Πλανάται και πάλι το φάντασμα Γιαννίτση
Οι υποσχέσεις και οι δεσμεύσεις του πρωθυπουργού ότι ΔΕΝ θα μειωθούν οι συντάξεις και ΔΕΝ θα αυξηθεί το όριο συνταξιοδότησης πήγαν περίπατο εν μία νυκτί, αφού προηγουμένως τέθηκε σε εφαρμογή το σατανικό σχέδιο να διχαστούν οι συνταξιούχοι και να καταδικαστούν τα «ρετιρέ», ώστε να δοθεί… ηθική ικανοποίηση στα «υπόγεια», τα οποία θα ξεζουμιστούν ομοίως!
Το σατανικό αυτό σχέδιο και η εξίσου σατανική μέθοδος κατατρομοκράτησης των πολιτών αποφέρουν συνήθως καρπούς. Είπα «συνήθως» και όχι πάντοτε. Διότι υπάρχει και αντίπαλο δέος, όταν η κοινωνία ΔΕΝ ΥΠΝΩΤΤΕΙ και όταν οι εργαζόμενοι υποστηρίζουν μέχρις εσχάτων τα δικαιώματά τους. (Το σύνθημα «Ελλάδα – Γαλλία – Συμμαχία» απέκτησε αιφνιδίως άλλου τύπου επικαιρότητα και οι έλληνες εργαζόμενοι θεωρούν τους γάλλους συναδέλφους τους άστρο λαμπρό που τους οδηγεί – και δεν αποκλείεται καθόλου να ζήσουμε άτακτη υποχώρηση της κυβέρνησης Καραμανλή, όπως συνέβη και επί Σημίτη).
Η κατατρομοκράτηση των πολιτών άρχισε με μπροστάρη τον ανεκδιήγητο διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γκαργκάνα. Ναι, αυτόν (με το πολύ… εύηχο επώνυμο) που είχε φροντίσει ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ να αυξήσει τον… γλίσχρο μισθό του – άξιος ο μισθός του! Ο κύριος αυτός μας προειδοποίησε, λοιπόν, σε ρόλο μπαμπούλα, ότι, αν δεν μειωθούν οι συντάξεις και δεν αυξηθούν τα όρια ηλικίας και μάλιστα με ταυτόχρονη αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών –περαιτέρω αφαιμάξεις δηλαδή προανήγγειλε!– θα μας συμβούν πολύ περισσότερα δεινά από εκείνα που ήδη υφιστάμεθα.
Το γαϊτανάκι των απειλητικών προειδοποιήσεων συνεχίστηκε με φετφάδες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, του ΟΟΣΑ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, των τριών, δηλονότι, στυλοβατών της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Μιας παγκοσμιοποίησης που γιγαντώνεται με ΠΡΩΤΗ ΥΛΗ τη συντριβή των λαϊκών συμφερόντων…
Ήταν πρόδηλο πως η κυβέρνηση θα συμμορφωθεί «προς τας υποδείξεις». (θυμάμαι τη ρήση του Καραγκιόζη: «η επιθυμία σου διαταγή, πολυχρονεμένε μου Βεζύρη» και την κατανοώ έως ένα σημείο). Όμως, δεν «συνεμορφώθη» ΑΜΕΣΩΣ. Έκρινε σκόπιμο να κάνει πρώτα τα τσαλιμάκια της, να ρίξει μελάνι σαν τη σουπιά για να θολώσει τα νερά. Έτσι, υποσχέθηκε «κοινωνικό διάλογο», βέβαιη ότι δεν πρόκειται να τελεσφορήσει. Ενδεικτική είναι η επισήμανση του πρωθυπουργού ότι «ο κοινωνικός διάλογος» δεν θα είναι χρονικά απεριόριστος και «η κυβέρνηση θα προχωρήσει στην ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων».
Ο κύριος Γιαννίτσης, με συγχωρείτε, ο κύριος Μαγγίνας ήθελα να πω, ευαγγελίστηκε ήπια προσαρμογή της κυβέρνησης στο Ασφαλιστικό και ξεφούρνισε τα της ενοποίησης ορισμένων ταμείων κύριας και επικουρικής ασφάλισης. Τουτέστιν: επιδίωξε –με ξένα κόλλυβα– να αφαιρέσει τμήμα των αποθεματικών των εύρωστων Ταμείων για να το προσθέσει (ω της μεγαλοθυμίας του!) στα Ταμεία που, ελλείψει πόρων, είναι έτοιμα να καταρρεύσουν. Το διατυπώνει, βέβαια, διαφορετικά: Μιλάει για ενοποίηση ισχυρών οικονομικά Ταμείων (όπως είναι τα Ταμεία των γιατρών, των μηχανικών, των δικηγόρων και των δημοσιογράφων) για να τα… χαρατσώσει προς όφελος Ταμείων δεύτερης και τρίτης κατηγορίας (όπως είναι τα Ταμεία των μισθωτών, των αυτοαπασχολούμενων, των αγροτών και των δημοσίων υπαλλήλων), επικαλούμενος την κοινωνική αλληλεγγύη (η οποία είναι ευκταία όταν προσφέρεται κατά βούληση και όχι όταν επιβάλλεται εκ των άνω).
