Ποιοι…έσπρωξαν τον ΟΠΑΠ στην… αγκαλιά του Κόκκαλη

Ακύρωση που εκ των πραγμάτων οδήγησε στην ανανέωση της σύμβασης με την ΙΝΤΡΑΛΟΤ, κίνηση και επιλογή που ο Σωτ. Κωστάκος αποδεικνύει με τα στοιχεία που παραθέτει ότι ήταν «μονόδρομος» για τον ΟΠΑΠ, λόγω της «κατάστασης ανάγκης» στην οποία είχε περιέλθει η Οργανισμός εξαιτίας της ακύρωσης του διεθνούς διαγωνισμού.

Αφήνει μάλιστα υπαινιγμούς για όσους μιλούν -κατ’ επανάληψιν- για «σκάνδαλο», αναφερόμενοι στην ανανέωση της σύμβασης ΟΠΑΠ – ΙΝΤΡΑΛΟΤ, ότι στην πραγματικότητα θα εύχονταν να μπει λουκέτο στην ΟΠΑΠ ΑΕ!

Και αποδεικνύει ότι η ανανέωση αυτή έγινε με όρους επωφελείς για τον Οργανισμό.

Σε ό,τι αφορά την «ταμπακιέρα», την ακύρωση δηλαδή του διαγωνισμού τεχνολογικής αναβάθμισης του ΟΠΑΠ, με ντοκουμέντα ο Σωτ. Κωστάκος αποδεικνύει ότι:

Ο ίδιος προσωπικά και το υπ’ αυτόν προηγούμενο ΔΣ ΟΠΑΠ πιεστικά έπραξαν παν το νομίμως δυνατό, προκειμένου ο διαγωνισμός να τελεσφορήσει.

Ωστόσο, αυτό δεν κατέστη δυνατό λόγω των «περίεργων» παραιτήσεων του προέδρου και μελών της αρμόδιας επιτροπής!

Ωστόσο, είναι χαρακτηριστικό ότι όσοι σήμερα μιλούν για «σκάνδαλο» αποσιωπούν «περίεργα» αυτές τις παραιτήσεις και ρίχνουν τις ευθύνες στους Κωστάκο – Νειάδα!

Αλήθεια, γιατί;

Προσθέτουμε, πριν από το κείμενο του Σωτ. Κωστάκου, ότι οι παραιτηθέντες «περίεργα» ήταν ορισθέντες στην επιτροπή από τους κ. Ορφανό και Αλογοσκούφη.

Η σιωπή (δεν) είναι (πάντα) χρυσός…

Hαναζήτηση του… «λάθους-σκανδάλου» και η εντεύθεν δημόσια διαπόμπευση προσώπων. Γράφε… γράφε, κάτι θα μείνει. Φιλτάτη, όμως, πάντων η αλήθεια.

Στην προσπάθεια αναζήτησης της αλήθειας, ενίοτε και αυτή η δημοσιογραφική έρευνα λανθάνει.

Ο υπογράφων είχε και άλλοτε την ευκαιρία να υποστηρίξει (και δημόσια) το αυτονόητο. Ουδείς μπορεί να ισχυρίζεται, γενικά και αόριστα, ότι κατέχει την απόλυτη αλήθεια. Από την άλλη, όμως, δεν υπάρχουν, δεν μπορεί να υπάρχουν… πολλές αλήθειες!

Στην προκειμένη περίπτωση, δηλαδή σε αυτήν της και ως (δήθεν) σκανδάλου προβαλλόμενης συμφωνίας της ΟΠΑΠ ΑΕ με την ΙΝΤΡΑΛΟΤ, ο γράφων -ως εκ της ιδιότητας που είχε- είναι σε θέση να κατέχει την αλήθεια πραγματικών περιστατικών. Άλλως, γεγονότων. Όχι, βέβαια, επειδή… έτσι νομίζει ή επειδή το ισχυρίζεται, αλλά επειδή τα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά, τα γεγονότα, προκύπτουν, επιβεβαιώνονται και αποδεικνύονται:

γ Από επίσημα έγγραφα, τα οποία τηρούνται στο αρχείο της ΟΠΑΠ ΑΕ (ανταλλαγείσα αλληλογραφία του υπογράφoντος με τον πρόεδρο της Επιτροπής Διενέργειας και Αξιολόγησης του διαγωνισμού τεχνολογικής αναβάθμισης της εταιρείας – πρακτικά ΔΣ).

