ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΘΕΩΡΕΙΟ

Παραλυτική κατάσταση στην «πράσινη» ΚΟ

Όπως και να έχει, πάντως, η κυβέρνηση δεν δείχνει να ζορίζεται ιδιαίτερα, αφού δεν νιώθει καμιά ουσιαστική αντιπολιτευτική πίεση.

Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, που θα έπρεπε να έχει τον βαρύνοντα λόγο στην αντιπαράθεση, είναι σε παραλυτική κατάσταση που δημιουργείται από την καθυστέρηση στην ανακοίνωση του νέου τρόπου λειτουργίας.

Η εκκρεμότητα αυτή επηρεάζει τη στάση και τη συμπεριφορά τόσο των βουλευτών που συντάχθηκαν με τον Γιώργο Παπανδρέου στην πρόσφατη αναμέτρηση για την ηγεσία όσο και εκείνους που ήταν με τον Ευάγγελο Βενιζέλο.

Δύο βδομάδες συμπληρώθηκαν από την ημερομηνία της επανεκλογής του προέδρου του ΠΑΣΟΚ και στη Βουλή τίποτε δεν μοιάζει να έχει αλλάξει, ενώ ελάχιστοι είναι αυτοί, κυρίως από τις τάξεις των νέων βουλευτών, που δείχνουν να ασχολούνται με τα κοινοβουλευτικά τους καθήκοντα.

Οι περισσότεροι είτε απέχουν είτε παρακολουθούν από μακριά τα τεκταινόμενα.

————–*—————

Το τηλεφώνημα του Πάγκαλου και οι αρνήσεις των «βενιζελικών»

Και δεν θα είναι υπερβολή ότι πιο απογοητευμένοι δείχνουν να είναι όσοι ήταν με τον Γιώργο Παπανδρέου, αφού οι ελπίδες τους για «νέο ξεκίνημα» μέχρι στιγμής διαψεύδονται, ενώ βλέπουν στη Βουλή τις εντυπώσεις να τις κλέβουν τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Οι «βενιζελικοί» είναι μεν επιφυλακτικοί και αποφεύγουν να πάρουν πρωτοβουλίες, αλλά δεν είναι λίγοι εκείνοι που περιμένουν «αξιοποίηση» από τον πρόεδρο και γι’ αυτό τηρούν στάση αναμονής.

Παρ’ όλο που αρκετοί στην αρχή υποστήριζαν ότι «δεν μπορούν να περιμένουν τίποτε» και ότι «θα είναι μονίμως στο στόχαστρο» και γι’ αυτό δεν θα πρέπει να ενδώσουν σε τυχόν δελεαστικές προτάσεις που θα γίνουν για να μη δείξουν ότι «ανακόπτεται το ρεύμα Βενιζέλου», τις τελευταίες μέρες επικράτησαν μάλλον πιο ψύχραιμες σκέψεις.

Έτσι, ακόμη και βουλευτές που δείχνουν απογοητευμένοι και εμφανίζονται να είναι αποστασιοποιημένοι, όπως, για παράδειγμα, ο Αλέκος Παπαδόπουλος που φέρει βαρέως τη «ρετσινιά» του «υπονομευτή» που του απέδωσαν ορισμένοι «παπανδρεϊκοί», είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα έλεγαν ένα ξερό «όχι» σε τυχόν προτάσεις που θα τους γίνονταν για να αναλάβουν ρόλους ευθύνης.

Κι ίσως, λένε κάποιοι, αν ο Θ. Πάγκαλος είχε χειριστεί καλύτερα το θέμα με τους ειδικούς εισηγητές του προϋπολογισμού, ίσως να μην είχε δημιουργηθεί το θέμα της άρνησης του Γ. Φλωρίδη και του Χ. Βερελή.

Οι δύο πρώην υπουργοί, και από τους πιο στενούς συνεργάτες στο επιτελείο Βενιζέλου, δέχθηκαν τηλεφώνημα από τον «πράσινο» κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο που, όπως έλεγαν, τους πρότεινε με τέτοιον τρόπο να είναι εισηγητές που ήταν σίγουρη η άρνησή τους.