Το εξωφρενικό είναι ότι αποφεύγει να αναφέρει τη λέξη «χρηματοδότηση», βγάζοντας την ουρά της κυβέρνησης από την υποχρέωσή της να συμβάλλει στην ΤΡΙΜΕΡΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ. Όσο για τον… γελαστό και ψευδίζοντα Τσάρο της Οικονομίας, είπε, μιλώντας τις προάλλες στη Βουλή, ότι «το πρόβλημα δεν είναι η χρηματοδότηση» (!), λες και πρόκειται για δευτερεύον ζήτημα…. Το άκρον άωτον της θρασύτητας, αλλά και της γελοιότητάς του, στοιχειοθετήθηκε από την πρόσκληση που απηύθυνε κατά την ίδια αγόρευσή του στη Βουλή να του υποδειχθούν τρόποι εξεύρεσης νέων πόρων! Ισχυρίζομαι, βασίμως, ότι τέτοιο ξεπεσμό δεν τον ζήσαμε ούτε από τον κ. Χριστοδουλάκη. Και προσθέτω απερίφραστα ότι ο κ. Αλογοσκούφης είναι εντελώς ακατάλληλος –ακατάλληλος και επικίνδυνος– για το αξίωμα που κατέχει.
Για το ανελέητο ξεπουπούλιασμα των Ταμείων μας –Ταμείων ανθηρών όπως, ας πούμε, το ΝΑΤ– ποιος φταίει; Μήπως εκείνοι που πλήρωναν ανελλιπώς τις ασφαλιστικές εισφορές τους; Ποιοι κάλυπταν «μαύρες τρύπες» του προϋπολογισμού με τα αποθεματικά των Ταμείων, τζογάροντας μάλιστα και στο χρηματιστήριο, και ποιοι πρόσφεραν αφειδώς «κίνητρα» στους αδηφάγους μεγαλοκαρχαρίες από τον ιδρώτα του σκληρά φορολογούμενου Έλληνα, που πλήττεται κυρίως από τους δυσβάστακτους ΕΜΜΕΣΟΥΣ φόρους; Αγνοούμε, τάχα, ότι για το ευχαριστώ οι κύριοι αυτοί επενδύουν σε χώρες με πάμφθηνα εργατικά χέρια, αυξάνοντας και την ανεργία στον τόπο μας;
Εκτός από τους ασυνείδητους μεγαλοκαρχαρίες που θησαυρίζουν στο εξωτερικό, έχουμε και τους ημεδαπούς επιχειρηματίες που εισφοροδιαφεύγουν, αλλά επιπλέον και το κράτος, το οποίο όχι μόνο απαξιοί να ρυθμίσει τα χρέη του προς τα Ταμεία σφυρίζοντας αδιάφορα, μα επιπροσθέτως ούτε τις τρέχουσες υποχρεώσεις του εκπληροί, με αποτέλεσμα ως εργοδότης να κάνει τη μεγαλύτερη εισφοροδιαφυγή! Ένα κράτος-δυνάστης που απαιτεί περικοπή των κεκτημένων τους από τους υπηκόους του, έχοντας τη φωλιά του ανεξίτηλα λερωμένη!
Αυτό το… υποδειγματικό κράτος δεν είναι άλλο από τον, λυμαινόμενο την εξουσία με αφετηρία το 1996, ΜΟΝΟΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟ ΜΑΣ. Πρώτος ο Σημίτης προλείανε το έδαφος και άνοιξε την κερκόπορτα για να μπει σήμερα ο Καραμανλής και να επιβάλει όσα δεν κατόρθωσε να επιτύχει ο άλλοτε «καταλληλότερος» και το σινάφι των υπουργών του, με πρώτον και καλύτερο τον ειδικό για την επίλυση του Ασφαλιστικού –αντιλαϊκώ τω τρόπω φυσικά– κύριο Ρέππα.
Δεν έχω να προσθέσω παρά ετούτο: Με τρώει ειλικρινά η περιέργεια να δω ποια θα είναι η στάση στο συγκεκριμένο θέμα του επανεκλεγέντος… αριστερού αρχηγού του ΠΑΣΟΚ.