γ Από την ταυτόσημη γνώση του συνόλου των μελών του ΔΣ της εταιρείας, των νομικών της συμβούλων και συνεργατών, καθώς και των καθ’ ύλην αρμόδιων υπηρεσιακών στελεχών.

γ Βεβαίως, και από τα ίδια τα μέλη της επιτροπής του διαγωνισμού και πάντως από τα, εξ αυτών, μέχρι και της τελευταίας στιγμής συνεπή, δηλονότι δύο καθηγητές ΑΕΙ και ισάριθμα υπηρεσιακά στελέχη (αφού παραμένουν άγνωστες οι βουλές των παραιτηθέντων μελών της επιτροπής, την υστάτη στιγμή).

Αναγκαία, σε κάθε περίπτωση, η υποσημείωση των λόγων εκείνων που επιβάλλουν την παράθεση όσων ακολουθούν, που είναι:

γ Οι σε βάρος της απελθούσης διοίκησης της εταιρείας συνεχιζόμενες γενικόλογες, αόριστες, αστήρικτες και σε κάθε περίπτωση άδικες αιτιάσεις.

γ Η (ασφαλώς εύλογη) εμμονή της δημοσιογραφικής έρευνας εστιαζόμενης, ωστόσο, σε… «λάθος-σκάνδαλο»!

γ Οι κατ’ επανάληψιν τιθέμενες σχετικές ερωτήσεις προς τον κυβερνητικό εκπρόσωπο (και τούτο μολονότι, εξ όσων είναι γνωστό, η παρούσα διοίκηση της ΟΠΑΠ ΑΕ επαναβεβαίωσε, με επίσημο δελτίο τύπου προς το ΧΑ, το αντίστοιχο δελτίο Τύπου της προκάτοχης διοίκησης, με χρονολογία 1/8/2007).

γ Οι προφανείς λόγοι χρέους και καθήκοντος, έναντι της αλήθειας, εν όψει και του αυτονόητου δικαιώματος να υπεραμύνεται έκαστος της τιμής, της αξιοπρέπειας και της εν γένει προσωπικότητάς του, όταν -εκ των σχετικών δημοσιευμάτων και ερωτήσεων- ανακύπτουν, άμεσα ή έμμεσα, πιθανολογήσεις και εκτιμήσεις «ήκιστα κολακευτικές» για όσους, τουλάχιστον, θεωρούν, και πολύ περισσότερο πιστεύουν, ότι έχουν και «τσίπα» και φιλότιμο.

Ειρήσθω εν παρόδω ότι ο υπογράφων ουδεμία, απολύτως, είχε αμφιβολία περί του ότι, πολιτικά, θα «χρεωνόταν» και η κυβέρνηση τη συμφωνία με την ΙΝΤΡΑΛΟΤ περί της οποίας στη συνέχεια. Δεν πήγε όμως, ο υπογράφων, στον ΟΠΑΠ για την υπογραφή της ληξιαρχικής πράξης θανάτου του φορέα εκείνου τον οποίο, πριν από πενήντα περίπου χρόνια, ίδρυε ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Ο ΟΠΑΠ είναι η ΟΠΑΠ ΑΕ, εταιρεία εισηγμένη στο ΧΑ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και με ένα δίκτυο πωλήσεων από το οποίο βγάζουν το ψωμί τους περίπου 5.500 οικογένειες. Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι η σύμβαση, αλλά οι περιστάσεις της δεδομένης χρονικής συγκυρίας και η ύπαρξη ή μη συνθηκών διαφάνειας. Και η διαφάνεια δεν μπορεί, δεν συγχωρείται να είναι επιλεκτική.

