Δεν πάει άλλο
Χιλιάδες συμβάντα καταχωρίζονται στο αστυνομικό δελτίο και περισσότερες χιλιάδες είναι εκείνα τα οποία ούτε καν καταγγέλλονται. Άτομα και κοινωνία έχουν περιέλθει στο στάδιο του «επικινδύνως ζην». Και αυτό είναι και ανησυχητικό και απαράδεκτο. Γιατί μια κοινωνία η οποία ζει σε κλίμα ανασφάλειας είναι φοβική κοινωνία. Και μια φοβική κοινωνία δεν είναι ούτε ελεύθερη ούτε δημιουργική. Γιατί ο φόβος καθηλώνει κάθε είδους δημιουργική λειτουργία. Το αίσθημα του φόβου, ως ατομικό και συλλογικό σύνδρομο, είναι ό,τι χειρότερο για να διαμορφωθεί μια εσωστρεφής κοινωνία.
Ο πολίτης, σήμερα, διακατέχεται από φόβο ακόμα και στον χώρο ο οποίος, κατά παράδοση, εθεωρείτο και ήταν κατά τον φυσικό του προορισμό απόλυτα ασφαλής, δηλαδή στην κατοικία του, που έχει καταντήσει ο ανασφαλέστερος τόπος.
Η εγκληματικότητα, πέρα από την αριθμητική της αύξηση και την ποικιλόμορφη δράση της, παρουσιάζει και σημαντική «πρόοδο» στη μεθοδολογία, την επινοητικότητα και τη χρήση των μέσων που προσφέρει η εξελισσόμενη τεχνολογία. Έτσι έχουμε μια εκτεταμένη προσβολή έννομων αγαθών και μέσα από το διαδίκτυο.
Και ενώ η εγκληματικότητα γίνεται καθεστώς καταδυνάστευσης του πολίτη και της κοινωνίας, φαίνεται ότι η Πολιτεία δεν έχει συνειδητοποιήσει το μέγεθος του φαινομένου. Δεν έχει επιδείξει την ανάλογη ευαισθησία και τη βούληση να προστατεύσει τα συνεχώς προσβαλλόμενα ατομικά και κοινωνικά αγαθά. Είναι προφανές ότι απαιτείται μια άλλη αντίληψη και μια άλλη διάταξη, λειτουργία και δράση της δημόσιας δύναμης για την προστασία της ελληνικής κοινωνίας και των πολιτών. Πρέπει, κατ’ αρχάς, οι δυνάμεις της τάξης και της ασφάλειας να αποβάλουν τον γραφειοκρατικό τους χαρακτήρα και αυτό ανήκει στην ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας. Πρέπει, επίσης, να σταματήσει η διάθεση εκατοντάδων ή και χιλιάδων στελεχών της Αστυνομίας στη φρούρηση μεγαλόσχημων ιδιωτών. Είναι απαράδεκτο δημόσια δύναμη που λειτουργεί με δαπάνες του φορολογούμενου λαού να υπηρετεί ιδιώτες (επιχειρηματίες, εκδότες, δημοσιογράφους κ.λπ.) -μάλιστα μερικοί από τους τελευταίους επικρίνουν αυτήν την επιλογή, τι άθλια υποκρισία, αλήθεια- κι έτσι να στερείται η γειτονιά την απαραίτητη αστυνόμευση και ο απλός πολίτης τη στοιχειώδη προστασία του.
Θα είχε πολύ ενδιαφέρον μια πρωτοβουλία στη Βουλή με την οποία να τεθεί σε μείζονα βάση το θέμα της γενικότερης προστασίας από το εκτεταμένο και οργανωμένο έγκλημα. Επίσης, θα ήταν χρήσιμο να πληροφορηθεί η κοινή γνώμη ποιος είναι ο αριθμός εκείνων των αστυνομικών που έχει διατεθεί παράνομα, αλλά και αναξιοπρεπώς για το κύρος των δημόσιων οργάνων, στην προστασία των ιδιωτών, αφού είναι γνωστό ότι πολλοί από αυτούς επιτελούν και ρόλο Φιλιππινέζας. Και αυτό αποτελεί όνειδος για την Πολιτεία η οποία το ανέχεται. Το σημαντικότερο όμως και το επείγον είναι οι αστυνομικοί αυτοί να επανέλθουν στην τακτική υπηρεσία και να διατεθούν στην ασφάλεια και την προστασία του κοινωνικού συνόλου. Και οι μεγαλόσχημοι να καταφύγουν στην ιδιωτική αστυνόμευση. Να πληρώνουν οι ίδιοι την προστασία τους και όχι ο λαός. Δεν πάει άλλο.