιπόν, να ανεβάσει τις προσωπικές μετοχές της στην Ουάσινγκτον, η Ντόρα κάνει τα πάντα για να υλοποιήσει την αμερικανική επιθυμία πραγματοποίησης αυτής της επίσκεψης. Γι’ αυτό και δεν αντέδρασε και στις προκλήσεις του Μπαμπατζάν. Μέχρι που απέκρυψε, όπως λέγεται, από τον πρωθυπουργό ότι ο Μπαμπατζάν ήρθε και με λίστα κουρδικών οργανώσεων που υφίστανται στην Ελλάδα και που η Άγκυρα απαιτεί να τις θέσουμε εκτός νόμου, γιατί οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες θεωρούν ότι συνδέονται με το ΡΚΚ.

Μα στην Ελλάδα πρώτα πρώτα οι αντάρτες του ΡΚΚ θεωρούνται μαχητές του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος για την απαλλαγή των υπόδουλων συμπατριωτών τους από τον τουρκικό ζυγό. Εδώ δεν είναι… Νεβάδα για να θεωρούμε ότι ο Μπους και η Ντόρα πρέπει να πιάνουν τους κούρδους αντάρτες και να τους στέλνουν στο Γκουαντάναμο ως «τρομοκράτες»!

Ο Καραμανλής… πιόνι της Ντόρας;

Όλη η Ελλάδα γνωρίζει ότι η Ντόρα έχει ποντάρει τα πάντα στους Αμερικανούς για να γίνει κάποτε πρωθυπουργός της χώρας μας, σε μια νέα εκδοχή της «σκυλίτσας του Μπους», όπως αποκαλούσε χλευαστικά τον Τόνι Μπλερ ο βρετανικός Τύπος. Επομένως, η γραμμή που ακολουθεί στα ελληνοτουρκιά, στην επίσκεψη Καραμανλή στην Άγκυρα, στην πρόσφατη απαξιωτική για τη χώρα μας επίσκεψη του Αλί Μπαμπατζάν, είναι πραγματικά συνεκτική και εντάσσεται απολύτως στην προσωπική της στρατηγική.

Ο Κώστας Καραμανλής όμως, γιατί πρέπει να αφεθεί να γίνει πιόνι εξυπηρέτησης των προσωπικών φιλοδοξιών της Ντόρας, πηγαίνοντας στην Άγκυρα; Από πού κι ως πού;

Δεν πρέπει να πραγματοποιήσει αυτήν την επίσημη επίσκεψη στην τουρκική πρωτεύουσα. Ο συμβολισμός θα είναι πολύ αρνητικός και για τη χώρα, αλλά και για τον ίδιο τον πρωθυπουργό προσωπικά. Έρχεται εδώ ένας τούρκος υπουργός, προσβάλλει βάναυσα τον πρωθυπουργό με τις θέσεις που εκφράζει αφού συναντηθεί μαζί του, θέτει έμμεσα θέμα αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάννης και άμεσα θέμα αλλαγής του καθεστώτος της μουσουλμανικής μειονότητας στη χώρα μας και, έναν μήνα αργότερα, τρέχει ο πρωθυπουργός στην Άγκυρα σαν δαρμένο σκυλί; Γιατί, ποιο λόγο έχει;

Σπατάλη πολιτικού κεφαλαίου

Εδώ ο ίδιος ο Καραμανλής κάνει τολμηρές κινήσεις αγοράς ρωσικών τεθωρακισμένων οχημάτων που προκαλούν πραγματικά τους Αμερικανούς, ανοίγοντας δεύτερο μέτωπο αντιπαράθεσης μαζί τους, μετά από εκείνο της ενέργειας και των αγωγών μεταφοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου. Αυτές οι κινήσεις συναντούν την επιδοκιμασία του ελληνικού λαού.

Προσπορίζουν στον Κ. Καραμανλή ένα σοβαρό πολιτικό κεφάλαιο που υπερβαίνει κατά πολύ τα κομματικά όρια της ΝΔ, καθώς κάθε ορατό βήμα πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής έχει απήχηση μέχρι και σε τμήματα της Αριστεράς. Δεν έχει κανέναν λόγο ο πρωθυπουργός να σπαταλήσει αυτό το κεφάλαιο σε μια επίσκεψη, για τη πραγματοποίηση της οποίας διαφωνεί η τεράστια πλειοψηφία των Ελλήνων.

Έτσι κι αλλιώς, ευκαιρίες να συναντάει τον Ερντογάν και να συζητάει μαζί του οτιδήποτε θελήσει έχει πάμπολλες πλέον, στα περιθώρια συνόδων του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, του ΟΑΣΕ, των παρευξείνιων χωρών, και πάει λέγοντας. Δεν λείπουν καθόλου οι ευκαιρίες διαλόγου κορυφής των δυο τους, για να πει κανείς ότι κάπως πρέπει να τα πουν. Η επίσημη επίσκεψη όμως σε μια εχθρική χώρα σαν την Τουρκία έχει εντελώς άλλο συμβολισμό. Συνήθως χρησιμοποιείται για να επισφραγίσει πανηγυρικά την επίλυση των προβλημάτων ανάμεσα σε δύο εχθρικές χώρες.

Ο Καραμανλής τι να πάει να πανηγυρίσει στην Άγκυρα, το casus belli ή τη συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου; Δεν έχει κανέναν λόγο ο πρωθυπουργός να διαπράξει ένα λάθος τόσο σοβαρό που θα σφραγίσει την πολιτική καριέρα του. Ιδίως τώρα που μετά την επίσκεψη Μπαμπατζάν δεν θα έχει πια ούτε το ελαφρυντικό της άγνοιας. Θα είναι κρίμα…