γ Ο υπογράφων, μετά λόγου γνώσεως, υποστηρίζει ότι η απελθούσα διοίκηση και σύσσωμο το ΔΣ τη διαφάνεια και μόνο υπηρέτησαν. Με αποτέλεσμα να πληρώνουν τώρα βαρύ το τίμημα, για λόγους και μόνο δημιουργίας εντυπώσεων. Άλλως, θα ήσαν υπόλογοι και έναντι της συνείδησής τους, έχοντας συμπράξει στη γνωστή ρήση ότι «εν άμιλλαις φαύλων αθλιότερος πάντων ο νικητής».

Μακρύς, αλήθεια, ο πρόλογος, πλην όμως απολύτως αναγκαίος…

Ήταν, λοιπόν, τον Σεπτέμβριο του 2005, όταν η ΟΠΑΠ ΑΕ προκήρυσσε το μεγαλύτερο (τότε), ιδιαίτερα σύνθετο και άκρως εξειδικευμένο έργο πληροφορικής στην Ευρώπη, που είχε ως αντικείμενο την προμήθεια:

Δύο Μηχανογραφικών Κέντρων.

Εννέα χιλιάδων τερματικών μηχανών πρακτορείων.

Περαιτέρω, η ανάδοχος εταιρεία θα ανελάμβανε και την τεχνική υποστήριξη των παραπάνω για μια πενταετία και με πρόβλεψη δυνατότητας δύο διετών ανανεώσεων.

(Χρήσιμη και η υποσημείωση -για την αποφυγή σύγχυσης- ότι ο υπόψη διαγωνισμός ουδεμία, απολύτως, είχε σχέση με το παιχνίδι ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ.)

Τον Ιανουάριο του 2006 καταθέτουν προσφορές συμμετοχής στον διαγωνισμό τεχνολογικής αναβάθμισης της ΟΠΑΠ ΑΕ οι τρεις μεγαλύτερες εταιρείες συστημάτων λοταριών, οι αμερικανικές G-TECH και

SCIENTIFIC GAMES, καθώς και η ελληνική ΙΝΤΡΑΛΟΤ.

Αλλά, «περί ποίου» διαγωνισμού επρόκειτο; Διαφάνεια αληθής και διασφαλισμένη ή επίπλαστη; Τα συμπεράσματα, με βάση όσα ακολουθούν, ανήκουν στον αναγνώστη:

Για πρώτη φορά σε διαγωνισμό του

ΟΠΑΠ προηγείται δημόσια διαβούλευση, μέσω της ιστοσελίδας της εταιρείας.

Το σύνολο των ληφθέντων σχολίων δημοσιοποιείται, καθ’ όμοιον τρόπο, αυτούσιο (ως είχαν).

Περαιτέρω, σχεδόν το σύνολο του… συνόλου των σχολίων (σε ποσοστό άνω του 90%, δηλαδή πλην όσων ήταν όντως επουσιώδη, όπως η ίδια η «αγορά» συνομολόγησε) ενσωματώνεται στο κείμενο (σώμα) του σχεδίου της διακήρυξης του δημόσιου διεθνούς διαγωνισμού, που τότε και μόνο απεστάλη στην εφημερίδα των ευρωπαϊκών κοινοτήτων.

Οι τεχνικές προδιαγραφές ήταν ανοιχτές, χωρίς δηλαδή «φωτογραφικές» διατάξεις ή «κατευθύνσεις» (που άλλωστε θα ήταν εύκολο να εντοπιστούν κατά το προηγηθέν στάδιο της δημόσιας διαβούλευσης), έτσι ώστε να μην τίθεται ζήτημα προδιαγραφής ή απαίτησης ή όρου ασαφούς ή άλλως επίμαχου ή «σκιώδους», εν μέσω εκατοντάδων προδιαγραφών.

Αφέθηκε η διαμόρφωση του τελικού κόστους (άλλως προϋπολογισμού του έργου) αποκλειστικά και μόνο στην ίδια την αγορά (διαγωνιζόμενους). Βεβαίως, κατά το στάδιο της δημόσιας διαβούλευσης -και με την πρόβλεψη ενδεικτικού προϋπολογισμού- είχε αποτυπωθεί ευκρινώς και είχε σταλεί ξεκάθαρο το μήνυμα ότι η ΟΠΑΠ ΑΕ ενδιαφερόταν για το ποιοτικά – τεχνικά καλύτερο (και όχι για το φθηνότερο), με βάση τις πραγματικές ανάγκες και τον σχεδιασμό της εταιρείας.