————–*—————

Η ενόχληση των παλαιών

και το «ρίσκο» με τους νέους

Πολύ μεγαλύτερη ενόχληση από αυτήν των «βενιζελικών» για τις επιλογές στην εκπροσώπηση του ΠΑΣΟΚ στον προϋπολογισμό έδειξαν στελέχη που στήριξαν τον Γιώργο.

Η Βάσω Παπανδρέου, που ήταν μέχρι τώρα «πρώτο βιολί» στα Οικονομικά, αφού ως μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου είχε την ευθύνη όλο το προηγούμενο διάστημα, αλλά και ο Γιάννης Μαγκριώτης, που ανέλαβε μετά τις εκλογές υπεύθυνος στον ΚΤΕ Οικονομίας, διαμαρτυρήθηκαν για το ότι οι επιλογές έγιναν ερήμην τους.

Ακούστηκε, μάλιστα, ότι πρώτη φορά ακολουθήθηκαν τέτοιες διαδικασίες, κάτι που, όπως είπαν άλλοι, δεν είναι απόλυτα αληθές αφού και τα προηγούμενα χρόνια ο γενικός εισηγητής είχε οριστεί από τον πρόεδρο, όπως συνέβη τώρα με τη Λούκα Κατσέλη, η οποία, όπως γράψαμε και την περασμένη Κυριακή, άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις στη συζήτηση του νομοσχεδίου για τα κοινοτικά κονδύλια και κέρδισε με το σπαθί της τον ρόλο.

Η επιλογή της, βέβαια, δεν άρεσε στον Γ. Μαγκριώτη, ο οποίος δικαιολογημένα από την πλευρά του αντέδρασε, αφού είχε αναλάβει το προσχέδιο, αλλά και γιατί χάνει τη γενική εισήγηση για δεύτερη φορά. Η πρώτη ήταν πριν από δύο χρόνια, όταν ο Γ. Παπανδρέου είχε αποφασίσει να ορίσει τον Γ. Φλωρίδη, ο οποίος, πάντως, τότε, κατά γενική ομολογία, τα είχε πάει πολύ καλά.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, πάντως, πήρε τελικά «ρίσκο», επιλέγοντας, πλην της Λ. Κατσέλη, τρεις ακόμη νέους βουλευτές για ειδικούς εισηγητές, τους Γ. Παπακωνσταντίνου, Φ. Σαχινίδη και Θ. Μωραΐτη, για τη συζήτηση του προϋπολογισμού.

Αν του βγουν, το ΠΑΣΟΚ θα «κλείσει» τη δύσκολη αυτή χρονιά, ατενίζοντας με αισιοδοξία το 2008, αν και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα φέρει ο νέος χρόνος.

————–*—————

Κρίνεται το μέλλον

των Ανεξάρτητων Αρχών

Την «καυτή πατάτα» της στελέχωσης των Ανεξάρτητων Αρχών που του παρέδωσε η προκάτοχός του Άννα Μπενάκη Ψαρούδα κρατάει στα χέρια του ο πρόεδρος της Βουλής Δ. Σιούφας.

Η παραίτηση των μελών της Αρχής Προστασίας των Προσωπικών Δεδομένων έφερε στο προσκήνιο τη μεγάλη κρίση που υπάρχει εδώ και δύο χρόνια στο θέμα αυτό, καθώς, ενώ έχουν λήξει οι θητείες σχεδόν όλων των αρχών, η Διάσκεψη των Προέδρων δεν μπορεί να συμφωνήσει ούτε στην παράταση ούτε στην αντικατάστασή τους.

Τα μέλη του ΕΣΡ, όπως κατʼ επανάληψη έχει γράψει το «Π», βρίσκονται σε παράταση από τον Ιούνιο του 2006, ενώ μέσα στο 2007 έληξε η θητεία του Συνηγόρου του Πολίτη, καθώς των μελών της ΑΔΑΕ, του ΑΣΕΠ, αλλά και της Αρχής Προσωπικών Δεδομένων.

