Θα βαδίσει κατά κρημνών το ΠΑΣΟΚ;
Ο πρωθυπουργός –μακράν η ισχυρότερη προσωπικότητα που διαθέτει το κυβερνών κόμμα– αισθάνεται μόνος και αβοήθητος, για να μην πω προδομένος, από ανθρώπους στους οποίους είχε στηριχτεί. Και σαν να μην έφταναν αυτά, ογκούται και η δυσπιστία της κοινωνίας.
Όμως, παρά ταύτα, η κυβερνώσα παράταξη έχει δυνάμει –γεγονός που θα εκδηλωθεί μεσοπρόθεσμα και ίσως βραχυπρόθεσμα– έναν ανέλπιστο σύμμαχο: το ΠΑΣΟΚ του επανεκλεγέντος συμπλεγματικού αρχηγού του, ο οποίος, όπως όλα δείχνουν, έχει αποφασίσει να λειτουργήσει ως απόλυτος μονάρχης. (Από το 2004 έως τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές είχε ασκήσει τα καθήκοντά του ως ανεξέλεγκτος άρχων, πορευόμενος από γκάφα σε γκάφα και από υπαναχώρηση σε υπαναχώρηση. Από τούδε και στο εξής θα υποστεί ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ την αυτοαναβάθμισή του σε απόλυτο μονάρχη, μαζί με όλα τα αρνητικά επακόλουθα που φυσιολογικά θα προκύψουν για το ιστορικό κόμμα που ίδρυσε ο χαρισματικός πατέρας του, προς μέγιστη ευφροσύνη της ΝΔ, η οποία δεν θα έχει αντίπαλο).
Θυμίζω ότι κατά τη θλιβερή προεκλογική περίοδο για ανάδειξη νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ –περίοδο κατά την οποία βγήκαν στη φόρα και τα, μη συγκαλυπτόμενα πλέον, άπλυτα πολλών στελεχών του– ο τότε υποψήφιος Γ. Παπανδρέου δήλωνε απερίφραστα (για να εξουδετερώσει το σύνθημα του Βενιζέλου πως είναι ο μόνος που μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τον Καραμανλή) ότι κύριο μέλημά του θα είναι η εξ υπαρχής αναδιοργάνωση του ΠΑΣΟΚ και ΟΧΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ, εξυπονοώντας –τι άλλο;– ότι θα μείνει κολλημένος με… ψαρόκολλα στην καρέκλα του αρχηγού και σε νέα εκλογική ήττα του κόμματός του! Κάτι που ελάχιστοι το πρόσεξαν τότε και κανένας, εξ όσων γνωρίζω, δεν το επισήμανε ρητά.
Θυμίζω επίσης ότι ο Βενιζέλος, σε όλες τις δημόσιες εμφανίσεις του ως υποψήφιος αρχηγός, τόνιζε ότι «αν τα μέλη και οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ δεν με προτιμήσουν, το ΠΑΣΟΚ θα συρρικνωθεί». Πιστεύω, και το έχω γράψει, ότι πολλοί ψήφισαν Γ. Παπανδρέου από φόβο ότι, σε περίπτωση μη εκλογής του και με δεδομένη την ιδιοκτησιακή αντίληψη που είχε για το κόμμα αυτό, δεν θα δίσταζε να το διασπάσει, πράγμα που δεν θα έκανε –και δεν έκανε– ο Βενιζέλος. Όμως, ο Βενιζέλος δικαιώθηκε εκ των υστέρων με την πρόβλεψή του για συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ. Διότι κανένας νουνεχής άνθρωπος δεν αμφιβάλλει ότι, με εκτός νυμφώνος το μισό περίπου ΠΑΣΟΚ, το κόμμα αυτό θα έχει μοιραία φθίνουσα πορεία.
Ο… διορατικός όμως και προαλειφόμενος να διαδραματίσει ρόλο απόλυτου μονάρχη Γ. Παπανδρέου δεν αντελήφθη το απλούστατο: Ότι δηλαδή δεν είναι μόνο τα στελέχη που υποστήριξαν Βενιζέλο και Σκανδαλίδη και οι ίδιοι οι δύο υποψήφιοι αρχηγοί που έθεσε ήδη εκποδών. Είναι και το 40% και πλέον των οπαδών και των φίλων του ΠΑΣΟΚ που τους ψήφισαν. Πράγμα που σημαίνει ότι οι πλείστοι από αυτούς θα βλέπουν τον τέως και νυν αρχηγό και θα τους γυρίζουν τα άντερα από αηδία. Διότι η προσβολή προς τα ινδάλματά τους, με τον προκλητικό παραμερισμό τους, θα εισπράττεται ως προσωπική προσβολή για τον καθένα από τη μεγάλη πλειονότητα εκείνων που τους τίμησαν με την ψήφο τους.
