Tρία στελέχη της Εθνικής στο σκαμνί για τοκογλυφία!

Η υπόθεση, που κρίνεται αύριο σε πρώτο βαθμό, με κατηγορούμενους τους ΠΣ, ΝΚ, ΓΤ (τα πλήρη στοιχεία τους είναι στη διάθεση της εφημερίδας), αφορά υπέρογκες χρεώσεις τόκων σε τρεχούμενο λογαριασμό μικρομεσαίας επιχείρησης. Σε απόλυτους αριθμούς το «καπέλο», σύμφωνα με το παραπεμπτικό του εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Λαρίσης, φθάνει το ασήμαντο ποσό των 680 ευρώ, όμως αυτό που έχει σημασία, όπως τονίζουν νομικοί κύκλοι, είναι αν θα καταδικασθούν για πρώτη φορά τραπεζικά στελέχη για το αδίκημα της τοκογλυφίας, δημιουργώντας νέα δεδομένα για τις τράπεζες και τις πρακτικές τους.

Σύμφωνα με την αρχική πραγματογνωμοσύνη που διενήργησε για λογαριασμό του επιχειρηματία το Ελληνικό Ινστιτούτο Χρηματοπιστωτικών Ερευνών, με επικεφαλής τον κ. Τάκη Χριστοδουλόπουλο, η ΕΤΕ χρέωνε υπέρογκους τόκους στον αλληλόχρεο λογαριασμό της επιχείρησης, τόσο σε σχέση με τα συνήθη επιτόκια της αγοράς, όσο και σε σχέση με το δικαιοπρακτικό/εξωτραπεζικό επιτόκιο, το οποίο, σύμφωνα με νομολογία του Αρείου Πάγου, πρέπει να αποτελεί σημείο αναφοράς για όλες τις συναλλαγές ιδιωτών, περιλαμβανομένων των τραπεζικών.

Σε αντίθεση με αυτήν τη νομολογία, οι εμπορικές τράπεζες, επικουρούμενες και από την Τράπεζα της Ελλάδος, επιμένουν να ισχυρίζονται ότι τα επιτόκια δανεισμού διαμορφώνονται απολύτως ελεύθερα (ασύδοτα…), ακόμη και όταν υπερβαίνουν το εκάστοτε δικαιοπρακτικό επιτόκιο, το οποίο, εάν υπερβεί ένας ιδιώτης, θα βρεθεί στο σκαμνί για τοκογλυφία!

Είναι, λοιπόν, ιδιαίτερα σημαντικό αν το δικαστήριο θα κρίνει τελικά ότι υπάρχουν όρια επιτοκίων τα οποία οι τράπεζες οφείλουν να μην υπερβαίνουν στις συναλλαγές τους με ιδιώτες και επιχειρήσεις, πέραν των οποίων θα κινούνται στην… επικίνδυνη ζώνη της ποινικά κολάσιμης τοκογλυφίας.

Το «Π» δημοσιεύει το κατηγορητήριο που ενδέχεται να ανοίξει νέους δρόμους στη (δύσκολη…) σχέση όλων μας με τις τράπεζες, εάν τελικά δημιουργηθεί νομολογία που θα επιτρέψει και σε άλλα «θύματα» της τραπεζικής πλεονεξίας να στραφούν κατά των τραπεζικών στελεχών στα ποινικά δικαστήρια. Σε μια τέτοια περίπτωση θεωρείται βέβαιο ότι οι τράπεζες, για να αποφύγουν τέτοιες περιπέτειες, απλώς θα σταματήσουν να επιβάλλουν καπέλα στις χρεώσεις τους, που για τους κοινούς θνητούς ισοδυναμούν με τοκογλυφία.

