Περί φιλελεύθερης ασυδοσίας των επιχειρήσεων

Απ’ ό,τι φαίνεται, όλοι αυτοί είναι ευχαριστημένοι από τη σημερινή «αποτελεσματικότητα» του ελληνικού κράτους, από τις σημερινές «μη ασύδοτες» ολιγοπωλιακές επιχειρήσεις και από τις «άψογες» δημόσιες υπηρεσίες.
Παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα από τους συνειδητούς εχθρούς κάθε καινοτομίας, σε μια πραγματικά ελεύθερη οικονομία, που υποβοηθείται από ένα μικρό και αποτελεσματικό κράτος, η κάθε επιχείρηση θα λειτουργεί μέσα σε ένα ξεκάθαρο πλαίσιο κανόνων, για την τήρηση των οποίων θα ελέγχεται αυστηρά. Συγκεκριμένα οι τομείς στους οποίους το κράτος, αλλά και η κοινωνία πολιτών, οφείλει να ελέγχει τις επιχειρήσεις είναι οι εξής:
– Τήρηση των κανόνων του υγιούς ανταγωνισμού, π.χ. από την Επιτροπή Ανταγωνισμού και από κινήσεις καταναλωτών.
– Προστασία του περιβάλλοντος, π.χ. η περίπτωση του Ασωπού που μας διδάσκει πολλά.
– Προστασία της σωματικής υγείας του εργαζόμενου και του καταναλωτή.
– Τήρηση των φορολογικών υποχρεώσεων.
Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την κατάργηση της γραφειοκρατίας, τη δραστική μείωση των φόρων, το άνοιγμα της αγοράς ενέργειας, τηλεπικοινωνιών και μεταφορών και τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, απελευθερώνουν την αγορά εργασίας προς όφελος των «μικρών». Ενθαρρύνουν την εύκολη δημιουργία καινούργιων επιχειρήσεων, προκαλούν ξένες επενδύσεις, δημιουργούν πολλές θέσεις εργασίας και ο εργαζόμενος αποτελεί τον «δυνατό κρίκο», αφού έχει μεγάλη διαπραγματευτική δύναμη και ποικιλία επιλογών. Γενικά, συμβάλλουν στο άνοιγμα της αγοράς στα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα. Ειδικά στη χώρα μας, με τον μεγάλο αριθμό αυτοαπασχολούμενων και ελεύθερων επαγγελματιών, οι φιλελεύθερες προτάσεις θα μπορούσαν να προσφέρουν ένα κατάλληλο πλαίσιο ανάπτυξης, κοινωνικής ευημερίας και προσωπικής ευτυχίας.