«Στην περίπτωση Γιωργάκη το γνωστό “μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι” έχει μια δυσκολία εφαρμογής. Για να μωράνει κάτι ο Κύριος, πρέπει να μην είναι μωρόν από μόνο του. Μάλιστα ανεπίδεκτο βελτίωσης – ακριβώς με αυτήν την κακιασμένη επιμονή που μόνον η μωρία μπορεί να επιδείξει…»
Αυτά γράφει, επιεικώς λέω εγώ, ο αμίμητος πάντοτε Στάθης στον «Ναυτίλο» του που δημοσιεύτηκε στην «Ελευθεροτυπία» την Πέμπτη και τονίζει την ίδια ημέρα, στο χωριστό σκίτσο του (που δεν είναι ανάγκη να περιγράψω) διά στόματος ενός από τους ορκισμένους μπράβους του προς έτερον μπράβο: «Όταν τα κεφάλια που παίρνει ο αρχηγός γελάνε με τα κεφάλια που χρησιμοποιεί, κάτι με ανησυχεί…»
Προσωπικά θα κάνω ένα βήμα παραπάνω από τον φίλο μου τον Στάθη και θα πω ότι και «τα κεφάλια που χρησιμοποιεί», τα περισσότερα τουλάχιστον από αυτά, πιστεύουν ότι έχουν τις ικανότητες να βάλουν στο μικρό τους το τσεπάκι τον αρχηγό τους, μόλις τους δοθεί η ευκαιρία. Κι αυτό, διότι ο αρχηγός αυτός ούτε εμπνέει ούτε τραβάει καν. Διαθέτει ένα αξιοσέβαστο επώνυμο και οι σπασμωδικές κινήσεις του αποβλέπουν σε μεγάλο ποσοστό στο να επουλώνει ψυχικά του τραύματα. Τα τραύματα εκείνα που τον είχαν οδηγήσει, την εποχή του Ειδικού Δικαστηρίου, να συμπεριφέρεται ως πατροκτόνος. Χαρακτηρισμό που τον είχαν διατυπώσει τότε αρκετοί φίλοι του αείμνηστου Ανδρέα.
Ο Γ. Παπανδρέου ήθελε κατά την πρόσφατη εσωκομματική αναμέτρηση «καθαρή εντολή για μια νέα αρχή». Η σύνθεση όμως του Πολιτικού Συντονιστικού Οργάνου του ΠΑΣΟΚ απέδειξε περίτρανα ότι «η νέα αρχή» γίνεται σαν να έχει λάβει ΛΕΥΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ. Λευκή επιταγή που τη χρειάζεται απολύτως, διότι δεν έχει εμπιστοσύνη ούτε στον ίσκιο του. Επιπλέον, λατρεύει τους κόλακες και θέλει να ακούει μόνο τα ευχάριστα και τα αρεστά. Ιδού τι γράφει σχετικά το «Ποντίκι»: «Γουστάρει να νταλαβερίζεται περισσότερο με την… Αίγλη Μπαλαμάτση, από το “Κάθε μέρα πολίτης”, παρά με τη Μαριλίζα, που μπορεί να του… πετάξει και καμιά αμφισβήτηση πάνω στην κουβέντα, αντί να του λέει, “πρόεδρε, να οι κακοί”».
Την Τετάρτη το πρωί, πριν ανακοινωθούν τα ονόματα των εκλεκτών του (από τους οποίους ξεχωρίζω θετικά τη Λούκα Κατσέλη και τον περιβαλλοντολόγο Σπύρο Κουβέλη), ο ευφυέστατος Μίμης Ανδρουλάκης, και ένθερμος υποστηρικτής της επανεκλογής του, είχε πει σε συνέντευξή του στο κρατικό ραδιόφωνο: «Ο Γιώργος δεν θα πάει μόνο με τους δικούς του. Διότι, αν πάει, η ιστορία έχει τελειώσει». (Ύστερα από αυτό δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι ο Γιώργος ή «εκ γενετής Γιωργάκης», όπως τον είχε αποκαλέσει η αφεντιά μου, τον έχει καταγράψει ήδη στα μαύρα κατάστιχα.)
«Μη βιάζεσαι. Στο Συνέδριο θα δεις έναν εντελώς διαφορετικό Γιώργο. Ώριμο και με ανοιχτούς ορίζοντες».
«Να το δω και να μην το πιστέψω». Πρόσφατη η στιχομυθία μʼ έναν πολύ καλοπροαίρετο φίλο.
Κλείνοντας αυτό το άρθρο, θα ήθελα ειλικρινά να διαψευστώ και να δικαιώσω τον φίλο μου που ορθά με κατηγορεί για τις εμμονές και τις κακίες μου. Όμως, δυστυχώς για το μεγάλο και ιστορικό κόμμα του ΠΑΣΟΚ, δεν πρόκειται να διαψευστώ, επειδή του έλαχε ένας αρχηγός ανήμπορος να προβεί σε δημιουργικές συνθέσεις ανθρώπων και ιδεών.