Θρηνωδία (και πάλι) ευκαιριακή και καθυστερημένη (Για τα Ζωνιανά τούτη τη φορά)

«Κραυγές, αλαλαγμοί, ιερεμιάδες και ρεπορτάζ φρίκης. Ανακαλύψαμε πως νέοι πεθαίνουν από τα ναρκωτικά, αλλά δεν το είχαμε ως τότε προσέξει… Μέτρα, συλλήψεις». Έτσι άρχιζε το άρθρο του ειδικού συνεργάτη μας. Και τότε, πριν από 13 χρόνια, ο τίτλος ήταν ο σημερινός: «Ευκαιριακά και καθυστερημένα

(πάντοτε) θρηνωδούμε». Για ποιο πράγμα; Γι’ αυτό που βρίσκεται μπροστά μας, ολοφάνερο και προκλητικό. Τότε δεν ήταν, βέβαια, τα Ζωνιανά. Το πρόβλημα αυτό παρουσιάσθηκε χθες, άντε προχθές, πού να το ξέραμε;

Όχι ότι δεν ασχολούνταν στην Κρήτη με το πρόβλημα των ναρκωτικών. Το αντίθετο μάλιστα. Αλλά περί άλλες τινές περισπούδαστες όψεις τους ετύρβαζαν. Και συνεδρίαζαν σε απόσταση αναπνοής από τα δόλια τα Ζωνιανά. (Αλλά με ένα χωριουδάκι βοσκών θα ασχολούμαστε τώρα;) Και ποιοι και πότε συνεδρίαζαν για τα ναρκωτικά στην Κρήτη (πριν από την καθιερωμένη δεξίωση);

Στις 27 Ιανουαρίου 2007 (ναι, 2007) το Εφετείο και η Εισαγγελία Εφετών Κρήτης και ο Δικηγορικός Σύλλογος Χανίων οργάνωσαν (ορθότατα) ημερίδα για τα ναρκωτικά. Ενεργώς πήραν μέρος ο Πρόεδρος και ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος της Διακομματικής της Βουλής για τα ναρκωτικά, ο αντιπρόεδρος της Βουλής, ο πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ και άλλοι πολλοί. Πρυτάνευαν θέματα όπως η «δογματική προσέγγιση των ναρκωτικών», η «νομολογιακή αντιμετώπιση των δράσεων», «η θέση της εντολής», «τα ναρκωτικά παγκόσμια επιδημία» κ.λπ. Ευτυχώς, ο δικηγόρος Σπ. Λιονάκης αναφέρθηκε γενικώς και στο πρόβλημα στην Κρήτη.

Τα Ζωνιανά; Δεν υπάγονταν, φαίνεται, τότε στον «Καποδίστρια» και έτσι κανείς δεν ήξερε τίποτε. Ούτε δάκρυ τότε. Θρήνος (και σύγχυση πλήρης αρχών και δημοσιογράφων) τώρα. Θα ξεχαστούν και αυτά και ευκαιριακώς ίσως θρηνήσουμε για όσα συμβούν σε άλλο μέρος. Στο Ζεφύρι ίσως ή αλλού. Πρόνοια για να μην υπάρχουν τόποι δυστυχών στην πλειοψηφία και παρανόμων στη μειοψηφία τους κατοίκων;

Έχουμε σοβαρότατα θέματα να ασχοληθούμε. Μαλώνουν δημοφιλής διασκεδαστής με δημοφιλή μουσικό. Έχουμε οξύ πρόβλημα. Με τον λαό θα ασχοληθούμε τώρα; Άλλωστε οι εκλογές πέρασαν… Όταν, με το καλό, ξανάρθουν θα θυμηθούμε τον ΛΑΟ!

Δεκατρία χρόνια πέρασαν. Και τίποτε δεν άλλαξε. Εμείς, απλώς, θα θρηνωδούμε.

Ως Αβδηρίτες εσαεί.

ΕΛΛΕΒΟΡΟΣ