Κατά τους όρους και τις προβλέψεις της διακήρυξης υποβλήθηκαν τρεις ενστάσεις, καθώς και αντίστοιχες αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων περί της νομιμότητας της διακήρυξης, που απορρίφθηκαν από το ΔΣ της ΟΠΑΠ ΑΕ, καθώς και από το Πρωτοδικείο της Αθήνας, με απόλυτα σαφές και αιτιολογημένο σκεπτικό.

Ομοίως υποβλήθηκαν και από τις τρεις διαγωνιζόμενες εταιρείες ενστάσεις κατά της συμμετοχής αλλήλων, απορριφθείσες από το ΔΣ της εταιρείας, ενώ ουδεμία από αυτές προσέφυγε στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, έτσι ώστε να συνάγεται -εκ των ανωτέρω- το συμπέρασμα της «εμπέδωσης» της ξεκάθαρης βούλησης της ΟΠΑΠ ΑΕ, της διοίκησής της ακριβέστερα, να προχωρήσει ο διαγωνισμός και η εντεύθεν τεχνολογική αναβάθμιση της εταιρείας (εν όψει του ότι, ήδη, εγράφοντο και ελέγοντο… διάφορα).

Κατά μήνα Απρίλιο του 2006 αρχίζει η τεχνική αξιολόγηση των υποβληθεισών προσφορών.

Αίφνης, την 21/7/2006 παραιτείται ένα εκ των μελών της Επιτροπής Διενέργειας και Αξιολόγησης του διαγωνισμού (επταμελής, συγκροτηθείσα από πέντε καθηγητές ΑΕΙ και δύο υπηρεσιακά στελέχη) και τρεις ημέρες αργότερα, την 24/7/2006, ακολουθεί και η παραίτηση του προέδρου της, με την επίκληση λόγων σχετιζόμενων με τη συντρέχουσα, παράλληλη επιστημονική και επαγγελματική τους δραστηριότητα και λοιπών συναφών υποχρεώσεων.

Αμέσως, ήτοι την 27/7/2006 -δηλαδή μόλις μετά τριήμερο- το ΔΣ της εταιρείας, με την υπ’ αριθ. 398/27.7.2006 απόφασή του, ανασυγκροτεί την επιτροπή του διαγωνισμού, με την ανάθεση της προεδρίας της σε ένα εκ των αρχικών μελών της και την ταυτόχρονη συμπλήρωση των δύο κενωθεισών θέσεων, με τον διορισμό ισάριθμων καθηγητών ΑΕΙ.

Επακολουθεί η εκ των πραγμάτων (τύποις και ουσία) αναγκαία επανάληψη συγκεκριμένων φάσεων της διαδικασίας (π.χ. επιτόπιες επισκέψεις) και την 27/9/2006, επί σχετικού εγγράφου του υπογράφοντος (υπ’ αριθ. 1202/27.9.2006), απαντάται αυθημερόν από τον πρόεδρο της επιτροπής του διαγωνισμού ότι, κατά τις εκτιμήσεις του, η ολοκλήρωση των εργασιών αξιολόγησης των τεχνικών προσφορών, ετοποθετείτο μέσα στον μήνα Δεκέμβριο του έτους 2006.

Την 21/12/2006, δηλαδή πριν από την εκπνοή του έτους εκείνου, προσκληθείς σχετικώς από τον υπογράφοντα, προσέρχεται σε συνεδρίαση του ΔΣ της εταιρείας ο κατά τα άνω πρόεδρος της επιτροπής του διαγωνισμού και -ενημερώνοντας τα μέλη του ΔΣ- διατυπώνει την εκτίμηση ότι μέχρι και την 20/1/2007 θα έχει περαιωθεί, εντέλει, το στάδιο της αξιολόγησης των τεχνικών προσφορών.

