Οι χαμένοι δεν το βάζουν κάτω…
Οι χαμένοι -τους υποστηρικτές του Βενιζέλου εννοώ- δεν δείχνουν να το βάζουν κάτω. Αυτοτροφοδούν την αυτοπεποίθησή τους, ανακαλώντας στη μνήμη τους τον «θρίαμβό» τους στη Θεσσαλονίκη και στην κεντρική Μακεδονία, και περιμένουν την επόμενη ευκαιρία, θεωρώντας ότι αυτή δεν θα αργήσει (προβλέπουν νέα εσωκομματική κρίση μετά την επόμενη εκλογική αναμέτρηση είτε σε πρόωρες εκλογές είτε στις ευρωεκλογές του 2009, ευελπιστώντας ότι και αυτή θα οδηγήσει σε ήττα του κόμματός τους).
Οι προσωπικοί πολιτικοί φίλοι του Βενιζέλου περιμένουν τις δικές του αποφάσεις (αν θα μείνει ή θα φύγει από το
ΠΑΣΟΚ, αν θα αυτοπεριθωριοποιηθεί για κάποιο διάστημα ή θα παραμείνει στα ηγετικά κλιμάκια ως αρχηγός μειοψηφίας ή ως ηγέτης εν αναμονή), έχοντας λάβει την απόφαση ότι θα συνεχίσουν να πορεύονται μαζί του, όποια κι αν είναι η απόφασή του.
Αυτοί που έτρεξαν δίπλα στον Βαγγέλη, ευελπιστώντας σε «γρήγορη επάνοδο στην εξουσία και την προσωπική τους αξιοποίηση από την κυβέρνησή του» (κάθε λογής καθεστωτικοί ΠΑΣΟΚοι, διευθυντάδες και ρουσφετολόγοι), παριστάνουν πλέον τους ουδέτερους, αναζητώντας κάποιον δρόμο που θα τους επαναφέρει στην κομματική νομιμότητα.
Όσοι, πάλι, πήγαν με τον Βενιζέλο ασπαζόμενοι τα επιχειρήματά του για ανανεωμένο και νικηφόρο ΠΑΣΟΚ βρίσκονται σε απέραντη απογοήτευση, θεωρώντας ότι το κόμμα τους θα πρέπει να συμφιλιωθεί με την ιδέα της αντιπολίτευσης για πολλά ακόμη χρόνια.
Για το τέλος άφησα τα αποκαλούμενα «ορφανά του Άκη». Χρόνια τώρα, εκπροσωπώντας τον ισχυρό τοπικό ΠΑΣΟΚο, προσέτρεξαν πρώτοι από όλους στην πλευρά του Βενιζέλου, θεωρώντας δεδομένη τη νίκη του και ασφαλή τον ατομικό τους δρόμο για τη διατήρηση της κομματικής εξουσίας και των επακόλουθων οφίκιων. Αυτοί τώρα πιέζουν τον Βενιζέλο να μην κάνει την… αποκοτιά να φύγει από το μαντρί. Τον θέλουν αρχηγό της εσωκομματικής αντιπολίτευσης -με τους εαυτούς τους ως τοπικούς εκπροσώπους του- θέλοντας να ξαναζήσουν τα όσα ακολούθησαν το 1996, όταν ο Άκης, παρά την ήττα του από τον Σημίτη, τους προστάτεψε, παραχωρώντας τους ρόλους, κρατικές θέσεις και αξιώματα.
Αυτοί αναγόρεψαν πλέον σε «εχθρό τους» όχι τη ΝΔ και τους εν Θεσσαλονίκη εκπροσώπους της αλλά τον Καστανίδη και δευτερευόντως τους Μαγκριώτη, Αράπογλου και τα στελέχη που συντάχτηκαν με τον Γιώργο και ετοιμάζονται για τη μάχη της τοπικής κομματικής εξουσίας, επιδιώκοντας να εκμεταλλευτούν τις ψήφους και την τοπική πολιτική επιρροή του Βενιζέλου.