«A. Ο πρώτος των κατηγορουμένων ΠΣ, στη Λάρισα, την 5η του μηνός Ιουλίου του έτους 2002, ως αρμόδιος υπάλληλος νομικού προσώπου, ανεξάρτητα από τους όρους της παραγράφου 1 του άρθρου 404 ΠΚ, κατά την παροχή της προθεσμίας πληρωμής, κατά την παροχή ή την προεξόφληση δανείου, συνομολόγησε για τρίτον περιουσιακά ωφελήματα που υπερβαίνουν το κατά τον νόμο θεμιτό ποσοστό του τόκου, και συγκεκριμένα, από την ιδιότητα αυτού ως (…) της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος ήταν υπεύθυνος για την κατάρτιση της από 5-07-2002 σύμβαση παροχής πίστωσης με ανοικτό (αλληλόχρεο) λογαριασμό και των σε αυτή περιληφθέντων όρων, μεταξύ της ΕΤΕ και του ΘΠ με την οποίαν χορηγήθηκε σε αυτόν πίστωση μέχρι του ποσού των 20.000 ευρώ, την πληρωμή του οποίου και την εκπλήρωση των όρων της σύμβασης εγγυήθηκε η σύζυγος του ΕΠ, στην οποίαν (σύμβαση) η αμοιβή-περιθώριο ορίζεται σε ποσοστό 4% πέραν του βασικού επιτοκίου χορηγήσεων, που υπερβαίνει το σύνηθες ανώτατο ποσοστό περιθωρίου (3,50%) που κατά πάγια τακτική εφαρμόζουν οι τράπεζες στην ελληνική αγορά, κατά τη σύναψη δε της σύμβασης συμφωνήθηκε επιτόκιο 10,85% ενώ, την ίδια ημέρα, το δικαιοπρακτικό ή εξωτραπεζικό επιτόκιο κυμαινόταν από 8% έως 9,25%, ενώ για το χρονικό διάστημα από 5-07-2002 (ημερομηνία ανοίγματος του λογαριασμού) μέχρι τις 21-04-2004 (κλείσιμο του λογαριασμού), η απαίτηση της τράπεζας ποσού 4.252,32 ευρώ ήταν πέραν του νομίμου ποσού κατά το ποσόν των 680,95 ευρώ.

Β-Γ. Οι δεύτερος και τρίτος των κατηγορουμένων ΝΚ, ΓΤ αντιστοίχως, στον ως άνω χρόνο και κατά το μη επακριβώς προσδιορισθέν κατά την προανάκριση χρονικό διάστημα που ανάγεται πάντως από τις αρχές του έτους 2004 έως και την 6-05-2004, ως αρμόδιοι υπάλληλοι νομικού προσώπου, με πρόθεση προκάλεσαν σε άλλους την απόφαση να εκτελέσουν την άδικη πράξη που διέπραξαν και συγκεκριμένα, ενεργώντας με πειθώ και φορτικότητα, με πρόθεση προκάλεσαν στους κατωτέρω αναφερόμενους ΕΛ και ΑΜ (ανεξαρτήτως του εν τέλει μη καταλογισμού ποινικής ευθύνης εις βάρος των αμέσως ανωτέρω αναφερομένων ΑΠ 579/1997, ΠΧρ ΜΒ.385, ΑΠ 1194/1990, ΠΧρ ΜΑ 505) την απόφαση να εκτελέσουν το έγκλημα της τοκογλυφίας διά της λήψεως τοκογλυφικών ωφελημάτων, ως και διά της επιδιώξεως της εκπληρώσεως τοκογλυφικών ωφελημάτων που πηγάζουν από απαίτηση της παραγ. 2 στοιχ. Α του άρθρου 404 ΠΚ όπως περιγράφεται αναλυτικώς αμέσως παρακάτω.

Συγκεκριμένα, στον ως άνω τόπο και χρόνο, ο ΝΚ και ο ΓΤ προκάλεσαν την απόφαση στους ΕΛ και ΑΜ (που δεν επέχουν ποινική ευθύνη σύμφωνα με το υπ’ αριθμόν (…) βούλευμα του Συμβουλίου Πλ/κων Άμφισσας), οι οποίοι ανεξάρτητα από τους όρους της παραγράφου 1 του άρθρου 4040 ΠΚ, κατά την παροχή δανείου πήραν για τρίτον περιουσιακά ωφελήματα που υπερβαίνουν το κατά το νόμο θεμιτό ποσοστό του τόκου. Ειδικότερα, προκάλεσαν, υπό τις ανωτέρω ιδιότητές τους, την απόφαση σε αυτούς να ζητήσουν με την από 6-05-2004 αίτηση ενώπιον του Ειρηνοδικείου Ιτέας την έκδοση διαταγής πληρωμής, ούτως ώστε, διά της εκδόσεως της υπ’ αριθμόν (…) διαταγής πληρωμής του Ειρηνοδικείου Ιτέας, να διαταχθεί η καταβολή στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος του ποσού των 4.252,34 ευρώ συνεπεία και εξ αφορμής της υπ’ αριθμόν (…) σύμβασης παροχής πιστώσεως με ανοικτό (αλληλόχρεο) λογαριασμό, ενώ για το χρονικό διάστημα από 5-07-2002 (ημερομηνία ανοίγματος του λογαριασμού) μέχρι της 21-04-2004 (κλείσιμο του λογαριασμού), η απαίτηση της τράπεζας ποσού 4.252,34 ευρώ, ήταν πέραν του νομίμου ποσού κατά το ποσόν των 680,95 ευρώ και όπως αναλυτικά περιγράφεται ανωτέρω στην κατηγορία υπό το στοιχείο (Α) αυτής.»

Ν. Χ.