«ΩΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ»!

Στο άρθρο του θεωρεί κατʼ αρχήν πως χαρακτηρίστηκαν «με άκρα επιείκεια» οι πράξεις του προέδρου της ΕΡΤ «ως παράβαση καθήκοντος» καθώς «αν υποτεθούν αληθείς» έχουν όλα τα στοιχεία του κακουργήματος της απιστίας του άρθρου 390 εδάφιο β’, όπως συμπληρώθηκε με το άρθρο 15 του Νόμου 3242/2004 της σημερινής κυβέρνησης.

Ο πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου θεωρεί πως η δήλωση Ρουσόπουλου «αποτελεί ωμή παρέμβαση στο έργο της Δικαιοσύνης». Και συνεχίζει: «Αν γίνει ανεκτή, τότε τι είναι παρέμβαση κατά τους κυβερνώντες και τους άλλους σημερινούς πολιτικούς που δεν αντέδρασαν στην περίεργη και αδικαιολόγητη δήλωση. Η έκφραση ‘

‘βεβαιότητας” από έναν υπερυπουργό, για το ότι η Διοίκηση της ΕΡΤ “πράττει με αποκλειστικό κριτήριο το συμφέρον της δημόσιας τηλεόρασηςʼʼ, δεν σημαίνει ότι διακηρύσσεται επισήμως από τον υπουργό αυτόν το αβάσιμο της ποινικής διώξεως; Εάν ο κ. υπουργός ήθελε να χρησιμοποιηθεί ως στοιχείο η προσωπική του πεποίθηση, όφειλε να παραιτηθεί από τη θέση του εποπτεύοντος τον κατηγορούμενο υπουργό και να εξετασθεί ως μάρτυς υπεράσπισης. Ως υπουργός όμως δεν εδικαιούτο να εκφράσει αυτήν τη βεβαιότητα. Όταν μάλιστα ανακαλύπτουν ενδεχομένως και προσωπικές ευθύνες για παράληψη της προσήκουσας εποπτείας, αν αποδειχθεί η βασιμότητα της κατηγορίας. Εξάλλου και το δεύτερο μέρος της δηλώσεως, ότι ”κάθε τι που εγείρεται ως ζήτημα προς διερεύνηση θα βρει την τελική απάντησή του στις οριστικές αποφάσεις της Δικαιοσύνης”, δεν ενέχει έμμεση προεξόφληση της υπέρ του κατηγορουμένου κρίσεως της τελευταίας; Αυτές οι δηλώσεις είναι αδιανόητες. Θα έπρεπε να προκαλέσουν την άμεση και έντονη αντίδραση του κ. πρωθυπουργού προσωπικώς, αλλά και του νομικού κόσμου, όπως και όλων των φορέων της προστασίας της Δικαιοσύνης, και βεβαίως όλων των πολιτικών, αν ζούσαμε σε κοινωνία ελευθέρα και ανεπηρέαστη από τους εκάστοτε κυριάρχους της.»