Φτου! Ξελευτερία…

Ευτυχώς που υπάρχει ο χρόνος, γιατί μόνον αυτός μπορεί να δια-λύει τις κατασκευασμένες εικόνες ηγετών και νʼ απο-δεικνύει αναδρομικά ότι «ο βασιλιάς ήταν –και είναι– γυμνός» (όσα κι αν σκηνοθετούν τα φιλικά ΜΜΕ). Έτσι συμβαίνει και με την περίπτωση του πολιτικού (κι όχι του διαχειριστή – πρωθυπουργού) Κ. Σημίτη. Ο πλέον αποτυχημένος (στις προβλέψεις και στις υπόγειες κινήσεις) «καταλληλότερος» παίζει τώρα μόνος του κρυφτούλι, φοβούμενος να μην κατηγορηθεί και αρνούμενος νʼ απολογηθεί για τα δίκτυα διαπλοκής που άπλωσε στη χώρα.
Ο πρόεδρος, που μίσησε όσο κανείς το κόμμα (και τους κομματικούς) που τον ανέδειξε πρωθυπουργό, έχει δύο «καθαρές» επιλογές: ή νʼ απαρνηθεί τον χώρο του (ιδρύοντας ένα γκενσερικό κόμμα) ή νʼ απαρνηθεί τον εαυτό του (κάνοντας δημόσια αυτο-κριτική). Όλα τʼ άλλα τερτίπια θα τα σκεπάσει η σκόνη της Ιστορίας.