ΕΙΔΗΣΕΙΣ, ΑΙΧΜΕΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ

Πόσους δήμους αντέχει η χώρα;

ΟΠΩΣ κάθε υπουργός Παιδείας όταν αναλαμβάνει καθήκοντα εκτοξεύει την απειλή για μια «νέα εκπαιδευτική μεταρρύθμιση», έτσι και κάθε υπουργός Εσωτερικών ονειρεύεται να μείνει στην ιστορία της χώρας ως ο υπουργός της μεγάλης διοικητικής αναμόρφωσης, της αποκέντρωσης κ.λπ. Όλοι τους όμως ξεκινούν από τα κεραμίδια και αυτή είναι η βασική αιτία που τίποτα ουσιαστικό δεν γίνεται. (Εξαιρείται ο Αλέκος Παπαδόπουλος που προσπάθησε αλλά…)

ΟΛΟΙ τους αρνούνται (ή φοβούνται) να παραδεχτούν την απλή αλλά και τόσο βασική αρχή που λέει: «Σε μια χώρα των 10 εκατ. κατοίκων εκ των οποίων τα 6 εκατ. είναι συγκεντρωμένα στην Αττική και στη Θεσσαλονίκη είναι απαράδεκτο, είναι εκτός πάσης λογικής να υποκρινόμαστε ότι λειτουργούν 1.034 ΟΤΑ». Το παράλογο μετατρέπεται σε κωμικό, αν αναλογιστούμε ότι τις ανάγκες και τα προβλήματα των 6 εκατ. τα αντιμετωπίζουν (όπως τα αντιμετωπίζουν) 150 δήμοι, ενώ για τα υπόλοιπα 4 εκατ. χρειάζονται να υπάρχουν 900 δήμοι! (Δηλαδή ένας δήμος κάθε 4,5 χιλιάδες κατοίκους…)

ΠΟΛΛΟΙ προβάλλουν ιδιοτελή και σαθρά επιχειρήματα ότι δήθεν ιστορικοί, γεωγραφικοί, οικονομικοί λόγοι επιβάλλουν τη σημερινή κατάσταση και δεν επιτρέπουν τη συνένωση των δήμων. Όμως δεν απαντούν, όταν ερωτώνται, για το είδος των υπηρεσιών που προσφέρουν και τη δυνατότητα παρέμβασης που έχουν στην επίλυση των προβλημάτων, αφού ούτε στελέχη ικανά ούτε οργανωμένες υπηρεσίες ούτε μηχανολογικό εξοπλισμό διαθέτουν. Δεν απαντούν γιατί επιμένουν να κρατούν τις τοπικές κοινωνίες στη μιζέρια και την υπανάπτυξη, μόνο και μόνο από τον φόβο ότι κινδυνεύουν να χάσουν τα προνόμια που προσφέρει η θέση του τοπικού άρχοντα…

ΓΙΑ παράδειγμα, πώς η πανέμορφη Μεσσηνία θα μπει σε τροχιά ανάπτυξης όταν είναι κατακερματισμένη σε 30 δήμους εκ των οποίων ελάχιστοι διαθέτουν μια υποτυπώδη τεχνική υπηρεσία η ένα επιτελείο για να συντάξει ένα στοιχειώδες επιχειρησιακό σχέδιο; Όλοι αναγνωρίζουν ότι μόνο ένας μεγάλος και ισχυρός δήμος, δηλαδή μια μικρή τοπική κυβέρνηση, μπορεί να συζητήσει ως ισότιμος συνομιλητής με την κεντρική διοίκηση, να συντάξει μελέτες και προγράμματα, να διεκδικήσει πόρους και αρμοδιότητες, να εκτελέσει έργα μικρά και μεγάλα, να επιλύσει δηλαδή προβλήματα που απασχολούν τους δημότες, τους οποίους (αλίμονο) υποτίθεται ότι επιθυμούν να υπηρετήσουν…

ΜΟΝΟ σ’ έναν μεγάλο και ισχυρό δήμο μπορούν να αναπτυχθούν συστήματα ελέγχου, να επικρατήσει η διαφάνεια, να λειτουργήσει η δημοκρατία, να καταπολεμηθεί η διαφθορά που απειλεί να νεκρώσει εντελώς και αυτό το «βάθρο της δημοκρατίας». Η πρόταση είναι απλή και σαφής:

• Σε κάθε νομό της χώρας υποχρεωτική συνένωση σε 4-5 δήμους.

