Τι σχεδιάζουν τα «πράσινα» στρατόπεδα
Το ότι το στρατόπεδο του Βενιζέλου θα φυλλορροούσε μετά τις 11 Νοέμβρη ήταν αναμενόμενο. Αυτή άλλωστε είναι και η μοίρα των «χαμένων», που μετά την ήττα βλέπουν διάφορους συμμάχους να τους εγκαταλείπουν, λοξοκοιτώντας προς την πλευρά των νικητών, αναζητώντας δρόμους προσχώρησης σ’ αυτήν.
Γνωρίζοντας τη νομοτελειακή αυτή τάση, ο Βενιζέλος και οι στενοί του συνεργάτες ξεκίνησαν έντονη προσπάθεια για να περιχαρακώσουν τον χώρο τους, για να περιορίσουν τις φυγόκεντρες τάσεις και τις διαρροές και φυσικά να ετοιμαστούν για την εσωκομματική μάχη, εν όψει του επικείμενου συνεδρίου.
Ο Βαγγέλης Βενιζέλος αποφάσισε -μέχρι το συνέδριο του Φεβρουαρίου- να αφήσει ελεύθερο τον Παπανδρέου στην άσκηση των προεδρικών του καθηκόντων, να μη σχολιάζει και να μην επικρίνει τις όποιες επιλογές του και να αρκεστεί -σε πρώτη φάση- στο να υποδηλώνει την παρουσία του στην πολιτική ζωή με παρεμβάσεις σε θέματα που θα επιλέγει τη στιγμή που θα θεωρεί βολική για τον ίδιο.
Βασική του επιδίωξη παραμένει να διεκδικήσει για άλλη μια φορά την προεδρία του κόμματος, στην περίπτωση βεβαίως που το ΠΑΣΟΚ δεν καταφέρει να ανακάμψει και οδηγηθεί σε νέα εκλογική ήττα.
Για να παραμείνει ανοιχτή αυτή η προοπτική, ο Βενιζέλος γνωρίζει καλά ότι θα πρέπει να δραστηριοποιηθεί και στο οργανωτικό πεδίο, με δύο στόχους:
– Αφενός να προστατέψει τα κομματικά στελέχη που είχαν «εκτεθεί» στο πλευρό του, προκειμένου να αποφευχθούν ενέργειες αντεκδίκησης από την πλευρά των νικητών.
– Αφετέρου να πετύχει την όσο το δυνατόν ευπρόσωπη εκπροσώπηση της ομάδας του στα νέα κομματικά όργανα που θα αναδειχθούν στην πορεία προς το συνέδριο του Φεβρουαρίου.
Ιδιαίτερη σημασία στη στρατηγική του Βενιζέλου κατέχει η περίπτωση της Μακεδονίας -και δη της κεντρικής- όπου η υποψηφιότητά του είχε συγκεντρώσει τεράστια ποσοστά. Ενδιαφέρεται λοιπόν σφόδρα αυτή η επιρροή του να κεφαλαιοποιηθεί. Αυτό σημαίνει να εκλέξει τους περισσότερους αντιπροσώπους των εν λόγω περιοχών για το συνέδριο και να ελέγξει τις πλειοψηφίες των νομαρχιακών επιτροπών που θα εκλεγούν.
Ακόμη σημαντικότερη -και για συμβολικούς λόγους- θεωρείται η Νομαρχιακή Επιτροπή Αʼ Θεσσαλονίκης, και η Περιφερειακή Επιτροπή Κεντρικής Μακεδονίας, τις οποίες ο Βαγγέλης Βενιζέλος επιθυμεί να ελέγξει πάση θυσία.