Παρελθούσης απράκτου και της χρονικής αυτής εκτίμησης και συγκεκριμένα της 5/2/2007 ο υπογράφων -υπομιμνήσκοντας όλα τα αμέσως προαναφερόμενα- αποστέλλει στον πρόεδρο της επιτροπής διαγωνισμού το υπ’ αριθ. 1656/5.2.2007 έγγραφό του, με την παράκληση να έχει την εκτίμησή του <Β>, για το τελικό και οριστικό χρονοδιάγραμμα των εργασιών της επιτροπής, προσκαλώντας τον και στην (επικείμενη τότε) συνεδρίαση του ΔΣ της 7/2/2007 για κάθε χρήσιμη και αναγκαία επιπρόσθετη ενημέρωση.

Την 14/2/2007, ο υπογράφων επανέρχεται επί του αμέσως προμνησθέντος εγγράφου του εκφράζοντας και τη λύπη του, διότι ουδεμία, απολύτως, ενημέρωση – απάντηση (έγγραφη ή προφορική) είχε υπάρξει.

Την 28/2/2007 και εν όψει της διαμορφούμενης κατάστασης, ο υπογράφων συγκαλεί σε έκτακτη συνεδρίαση τα μέλη του ΔΣ της εταιρείας, με μοναδικό θέμα την εξέλιξη -διάβαζε… μη εξέλιξη- των εργασιών της επιτροπής του διαγωνισμού.

Είναι περισσότερο από βέβαιο ότι ο αναγνώστης θα έχει ήδη κουρασθεί με την επίκληση και την αναφορά ημερομηνιών, απαντήσεων, μη… απαντήσεων, κ.λπ., κ.λπ. Ωστόσο, έχει και τη δυνατότητα μιας «απειροελάχιστης» πρόγευσης περί της πρόνοιας και της επιμέλειας που επειδεικνύετο, εκ λόγων οφειλούμενου χρέους και καθήκοντος, αποκλειστικά και μόνο κατά το σκέλος που ενομιμοποιείτο το ΔΣ και ο υπογράφων, ως πρόεδρός του, δηλαδή κατά το σκέλος των προθεσμιών που έτρεχαν και της προόδου του έργου που είχε ανατεθεί στην επιτροπή.

Είναι, ομοίως, περισσότερο από εύλογη η πιθανολόγηση του υπογράφοντος ότι ο αναγνώστης (ο καλόπιστος αναγνώστης) θα διακατέχεται από τη βεβαιότητα ότι -προϊόντος του χρόνου- η επιδειχθείσα επιμέλεια θα εντεινόταν, όπως και πράγματι έγινε. Έτσι, τα πλέον… σημαντικά ακολούθησαν στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, δηλαδή από 1/3/2007 μέχρι και τα μέσα του μηνός Ιουλίου 2007 (οπότε και επήρχετο η καταληκτική ημερομηνία ισχύος των προσφορών των τριών διαγωνιζόμενων εταιρειών).

Η δεοντολογία του γράφοντος δεν συγχωρεί και την καταγραφή της, κατ’ εξακολούθησιν, επιδειχθείσης ΑΚΡΑΣ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ (ομοίως εξ επισήμων εγγράφων επιβεβαιούμενης και αποδεικνυόμενης, πέρα από κάθε επιφύλαξη) όχι, απλώς του ιδίου, αλλά σύσσωμου του ΔΣ της ΟΠΑΠ ΑΕ. Ενός συλλογικού οργάνου το οποίο, ασφαλώς, επ’ ουδενί θα συναινούσε και θα συνέπραττε στην… άνευ αντιπάλου ανάδειξη νικητή (!), εν όψει του ότι σε προηγηθείσα και σε χρόνο ανύποπτο εκδοθείσα δικαστική απόφαση είχαν συνομολογηθεί «αρμοδίως» όσα ακολουθούν, διαλαμβανόμενα αυτολεξεί (ως μαρτυρική κατάθεση) στο σκεπτικό της, και για τις τρεις διαγωνιζόμενες εταιρείες:

