Προαγωγές των κολλητών στην Τράπεζα της Ελλάδος
Την προσεχή Τρίτη περνά από το γενικό συμβούλιο της τράπεζας (που σημειωτέον είναι συλλογικό όργανο, κάτι που δεν έχουν συνειδητοποιήσει, για να πάρουμε την ευμενέστερη εκδοχή, πολλά μέλη του) η τυπική επικύρωση μιας άθλιας διαδικασίας προαγωγών που προσβάλλει την προσωπικότητα και τη νοημοσύνη των υπαλλήλων. (Η ημέρα αυτή είναι διπλά ημέρα του αίσχους, διότι εκδικάζεται σε δεύτερο βαθμό η υπεξαίρεση 5,9 εκατ. ευρώ το 2004 από το υποκατάστημα Καλαμάτας, με προφανή ευθύνη της διοίκησης και διευθυντικών προσώπων, που πρέπει να κληθούν να επωμιστούν τις ευθύνες τους).
Επί πολλούς μήνες μαγειρεύεται η σχετική λίστα της ντροπής (η λεγόμενη περιπαιχτικά Σαραφιάδα, κατά το παραφυάδα) από πειθήνιους υπηρεσιακούς παράγοντες, χωρίς προκαθορισμένα και γνωστά κριτήρια, χωρίς συνθήκες διαφάνειας, βεβαιότητας δικαίου, ίσης μεταχείρισης, επιμέλειας, υπευθυνότητας, αρχές που έχουν θεσπίσει αποφάσεις και κανόνες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Εδώ, βέβαια, είναι Βαλκάνια, αν και υποτιμούμε τα τελευταία, λόγω των θετικών εξελίξεων που έχουν συμβεί σ’ αυτά. Οι προαγωγές θα είχαν ανακοινωθεί από τον Ιούνιο, αν δεν τις ανέστελε το… «ΠΑΡΟΝ». Όχι μόνο αποκαλύψαμε τα ονόματα που είχε «αποφασίσει» εν μια νυκτί η επιτροπή των προαγωγών, για να δείξουμε προς πάσαν κατεύθυνση (και για σχετική αξιολόγηση και αξιοποίηση) πόσο στημένο είναι το παιχνίδι, αλλά αναγκάσαμε τη διοίκηση να υιοθετήσει τη στοιχειώδη διαδικασία της ακρόασης των κρινομένων, δεδομένου ότι πολλοί απ’ αυτούς ήταν ακόμη και κατ΄ όψιν άγνωστοι στους κριτές. Βέβαια, αυτή η διαδικασία ευτελίστηκε στην πράξη με την υποκειμενική αδυναμία των κριτών να διαμορφώσουν ολοκληρωμένη εικόνα για την προσωπικότητα των υποψηφίων. Αυτό φαινόταν περίτρανα και από την ποιότητα των ερωτήσεων.
Ποια είναι η ταυτότητα των κριτών
Η περιβόητη Επιτροπή συγκροτήθηκε από τους εξής:
– Μιχαήλ Σαράφης, διευθυντής Διοικητικού, με δημοσιοϋπαλληλική κοψιά και νοοτροπία, τέως διευθυντής Εσωτερικής Επιθεώρησης. Ήταν αυτός που βρήκε ανοχύρωτο το υποκατάστημα Καλαμάτας, από το οποίο λείπουν ακόμη 4,6 εκατ. ευρώ. Εξαργύρωσε τη σιωπή του με την τοποθέτηση στη διεύθυνση διοικητικού και συνεχίζει αγέρωχος, παρά το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει. Πού θα βρει ο Γκαργκάνας τόσο πιστό υπηρέτη στους επόμενους τελευταίους μήνες της ευδόκιμης θητείας του;
– Βασίλειος Κυπρής, διευθυντής της Διεύθυνσης Στρατηγικού Σχεδιασμού και Οργάνωσης (και προσωρινά Εσωτερικής Επιθεώρησης). Τρόφιμος μια ζωή του δεύτερου ορόφου, χωρίς σοβαρή θητεία σε… άλλον όροφο, πλην της παραθεριστικής του προϋπηρεσίας σε πρακτορεία της τράπεζας.
– Βασίλειος Αλεξανδράκης, διευθυντής ΙΕΤΑ (και προσωρινά Ταμείων), άχρωμος, άγευστος, με ισχυρά υποδιοικητικά ερείσματα, που τα δημιούργησε ο Ν. Αλεξόπουλος, του οποίου η συμβολή στην κολάσιμη αδράνεια της Τράπεζας της Ελλάδος στο θέμα των ομολόγων υπήρξε τεράστια. Μερίδιο ευθύνης έχει και ο Αλεξανδράκης, αλλά και ο νυν διευθυντής της Διεύθυνσης Εργασιών Δημοσίου Μιχ. Μιχαλόπουλος, ο οποίος «εκβίασε» την προώθησή του στις 11 Σεπτεμβρίου, αξιοποιώντας τη δυσχερή θέση του υποδιοικητή Π. Θωμόπουλου. Έτσι κατανέμονται τα βάρη και οι συνενοχές. Ήδη, με πρόταση στην Επιτροπή Οργάνωσης καταργούν και την περιλάλητη Επιτροπή Ελέγχου για να εξαφανίσουν τα ίχνη του εγκλήματος και να αποπλύνουν, όπως νομίζουν, τον ρύπο.
