Άλλαξε ρότα πρόεδρε…
Η νίκη στην εσωκομματική διαδικασία δεν είναι το τέλος μιας σοβούσας κρίσης εντός του χώρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι κάθαρση που δίνει τη δυνατότητα για μια νέα αρχή. Δεν είναι δηλαδή τέλος. Δεν είναι επιβεβαίωση πρακτικών, προσώπων και αντιλήψεων που κυριάρχησαν πριν από την 16η Σεπτεμβρίου και για τις οποίες ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε σωστά κάνει την αυτοκριτική του.
Για όσους διαβάζουν υποψιασμένα, η νέα αυτή αρχή θα έπρεπε να έχει για τον καθηγητή κ. Παμπούκη στο επίκεντρο την αλλαγή της πολιτικής διαδικασίας (που αφορά και τον πρόεδρο), την πρωτοκαθεδρία της πολιτικής ουσίας και μια νέα ψυχική και οργανωτική ενότητα που θα υπηρετεί την πολιτική της εναλλακτικής πρότασης και όχι κομματικά και άλλα συμφέροντα. Που θα στηρίζει την πολιτική διάκριση στην αξιολόγηση της πολιτικής και κοινωνικής προσφοράς. Μια νέα αρχή που θα στηρίζεται στους καθαρούς κανόνες και το δημόσιο ήθος, στην αξία και όχι στον κομματισμό, τη διαπλοκή, την ιδιοτέλεια. Καθαρό παιχνίδι, καθαροί παίκτες, καθαροί κανόνες.
Με μια κουβέντα, η πολιτική μπροστά σημαίνει πρώτα σχεδιασμός και μετά οργάνωση.
Σημαίνει να μας πει ο Γιώργος Παπανδρέου το σχέδιό του για τη χώρα, πού θέλει να την πάει και πώς. Έτσι θα φτιαχτεί η πλειοψηφία, έτσι θα υπάρξει πολιτική ενότητα, έτσι θα συμβάλει το ΠΑΣΟΚ με την αναγέννησή του στην επίλυση των μεγάλων προβλημάτων που έχει η πατρίδα μας. Να μας δώσει μια πυξίδα όπως είχε κάνει ο αείμνηστος πατέρας του. Με σαφήνεια, για να την καταλαβαίνουνε όλοι. Αυτό πιστέψαμε όσοι ανιδιοτελώς στηρίξαμε τις αξίες και το ήθος του. Αυτή είναι η τεράστια ευθύνη του. Απέναντι στη μεγάλη λαϊκή, δημοκρατική παράταξη.
Φαίνεται από τις πρώτες κινήσεις του ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έκανε άλλη επιλογή. Υπέκυψε στην αγωνία «θεσμικής κάλυψης» διαφόρων ομάδων και προσώπων –«υποστηρικτών και μη»– και αυτό ήδη έχει αρνητικές επιπτώσεις στη δημόσια εικόνα και συνολική πολιτική σύνταξή του. Επί του παρόντος τουλάχιστον. Σπατάλησε με απίστευτη ταχύτητα πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο σε τέτοιου είδους ασκήσεις χωρίς πριν να έχει αναδείξει, με μια πολιτική ομάδα σοβαρών ανθρώπων, το νέο πολιτικό πρόσωπο της προγραμματικής –όπως σωστά είπε– αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κινήθηκε –ακούσια θέλουμε να πιστεύουμε ακόμη– στον αστερισμό των προσώπων, των ομάδων και όχι υπερβατικά.
Πάει για συνέδριο, είναι ίσως η δικαιολογία. Αλλά είναι αρκετή; Το ότι τα σχήματα αυτά είναι μεταβατικά αρκεί για να καλύψει τα ορατά κενά του πολιτικού σχεδιασμού και τις πίκρες και τις αγωνίες των στελεχών; Αρκεί για να καλύψει το κενό κανόνων και κριτηρίων; Αρκεί για να καθησυχάσει όσους βλέπουν τα ίδια πρόσωπα να κάνουν παιχνίδι;
Υπάρχει ακόμη χρόνος, πρόεδρε. Αλλά όχι πολύς. Η 12η ώρα δεν έχει 13η!