Αδελφικό μαχαίρωμα από την Αθήνα κατά της Κύπρου

Με βάση τη συμφωνία, οι δυο χώρες θα αναλάμβαναν δράση εντός των χωρικών τους υδάτων και στην έκταση του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος. (Στο θέμα είναι κατανοητό ότι υπάρχει και η σύμφωνη γνώμη του υπουργείου Εθνικής Άμυνας.)

Το ελληνικό «όχι»
Η Αθήνα απάντησε προσφάτως (πριν από ενάμιση περίπου μήνα) προς την Κυπριακή Δημοκρατία ότι είναι δεν είναι της ώρας η υπογραφή μιας τέτοιας συμφωνίας. Αντί των Κυπρίων, η υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Ντόρα Μπακογιάννη προτίμησε την Τουρκία και τη συμφωνία για κοινά «battle groups» σε χερσαίο επίπεδο στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Η κ. Μπακογιάννη και οι συνεργάτες της θεώρησαν ότι η υπογραφή συμφωνίας στον τομέα έρευνας και διάσωσης με την Κυπριακή Δημοκρατία θα χαλούσε τα πλάνα, που ήταν ήδη σε εξέλιξη, για τα κοινά «battle groups» με την Τουρκία. Οι Αμερικανοί ήταν σφόδρα εναντίον σε οποιαδήποτε ενέργεια θα έδιδε ερείσματα στην κυβέρνηση Παπαδόπουλου στην περιοχή.
•••
Στο περιθώριο η Κύπρος
Η Αθήνα στο παρόν στάδιο επέλεξε να βάλει την Κύπρο στο περιθώριο και να συνάψει Στρατιωτικό Δόγμα με την Τουρκία, επιβεβαιώνοντας ότι δεν υπάρχει ούτε καν στα χαρτιά το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου. Ταυτοχρόνως, η Ελλάδα αποδεικνύει ότι περνά περίοδο φινλανδοποίησης και ότι οι επιλογές της στην εξωτερική πολιτική και την άμυνα περνούν μέσω της έγκρισης της Άγκυρας και της Ουάσινγκτον. Η κ. Μπακογιάννη έχει τη δική της προσωπική ατζέντα. Αφενός ευθυγραμμίζεται με την πολιτική και τις επιθυμίες των ΗΠΑ. Αφετέρου, δεν συμπαθεί καθόλου τον Πρόεδρο Παπαδόπουλο. Ειδικώς, αυτήν την περίοδο, κατά την οποία στην Κύπρο επικρατεί προεκλογικός πυρετός, η κ. Μπακογιάννη δεν θα επιθυμούσε να προβεί σε δράσεις που θα ήταν υπέρ της Κύπρου και του κ. Παπαδόπουλου, τις οποίες δεν θα ευνοούσαν οι ΗΠΑ.
•••
Κυριαρχία Τούρκων στο Αιγαίο
Η Λευκωσία άκουσε χωρίς να αντιδράσει την απόφαση των Αθηνών και μελετά εναλλακτικούς τρόπους δράσης. Από την άλλη, ειδικώς μετά την πτώση του ελληνικού F-16 την περασμένη βδομάδα και την περισυλλογή του έλληνα νεκρού πιλότου από μονάδες έρευνας και διάσωσης του τουρκικού Ναυτικού, γίνεται αντιληπτή η προβληματική ελληνική πολιτική, αλλά και η θέληση της Άγκυρας να κυριαρχήσει εμπράκτως στο Αιγαίο. Τόσο το ΝΑΤΟ όσο και η ΕΕ δίδουν ιδιαίτερη έμφαση στις μονάδες έρευνας και διάσωσης, που αποτελούν την προέκταση πολιτικών επιλογών άσκησης κυριαρχίας και εργαλείο ενίσχυσης ενός κράτους στους συμμαχικούς θεσμούς. Ειδικότερα, στην περίπτωση του Αιγαίου, η Άγκυρα αρχίζει στο πεδίο αυτό να αποκτά πλεονεκτήματα και η άρνηση των Αθηνών να προχωρήσουν στη συνεργασία στον τομέα έρευνας και διάσωσης με την Κυπριακή Δημοκρατία, όχι μόνο επιβεβαιώνει την προ καιρού ακύρωση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου και τη φινλανδοποίηση της Ελλάδας, αλλά και τη λανθασμένη πολιτική των Αθηνών που σταδιακά πλήττει ακόμη περισσότερα, πέραν των υφιστάμενων «γκρίζων ζωνών», την κυριαρχία της Ελλάδας στο Αιγαίο.