– Παναγιώτης Πλιάτσικας, διευθυντής της Διεύθυνσης Χρηματοοικονομικών Δραστηριοτήτων, ο άνθρωπος που δεν ήθελε κανένα… ισοϋψή και κατάφερε έτσι να παρατείνει τη θητεία του, και τα παραφερνάλια που τη συνοδεύουν, κατά ένα έτος. Το αστείο είναι ότι αυτός που δεν ξέρει άλλον υπηρεσιακό χώρο της τράπεζας, εκτός από το dealing room, ρωτούσε επίμονα και με σοβαροφανή τρόπο τους υποψήφιους αν θέλουν να υπηρετήσουν αλλού, σε περίπτωση προαγωγής τους!
– Παναγιώτης Αδαμόπουλος, διευθυντής της Διεύθυνσης Νομικών Υπηρεσιών, εξ απορρήτων και προσωπικός δικηγόρος του Γκαργκάνα. Είναι αυτός που βρίσκεται κάτω από όποια πέτρα και αν σηκώσεις, από όποια κουρτίνα κι αν τραβήξεις στην τράπεζα, κυνικός, υποκριτής, χωρίς μπέσα, όπως λένε συνάδελφοί του. Επί των ημερών του η διεύθυνση έχει γίνει ξέφραγο αμπέλι, όπως διαπιστώνουν όλοι οι υπάλληλοι. Οι φίλεργοι δικηγόροι μπαίνουν στο ίδιο σακί με τους κουμπάρους, τους σκασιάρχες επί σειράν ημερών και τους ανίκανους, ενώ καλύπτει σκανδαλώδεις περιπτώσεις σύγκρουσης συμφερόντων που έχουν πολλοί δικηγόροι και νομικοί σύμβουλοι.
Οι επιλεγέντες και οι πάτρωνες
Σκιαγραφήσαμε την εικόνα των κριτών, διότι και οι κρίνοντες κρίνονται. Την 1η Ιουλίου γράψαμε τα ονόματα των επιλεγέντων πριν καν συνέλθει (κυριολεκτικά και μεταφορικά) η Επιτροπή. Κομματικοί της Ρηγίλλης (Τριανταφύλλου, Κιούσης, Χατζηδάκη), ευνοούμενοι υπουργών και καθηγητών (Μαγδαληνού), ευνοούμενοι των παντοδύναμων και τιμαριούχων διευθυντών (Ιερωνυμίδου, κολλητή του καπετάν Σαράφη, Κούτρα -γνωστή ευνοούμενη και του Γκαργκάνα- Δεληπέτρος του Πλάτσικα, Γούσιος και Μέργιανος -ο και κουμπάρος αποκαλούμενος- του γνωστού Κυριακόπουλου, Μοσχονάς του Κυπρή). Και ενώ ο κατάλογος έχει… ζαλιστεί από το πολύ σούρτα φέρτα μεταξύ των γραφείων Γκαργκάνα – Σαράφη, ο τελευταίος προωθεί και τους συμπατριώτες του Αθ. Αβραμόπουλο της Πάτρας και Δημ. Μητσίνη της Σάμου, καθώς και τον Γ. Ποριώτη, λόγω της ανοιχτής πληγής της Καλαμάτας. Ο διευθυντής, εξάλλου, του γραφείου του Γκαργκάνα, Εμμ. Εμμανουήλ, προωθεί έναν φίλο του… μέγα.
Το άκρον άωτον, όμως, της ρουσφετοπραξίας είναι η παράτυπη και παράνομη παραμονή στην υπηρεσία τριών υπαλλήλων, με σκοπό να τους προαγάγουν! Ενώ στους άλλους είπαν να παραιτηθούν, στους ημέτερους έκλεισαν το μάτι της παραμονής. Τέτοια ξεδιάντροπη συμπεριφορά δεν έχει ξαναδεί η Τράπεζα της Ελλάδος. Οι δερβίσηδες αυτοί είναι: Αλέξανδρος Ζαφειρίου, διευθυντής του υποκαταστήματος Ρόδου, Ανδρέας Σιγκιρίδης, διευθυντής υποκαταστήματος Λάρισας και Δημήτριος Δεληπέτρου, προϊστάμενος του τμήματος πράξεων συναλλάγματος της Διεύθυνσης Χρηματοοικονομικών Δραστηριοτήτων.
Έτσι, παλαιοπολιτικά, ευνοιοκρατικά, πελατειακά, γίνονται οι προαγωγές στην Τράπεζα της Ελλάδος, όσο και αν δεν το πιστεύετε, και ο Γκαργκάνας, καθ’ οδόν προς την έξοδο, ούτε τον κώδικα κριτηρίων δεοντολογίας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας δεν εφαρμόζει. Ας ρίξει, όμως, μια ύστατη ματιά στο βιβλίο των Ζαν Ζακ Μπονιόλ και Μισέλ Βιάλ, με τίτλο “τα μοντέλα αξιολόγησης”, που μόλις κυκλοφόρησε ή, έστω, στο νέο σύστημα κρίσης και αξιολόγησης του Δημοσίου. Ίσως, έστω και τώρα, διδαχθεί πολλά και αρθεί στο… ύψος του.
Η Βουλή, όμως, γιατί δεν παρεμβαίνει ενεργότερα στις συγκαιρινές μεγάλες ευθύνες της Τράπεζας της Ελλάδος σε πολλά μέτωπα;