«… δεν δημιουργήθηκε αμφιβολία για την πληρότητα, τη σαφήνεια και το ορισμένο εκάστης των προσφορών… (ενώ)… οι προσφορές απάντων των συνδιαγωνιζόμενων ομίλων εταιρειών κρίνονται σύμφωνες με τις διατάξεις της διακήρυξης του διαγωνισμού, ανεξαρτήτως βεβαίως της τεχνικής αξιολόγησης αυτών… (από δε)… το σύνολο των προσφορών διεφάνη κατά τον πιο γενικό τρόπο ότι και οι τρεις συμμετέχοντες έχουν τη δυνατότητα υλοποίησης του παρόντος έργου… (και ότι)… σε κάθε περίπτωση, κατά την κρίση της επιτροπής, όσον αφορά στα θέματα που έχουν τεθεί προς διερεύνηση… όλες οι προσφορές που κατατέθηκαν είναι σαφείς, χωρίς αοριστίες, αντιφάσεις, αιρέσεις ή ελλείψεις, περιγράφουν τις προσφερόμενες λύσεις και παρέχουν τα αναγκαία στοιχεία, σύμφωνα με την οικεία διακήρυξη, ώστε να είναι δυνατή η αντικειμενική αξιολόγησή τους».

Η απαρέγκλιτη εμμονή του ΔΣ στην (αυτονόητη, άλλωστε) ανάγκη της, εκ μέρους της επιτροπής, επιτέλεσης του έργου που της είχε ανατεθεί, απαντάται με την εκ μέρους της διαβεβαίωση (με επίσημο πρακτικό της) ότι, ευθύς μόλις λάβει το οικείο πρακτικό του ΔΣ της εταιρείας, είναι έτοιμη να προχωρήσει αμέσως στην προβλεπόμενη βαθμολόγηση και στην υποβολή του πρακτικού της (πλησιάζοντος, μάλιστα, «επικινδύνως» του καταληκτικού χρόνου ισχύος των προσφορών, ακόμη και αυτός, ως εκ του περισσού, επισημάνθηκε εγκαίρως και εγγράφως στην επιτροπή, εκ μέρους της διοίκησης).

Ωστόσο, αντί του πρακτικού της αξιολόγησης των τεχνικών προσφορών, υποβάλλονται οι… παραιτήσεις του προέδρου κι ενός ακόμη εκ των μελών της επιτροπής του διαγωνισμού -άνευ, μάλιστα, της επίκλησης οποιουδήποτε, έστω και προσχηματικού, λόγου- ακριβέστερα, δε, άνευ οποιασδήποτε αιτιολογίας από τον πρόεδρο και με την επίκληση της παραίτησης του ανωτέρω από τον έτερο συνάδελφό του!

Έτσι, ο μεν διαγωνισμός τινάχθηκε στον αέρα, ο δε γράφων και υπογράφων προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας, μολονότι αλλού θα έπρεπε να αναζητηθεί ο «παχυδερμισμός». Αίφνης, η επιτευχθείσα συμφωνία με την ΙΝΤΡΑΛΟΤ (μονόδρομος για την ΟΠΑΠ ΑΕ) επιχειρείται να εμφανισθεί ως «σκάνδαλο». Και τούτο, μολονότι πρόσφατα, επί σχετικής αιτήσεως λήψης ασφαλιστικών μέτρων, κατατεθείσης από μια από τις εταιρείες που συμμετείχαν στον διαγωνισμό, για την ακύρωση της συμφωνίας με την ΙΝΤΡΑΛΟΤ, το δικαστήριο την απέρριψε, κρίνοντας ότι ΤΟ ΔΣ ΤΗΣ ΟΠΑΠ ΑΕ ΕΝΗΡΓΗΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ, ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΣΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΝΑΓΚΗΣ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΠΡΟΗΓΗΘΕΙΣΗΣ ΜΑΤΑΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗΣ. Φαίνεται, ωστόσο, πως ορισμένες πλευρές θα προτιμούσαν και θα ευχόντουσαν να μπει λουκέτο στην ΟΠΑΠ ΑΕ και μάλιστα σε μια χρονική συγκυρία κατ’ εξοχήν κρίσιμη (το τελευταίο έγγραφο που υπέγραψε ο γράφων, ως πρόεδρος της ΟΠΑΠ ΑΕ, ήταν εκείνο με την εμπεριστατωμένη και αιτιολογημένη πρόταση περί του σχεδίου απάντησης της ελληνικής κυβέρνησης προς την ΕΕ για το ζήτημα του μονοπωλίου -βλ. προειδοποιητική επιστολή- και αισθάνεται πράγματι ιδιαίτερη ικανοποίηση για μια εργασία, που δεν είναι δική του, αλλά προϊόν μακράς και επίπονης εργασίας των νομικών συμβούλων και συνεργατών της ΟΠΑΠ ΑΕ, προς τους οποίους και οφείλονται, δημόσια, ευχαριστίες).