Η προσπάθεια που καταβλήθηκε επί των ημερών της προεδρίας Μπενάκη να αντικατασταθούν με πιο αρεστές στο κυβερνών κόμμα συνθέσεις οδήγησε σε αδιέξοδο ίσως όχι μόνον με αποκλειστικά δική της ευθύνη, αφού το Σύνταγμα προβλέπει ομοφωνία των μελών της Διάσκεψης των Προέδρων ή συμφωνία των 4/5 των μελών της.

Ο νέος πρόεδρος της Βουλής δείχνει και σε αυτό το θέμα ένα άλλο πνεύμα και από τις αποφάσεις που θα πάρει θα κριθεί το μέλλον των Ανεξάρτητων Αρχών, τις οποίες -κακά τα ψέματα- πολλοί είναι εκείνοι στην κυβέρνηση που θα επιθυμούσαν να οδηγηθούν στον μαρασμό και στη διάλυση.

————–*—————

Οι συσχετισμοί της Διάσκεψης

και το «βέτο» της αντιπολίτευσης

Από τα συνολικά 20 μέλη της Διάσκεψης των Προέδρων η κυβερνητική παράταξη έχει σε αυτήν την κοινοβουλευτική περίοδο τα 13, δηλαδή τους τέσσερις του προεδρείου – Δ. Σιούφας, Γ. Σούρλας, Έλσα Παπαδημητρίου και Α. Νεράντζης- τους επτά πρόεδρους των Επιτροπών – Χ. Μαρκογιαννάκης, Μ. Βαρβιτσιώτης, Θ. Μπούρας, Π. Μελάς, Γ. Σαλαγκούδης, Μαρία Κόλλια και Απ. Σταύρου-, τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο Π. Παναγιωτόπουλο και την τέως πρόεδρο Άννα Μπενάκη.

Έτσι, για να επιβάλει τη θέλησή της πρέπει να έχει μαζί της τουλάχιστον τρεις από τους επτά της αντιπολίτευσης που είναι τρεις του ΠΑΣΟΚ (ο Απ. Κακλαμάνης ως πρώην πρόεδρος, ο αντιπρόεδρος της Βουλής Φ. Πετσάλνικος και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Χ. Καστανίδης), δύο του ΚΚΕ (η αντιπρόεδρος Βέρα Νικολαΐδου και ο εκπρόσωπος Αχ. Κανταρτζής και από ένας εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ (Φ. Κουβέλης) και του ΛΑΟΣ (Κ. Αϊβαλιώτης).

Το ΠΑΣΟΚ, ήδη από την προηγούμενη Βουλή, έχοντας μαζί του και τον Συνασπισμό είχε στην ουσία βάλει «βέτο» στις αντικαταστάσεις, επιμένοντας ότι πρέπει να παρατείνεται η θητεία όλων, εκτός από εκείνων που η πλειοψηφία θα αποδείκνυε ότι δεν ανταποκρίνονται στα καθήκοντά τους.

Η κυβέρνηση υποστήριξε ότι πίσω από τη στάση αυτή του ΠΑΣΟΚ ήταν «να μην αλλάξει ποτέ ο συσχετισμός που είχε στήσει ο Απόστολος Κακλαμάνης», επί των ημερών της προεδρίας του οποίου είχε γίνει η στελέχωση των αρχών.

Κάπως έτσι δημιουργήθηκε το αδιέξοδο ενώπιον του οποίου βρίσκεται τώρα ο Δ. Σιούφας και το οποίο δεν θα ξεπεραστεί αν δεν επιδειχθεί από όλες τις πλευρές το πνεύμα της συναίνεσης που θέλει το Σύνταγμα.

Γιατί κακά τα ψέματα, δεν μπορεί ούτε να παρατείνεται εσαεί η θητεία κάποιων που διορίστηκαν σε μια συγκεκριμένη περίοδο, αλλά ούτε μπορεί να αντικατασταθούν με κομματικούς φίλους του κόμματος που κυβερνά. Όσο δε συνεχίζεται το σημερινό αδιέξοδο τόσο θα δυσκολεύει και η εξεύρεση σοβαρών και ανεξάρτητων ανθρώπων για να στελεχωθούν οι αρχές.

Μέσα σε αυτήν την εβδομάδα, όμως, η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι ο Δ. Σιούφας θα δώσει τη λύση.