Επικαιρότητα

1Η ειρηνευτική «διαδικασία» για μια επίλυση του παλαιστινιακού προβλήματος σήμανε συναγερμό στην κυβέρνηση Μπους. Γιατί άραγε η ηγεσία των ΗΠΑ επείγεται να λύσει ένα πρόβλημα της περιοχής της Μέσης Ανατολής που χρονίζει από πολλές δεκαετίες, χωρίς να μπορεί να προχωρήσει; Ποια προετοιμασία υπάρχει για μια συμφωνία Ισραήλ – Παλαιστινίων; Γιατί η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Κοντολίζα Ράις έχει ταξιδέψει από την αρχή της φετινής χρονιάς οκτώ φορές στη Μέση Ανατολή; Μόνο για να επιλύσει το Παλαιστινιακό; Και ποια πρόοδος έχει σημειωθεί στην επίλυσή του από τη δραστηριότητα αυτή της κ. Ράις; Οι έγκυροι «The New York Times» μάς πληροφορούν ότι η «ειρηνευτική διαδικασία» για μια συμφωνία μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινιακής Αρχής δεν έχει προχωρήσει καθόλου και διερωτάται (η έγκυρη αυτή εφημερίδα) τι σκοπούς επιδιώκει η συνδιάσκεψη που οργανώνει η κυβέρνηση Μπους στην Ανάπολι του Μέριλαντ για το Παλαιστινιακό. Στη συνδιάσκεψη αυτή πρόκειται να λάβουν μέρος οι δύο αντιμαχόμενοι (Ισραήλ και Παλαιστινιακή Αρχή) και ορισμένα αραβικά κράτη που διαθέτουν κυβερνήσεις προσκείμενες στις ΗΠΑ, δηλαδή Ιορδανία, Σαουδική Αραβία και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Και φυσικά και οι ΗΠΑ. Οι «Times» θεωρούν ότι το Παλαιστινιακό και η τάχα ειρηνευτική διαδικασία αποτελούν ευφυές πρόσχημα. Με τη συνδιάσκεψη στην Ανάπολι στόχος των ΗΠΑ είναι να δημιουργήσουν ένα μέτωπο αραβικών χωρών εναντίον του Ιράν. Η διαπίστωση είναι κοινή πλέον σε όλες τις πρωτεύουσες των αραβικών κρατών. Η κοινή γνώμη έχει εξαγριωθεί από τη συμπεριφορά των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και στο παλαιστινιακό πρόβλημα και ταυτόχρονα το Ιράν ταχύτατα εξελίσσεται σε ηγεμονική δύναμη της περιοχής. Η Τεχεράνη εκμεταλλεύεται προς όφελός της την κατάσταση που έχουν δημιουργήσει οι ΗΠΑ και το Ισραήλ στην περιοχή και είναι σε θέση να κινητοποιήσει πολύ εύκολα τους ένοπλους ισλαμιστές εναντίον του Ισραήλ και των αμερικανικών δυνάμεων στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Και τότε θα σαρωθούν όλες οι φιλοαμερικανικές κυβερνήσεις των αραβικών κρατών. Οι ΗΠΑ στη συνδιάσκεψη της Ανάπολι θέλουν να φέρουν κοντά το Ισραήλ, τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Παλαιστινιακή Αρχή, για να δημιουργήσουν κοινό μέτωπο εναντίον του Ιράν και της αυξημένης επιρροής του. Να δούμε τι θα καταφέρουν αυτές οι εμπνεύσεις της κυρίας Ράις.

2 Όλοι έχουμε στη μνήμη μας την ειρηνική «επανάσταση των ρόδων» στη Γεωργία, που ανάγκασε τον τότε Πρόεδρο της χώρας Σεβαρτνάντζε να παραιτηθεί από το αξίωμά του και να εγκαταλείψει και τη χώρα. Αυτή η επανάσταση, προϊόν της αμερικανικής πολιτικής να κυκλώσει τη Ρωσία με χώρες φιλικές προς τις ΗΠΑ, κατέρρευσε κάτω από το βάρος των ανομημάτων της. Όχι βέβαια από εχθρικές ενέργειες του Πούτιν ενάντια στο φιλοαμερικανικό καθεστώς της Γεωργίας, αλλά από την πραγματικά οικτρή οικονομική κατάσταση της χώρας αυτής. Η κυβέρνηση του Προέδρου Μιχαήλ Σαακασβίλι ξέχασε ότι η οικονομία της Γεωργίας στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στη Ρωσία και άρχισε να φέρεται εχθρικά προς τη Μόσχα, ενώ παράλληλα οι ΗΠΑ δεν μπορούσαν φανερά να στηρίξουν τη γεωργιανή οικονομία. Έτσι η χώρα αυτή αντιμετώπισε (και αντιμετωπίζει ακόμη) αξεπέραστα οικονομικά προβλήματα. Ο λαός έχει εξαθλιωθεί. Οι μισθοί έφτασαν στα 30 δολάρια τον μήνα, οι τιμές βρίσκονται στα ύψη και καθημερινά ανεβαίνουν, η ανεργία έφτασε σε απροσδιόριστα υψηλά επίπεδα και ο μισός πληθυσμός έχει εγκαταλείψει τη χώρα. Και η Ρωσία, βλέποντας την εχθρική στάση του Προέδρου Σαακασβίλι, άρχισε τον οικονομικό πόλεμο. Σταμάτησε τις εισαγωγές γεωργιανών προϊόντων στη Ρωσία και δημιούργησε ένα άκρως εχθρικό περιβάλλον για τις επιχειρήσεις των Γεωργιανών που βρίσκονταν κυρίως στη Μόσχα (καζίνα, εστιατόρια και άλλες ύποπτες δραστηριότητες) και ταυτόχρονα σταμάτησε να δέχεται οικονομικούς μετανάστες από τη Γεωργία. Μέσα στο κλίμα αυτό, λαός και επιχειρηματίες συνενώθηκαν εναντίον της «επανάστασης των ρόδων» και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, όλα φιλοδυτικά, ξεσηκώθηκαν κατά του καθεστώτος Σαακασβίλι, με σκοπό να τον εξαναγκάσουν να προκηρύξει εκλογές. Αυτό ήταν το αίτημα των πολυπληθών διαδηλώσεων που οργάνωσαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Στις 2 Νοεμβρίου η κυβέρνηση της Γεωργίας, έντρομη μπροστά στην οργή του λαού, κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, απαγόρευσε κάθε διαδήλωση, καθώς και τη μετάδοση ειδήσεων από τα ιδιωτικά κανάλια. Οι διαδηλώσεις όμως συνεχίστηκαν με πάνω από 500 τραυματίες. Στις 7 Νοεμβρίου η κυβέρνηση, έντρομη στη θέα μιας γιγαντιαίας διαδήλωσης μπροστά στο Κοινοβούλιο, αποφάσισε να δώσει τέλος στην κρίση. Και την επόμενη μέρα ο Πρόεδρος ανακοίνωσε τη διεξαγωγή προεδρικών εκλογών και δημοψηφίσματος στις 5 Ιανουαρίου 2008. Μετά το Πακιστάν του μεγάλου «δημοκράτη» Μουσάραφ έχουμε και τη Γεωργία. Οι αμερικανικής έμπνευσης ασιατικές «Δημοκρατίες» καταρρέουν υπό τη λαϊκή αγανάκτηση και οργή!