Διασυρμός της Αριστεράς και των ιδεών της…
Σε σχολεία που δεν λειτουργούν δεν υπάρχει μόρφωση. Τελεία και παύλα.
Βεβαίως, αυτό ισχύει για τα παιδιά του λαού, που πηγαίνουν στα δημόσια σχολεία…
Αυτά που οι οικογένειές τους αντέχουν, έχουν εγκαταλείψει εδώ και χρόνια τα δημόσια και πηγαίνουν στα ιδιωτικά. Εκεί, βέβαια, δεν υπάρχουν καταλήψεις. Έτσι, τα παιδιά των πλουσιότερων οικογενειών μορφώνονται, ενώ «τα παιδιά του λαού» κάνουν καταλήψεις. Και τα πρώτα αποκτούν πλεονέκτημα πάνω στα δεύτερα.
Οι συνεχείς καταλήψεις δημιουργούν μια πρόσθετη ταξική αδικία σε βάρος των παιδιών από τις λαϊκές τάξεις.
Αν κάποιοι στερούν το δικαίωμα στη μόρφωση – από τα παιδιά των λαϊκών τάξεων – είναι αυτοί που κάνουν καταλήψεις. Κι όσοι τους στηρίζουν ή τους ανέχονται…
Αν κάποιοι ωφελούνται (πολλαπλά) από τις συνεχείς καταλήψεις είναι όσοι έχουν κάνει επάγγελμα την παραπαιδεία. Που είναι, βέβαια, ιδιωτική και ακριβοπληρωμένη.
Άλλο που δεν θέλουν οι φρονιστηριάδες να γίνει η δημόσια εκπαίδευση εντελώς «εικονική», να φοιτούν τα παιδιά λίγους μήνες μόνο κάθε χρόνο στα σχολεία -αλλά να παίρνουν απολυτήριο κανονικά, χωρίς να αναπληρώνονται οι χαμένες ώρες διδασκαλίας- να γενικευτεί ακόμα περισσότερο το ιδιαίτερο και το φροντιστήριο…
Βεβαίως η κατάληψη είναι θεμιτό «έσχατο μέσο πάλης».
Αλλά «έσχατο». Όχι συνεχές, καθημερινό και εποχιακό…
Και μέσο πάλης. Όχι χαβαλές να γίνεται…
Που πρώτα αποφασίζουν κατάληψη κι ύστερα ψάχνουν να βρουν «αιτήματα» να τη δικαιολογήσουν!
Ασφαλώς και η δημόσια παιδεία καρκινοβατεί. Αλλά με το να κλείνουν τα σχολεία συνεχώς τη βοηθούν να γίνει καλύτερη ή την καταργούν ολοσχερώς;
Αν υπήρχε κράτος δικαίου στην Ελλάδα, θα προστάτευε το δικαίωμα στη μόρφωση, θα άνοιγε τα σχολεία, θα υποχρέωνε τους καταληψίες να πάνε αλλού να κάνουν τον χαβαλέ τους.
Πώς; Αυτό είναι «αυταρχικό»;
Ελάτε τώρα. Και οι διαδικασίες με τις οποίες αποφασίζονται οι καταλήψεις τι είναι; «Δημοκρατικές»;
Προειλημμένες αποφάσεις είναι από μειοψηφικές ομάδες. Οι υπόλοιποι απλώς φοβούνται να αντιδράσουν. Ή αδιαφορούν. Δεν βαριέσαι. Αφού έτσι κι αλλιώς δεν μαθαίνουν τίποτε στο σχολείο, ας παραμένει κλειστό. Έτσι τους μένει περισσότερος χρόνος να πηγαίνουν στο φροντιστήριο και να διαβάζουν σπίτι τους…
Υπάρχει χειρότερος αυταρχισμός από την αυθαιρεσία όσων κλείνουν σχολεία και πανεπιστήμια κατά βούλησιν, ύστερα κλείνουν τους δρόμους, ύστερα πυρπολούν ό,τι βρουν κι ύστερα τρέχουν και κρύβονται στο… «άσυλο»;
Αν υπήρχε Αριστερά στην Ελλάδα, θα κυνηγούσε τους καταληψίες. Αυτό θα ήταν υπεράσπιση του δικαιώματος στη μόρφωση.
Γιατί οι καταλήψεις είναι βίαιη και παράνομη μορφή στέρησης του δικαιώματος στη μόρφωση…
Ύστερα, οι «προοδευτικάριοι» ζητούν «περισσότερα χρήματα για την Παιδεία». Για τη δημόσια, βεβαίως, διότι την ιδιωτική την πληρώνουμε πανάκριβα.