• Σε κάθε νησί του Αιγαίου και Ιονίου 1-2 δήμοι.

• Στην Αττική 10-15 δήμοι με υποχρεωτική εκχώρηση ορισμένων υπερτοπικών αρμοδιοτήτων στον Μητροπολιτικό Δήμο.

• Στον Νομό Θεσσαλονίκης 5-10 δήμοι με παρόμοια λειτουργία των Αθηνών.

Υπάρχει αντίλογος;

ΥΓ.: Κάποιοι, μη έχοντας επιχειρήματα εναντίον των μεγάλων και ισχυρών δήμων, προβάλλουν την πρόταση της «προαιρετικής συνένωσης…». Πετούν δηλαδή, για άλλη μια φορά, την μπάλα στην εξέδρα, αλλά είναι προφανές ότι η χώρα δεν αντέχει …

Τα πρόστιμα

ΚΑΝΕΝΑΣ δεν έχει αντίρρηση για όσα είπε ο δήμαρχος της Αθήνας στην εκπαιδευτική ημερίδα των εποπτών και επιστατών καθαριότητας του δήμου, που έγινε την εβδομάδα που μας πέρασε και βασικό της θέμα ήταν η εφαρμογή του αναθεωρημένου κανονισμού καθαριότητας… Ούτε βέβαια και κανένας μπορεί να διαφωνήσει με το βασικό μήνυμα που ήθελε να εκπέμψει ο δήμαρχος, ότι δηλαδή «Η δημοτική αρχή δίνει ιδιαίτερη έμφαση στον τομέα της καθαριότητας της πόλης, γιατί η καθαριότητα είναι συνυφασμένη με την καθημερινότητα και τη ζωή του πολίτη αλλά και δείγμα πολιτισμού».

ΜΟΝΟ που η εφαρμογή του κανονισμού είναι το κρίσιμο σημείο και η αχίλλειος πτέρνα του συστήματος αυτού… Απαιτείται συνεχής και συστηματική εφαρμογή σε όλη την Αθήνα και κυρίως εκεί όπου παράγεται η μεγαλύτερη ποσότητα σκουπιδιών… Είχαμε και παλαιότερα κανονισμό και γινόταν ό,τι γίνεται και με την Τροχαία στα καρτέρια που στήνει στους δρόμους της Αθήνας. Βγαίνουν τις τρεις πρώτες μέρες οι τροχονόμοι και μετά χάνονται… Έτσι και στον δήμο και ο Αβραμόπουλος και η Ντόρα χρησιμοποίησαν τον κανονισμό για επικοινωνιακούς λόγους και μετά τις 2-3 πρώτες μέρες σταμάτησαν οι έλεγχοι και τα πρόστιμα…

ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ λοιπόν είναι να βρεθεί μια λύση μόνιμου ελέγχου, αφού πρώτα προηγηθεί μια συστηματική προσπάθεια ενημέρωσης των πολιτών ως προς την κοινωνική συμπεριφορά τους για την προστασία του περιβάλλοντος και για την προστασία της υγείας τους. Πρέπει να γίνει πιο συστηματική η προσπάθεια για την ενίσχυση, από τις αρχές του 2008, του μηχανισμού καθαριότητας, με την αγορά σύγχρονου εξοπλισμού και τη σταδιακή ανανέωση του στόλου των οχημάτων. Και βεβαίως τότε να αρχίσει η συστηματική εφαρμογή του κανονισμού αυτού και των τσουχτερών προστίμων…A