Δημόσια ευχαριστίες οφείλονται, ομοίως, στους εκ των αξιοτίμων καθηγητών ΑΕΙ που στελέχωναν την επιτροπή του διαγωνισμού μέχρι και του τέλους συνεπείς, δύο τον αριθμό, καθώς και στα ισάριθμα υπηρεσιακά στελέχη που έβγαλαν την εταιρεία ασπροπρόσωπη, στο μέτρο και στον βαθμό που αναλογούσε στην υπηρεσιακή τους ιδιότητα.

Αλλά, περί της … «ταμπακιέρας» τι;

Το ΔΣ εξουσιοδοτεί, μετά το άδοξο τέλος της περιπέτειας του διαγωνισμού, την απελθούσα διοίκηση (πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο), με δύο ακόμη συναδέλφους-μέλη του ΔΣ, να διαπραγματευθούν με την ΙΝΤΡΑΛΟΤ την ανανέωση της υφιστάμενης σύμβασης, εν όψει του ότι -σύμφωνα και με τις ληφθείσες νομικές γνωματεύσεις- δεν συνέτρεχε, απλώς, λόγος κατεπείγοντος, αλλά αληθής κατάσταση ανάγκης για την ΟΠΑΠ ΑΕ. Και η τετραμελής, αυτή, επιτροπή έπραξε το χρέος της, με υψηλό αίσθημα ευθύνης, όπως και τα λοιπά μέλη του ΔΣ, που αποδέχθηκαν την εισήγησή της ύστερα από την προηγηθείσα επίπονη διαπραγμάτευση, για την οποία και είχαν ειδικώς εξουσιοδοτηθεί.

Έτσι, ο ΟΠΑΠ – που, πριν από περίπου 50 χρόνια ίδρυε ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής και ορισμένες πλευρές προδήλως θα ευχόντουσαν «να κλείσει» επί των ημερών του σημερινού πρωθυπουργού- όχι, μόνο, δεν έβαλε «λουκέτο», αλλά διασφάλισε και τη συνέχειά του και την εξελικτική του πορεία, από πλευράς των αναγκαίων προϋποθέσεων.

Αλλά, πάλι, δεν μπορεί! Κάποιο… σκάνδαλο θα πρέπει να υπάρχει! Ε, λοιπόν, αρκετά με αυτό το καλαμπούρι. Οι αλιείς σκανδάλων ας ψάξουν αλλού. Ο υπογράφων, άλλωστε, δεν κρύφθηκε. Ευθύς έσπευσε να αναλάβει την αντικειμενική ευθύνη. Γιατί έτσι όφειλε, ως πρόεδρος της εταιρείας. Μέχρι εκεί, όμως! Γιατί το πραγματικό σκάνδαλο θα ήταν να είχε κλείσει ο ΟΠΑΠ ή να είχαν διαμορφωθεί οι αναγκαίες προς τούτο προϋποθέσεις. Αλλά και κάτι ακόμη που ορισμένες πλευρές προσπερνούν. Ακόμη και ανάδοχος να είχε υπάρξει εκ του διαγωνισμού και πάλι για περίπου δεκαοκτώ μήνες με την ΙΝΤΡΑΛΟΤ θα πορευόταν η εταιρεία (χρόνος εκτέλεσης έργου έως 12 μήνες, μελέτες εφαρμογής, υπογραφή σύμβασης) και τούτο υπό την αίρεση της μη δικαστικής εμπλοκής. Με την ΙΝΤΡΑΛΟΤ πορεύεται και τώρα, αλλά ισότιμα και -για να μην ξεχνιόμαστε- με το ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ δικό της.

Της ΟΠΑΠ ΑΕ, όχι της ΙΝΤΡΑΛΟΤ.