Για ποια δημόσια παιδεία να δώσουν οι πολίτες παραπάνω χρήματα; Για την παιδεία των κλειστών σχολείων και των διαρκώς κατειλημμένων πανεπιστημίων, όπου γίνονται κάθε χρόνο ζημιές εκατομμυρίων ευρώ;
Για μια παιδεία που προσφέρει μόρφωση κι επαγγελματικά εφόδια στους νέους να δώσουμε όχι απλώς περισσότερα, αλλά πολλαπλάσια χρήματα. Γι’ αυτήν τη «δημόσια απαιδευσιά» ούτε ευρώ!
Κι έρχονται οι «φωτισμένοι προοδευτικάριοι» και καταγγέλουν τη βιντεοσκόπηση των διαδηλώσεων. Για την ακρίβεια τη βιντεοσκόπηση των βιαιοπραγιών στις διαδηλώσεις. Με το φοβερό «επιχείρημα» ότι δεν μπορούμε, εν ονόματι της ασφάλειας, να παραβιάζουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Μισό λεπτό όμως: Όταν η Αστυνομία δεν συλλαμβάνει τους κουκουλοφόρους, την κατηγορούν ότι «δεν κάνει τη δουλειά της». Όταν τους συλλαμβάνει, πάνε στα δικαστήρια, τους υπερασπίζονται και τους απαλλάσσουν.
Πώς τα καταφέρνουν; Ισχυρίζονται ότι «τα παιδιά ήταν αθώα», απλώς «έτυχε» να περνάνε από εκεί και η Αστυνομία «τους συνέλαβε χωρίς λόγο» και προσπαθεί να τους «ενοχοποιήσει». Οπότε απαλλάσσονται λόγω αμφιβολιών…
Κι ύστερα ξαναπιάνονται, τα ίδια πρόσωπα, σε άλλες διαδηλώσεις, πάλι με κουκούλες, πάλι με μολότοφ και πάλι τους υπερασπίζονται. Πάλι «αθώοι» είναι. Πάλι «έτυχε να περνάνε» και η Αστυνομία -πάλι- προσπαθεί να τους «ενοχοποιήσει»!
Με τη βιντεοσκόπηση δίνεται η ευκαιρία στην Αστυνομία να εντοπίζει τους κουκουλοφόρους εν δράσει, να αποτυπώνει τη σκηνή της σύλληψής τους: Όταν βγαίνει η κουκούλα. Να πάψουν να είναι «άγνωστοι» και να πάψουν να μένουν ατιμώρητοι. Να μην μπορεί η Αστυνομία να ενοχοποιήσει κάποιον αθώο και να αναγκαστεί να κάνει τη δουλειά της. Και να την κάνει σωστά, χωρίς υπερβολική χρήση βίας.
Οι κάμερες σε αυτές τις περιπτώσεις προστατεύουν τους πάντες: Προστατεύουν τους αθώους (από ενοχοποίηση). Προστατεύουν τους ενόχους (από κακομεταχείριση την ώρα της σύλληψης). Προστατεύουν όλους τους υπόλοιπους από το… εμπρηστικό έργο των κουκουλοφόρων.
Ποιοι δεν θέλουν τις κάμερες;
Αυτοί που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την ελληνική νεολαία και τις αγωνίες της από τα κακομαθήμενα καλόπαιδα και τις νευρώσεις τους.
Αυτοί που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τη λαϊκή διαμαρτυρία από την υστερική εκτόνωση.
Αυτοί που μπερδεύουν το περιθώριο με τη λαϊκή πλειοψηφία.
Αυτοί που έχουν χάσει κάθε επαφή με τον λαό, τα προβλήματά του, τις ευαισθησίες του και τις ανησυχίες του.
Αυτοί που δεν θέλουν τη σύλληψη των κουκουλοφόρων.
Αλλά αυτοί δεν είναι προοδευτικοί, δεν είναι αριστεροί. Είναι εχθροί του δημοσίου συμφέροντος, είναι εχθροί των λαϊκών τάξεων, είναι βολεμένοι οι ίδιοι και προστατεύουν, εξίσου βολεμένους, «επαναστάτες εκ του ασφαλούς».
Είναι ο απόλυτος διασυρμός της δύσμοιρης της Αριστεράς και των ιδεών της.
Ν. Ζ.