Η παγκόσμια οικονομική κρίση και η Ελλάδα
Ταυτόχρονα, για να μην ξεχνιόμαστε, η Ελλάδα των «μεταρρυθμίσεων» και των, κατά την κυβέρνηση, μεγάλων αναπτυξιακών προοπτικών ανακοινώνει από μήνα σε μήνα όλο και πιο μεγάλα ελλείμματα, όχι μόνο στον προϋπολογισμό, αλλά κυρίως στο εμπορικό ισοζύγιο και το ισοζύγιο πληρωμών, με τα ανοίγματα του τελευταίου να διεκδικούν τα πρωτεία σε όλο τον κόσμο!
Υπενθυμίζω, απλώς, ότι η τρέχουσα διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση, με αφορμή τα επισφαλή στεγαστικά δάνεια της subprime αγοράς των ΗΠΑ, είχε ξεκινήσει τον περασμένο Ιούλιο και οδηγούσε σε κατάρρευση τα χρηματιστήρια, η οποία απεφεύχθη την ύστατη στιγμή με τη σχεδόν πρωτοφανή αναγκαστική μείωση των επιτοκίων της Αμερικάνικης Κεντρικής Τράπεζας και τη συντονισμένη παρέμβαση πολλών εκατοντάδων δισ. ευρώ των Κεντρικών Τραπεζών του αναπτυγμένου καπιταλιστικού κόσμου. Η κρίση του διεθνούς πιστωτικού συστήματος, όμως, όχι μόνο δεν ανακόπηκε με αυτά τα μέτρα, αλλά συνεχίζεται αμείωτη με απρόβλεπτους άμεσους κινδύνους για την παγκόσμια οικονομία, ιδιαίτερα την οικονομία των ΗΠΑ. Άλλωστε, για αυτόν τον λόγο ο απερχόμενος πρόεδρος του ΔΝΤ κ. Ράτο εξέφρασε φόβους για διεθνή ύφεση, ενώ ο Αυστραλός υπουργός Οικονομίας μίλησε για επερχόμενο παγκόσμιο οικονομικό «τσουνάμι». Η Αμερικάνικη Κεντρική Τράπεζα, λόγω και αυτής της κερδοσκοπικής κρίσης, με πρωταγωνιστές τα «ιερά τέρατα» του διεθνούς τραπεζικού συστήματος, υποχρεώθηκε τις προηγούμενες ημέρες σε νέα μείωση των επιτοκίων της και σε νέα τονωτική ένεση στις τράπεζες, ύψους 41 δισ. δολαρίων και ίσως ακόμα να μην έχουμε δει τον πάτο!
Παράλληλα, το δολάριο γνωρίζει το τελευταίο διάστημα μια τρελή υποτιμητική κούρσα, που θυμίζει τριτοκοσμικά νομίσματα και δεν αποκλείεται με τέτοιο κατήφορο να δούμε, όχι και τόσο μακρινά, τα δύο δολάρια της, κατά τα άλλα κραταιάς, Αμερικής να αντιστοιχούν σε ένα και μόνο ευρώ της «υποτελούς» Ευρώπης. Το βέβαιον είναι ότι η συνεχής καθίζηση του δολαρίου, ενώ προσωρινά, ίσως, ανακόπτει τα άλματα των αμερικάνικων εξωτερικών εμπορικών ελλειμμάτων, επιφέρει μεγάλες δυσκολίες στη χρηματοδότησή τους και προκαλεί μια γενική νομισματική κρίση, με εκρηκτικές συνέπειες στο διεθνές εμπόριο και τις συναλλαγές. Το κυριότερο, όμως, είναι ότι κλονίζεται σοβαρά ο ρόλος του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος, πράγμα που πλήττει το θεμέλιο πάνω στο οποίο στηρίζεται η παγκόσμια επικυριαρχία των ΗΠΑ. Δεν είναι καθόλου τυχαία η άποψη που διατυπώθηκε από κινέζους αξιωματούχους για εγκατάλειψη του δολαρίου και αναζήτηση καταφύγιου για τα τεράστια συναλλαγματικά αποθέματά τους στο ευρώ και άλλα νομίσματα. Και μόνο ως σκέψη, αυτή η προοπτική προκαλεί ρίγη απελπισίας στο αμερικάνικο κατεστημένο, που κατέφυγε σε πόλεμο σε βάρος του Ιράκ όταν ο Σαντάμ ανακοίνωσε το ευρώ ως νόμισμα των πετρελαϊκών συναλλαγών του. Η Κίνα, όμως, και ίσως αύριο η Ρωσία και τόσοι άλλοι «ανερχόμενοι γίγαντες», δεν είναι Ιράκ για να αντιμετωπιστούν εύκολα με παρόμοια μέσα.
Όσο πέφτει το δολάριο τόσο ανεβαίνει ο χρυσός και ακόμα περισσότερο το πετρέλαιο, λόγω και της αχαλίνωτης κερδοσκοπίας του πετρελαϊκού λόμπι. Για να αντιληφθούμε το μέγεθος της διεθνούς ληστείας αρκεί να αναφέρουμε ότι η εξόρυξη ενός βαρελιού πετρελαίου στο Κιρκούκ, το καλύτερο στον κόσμο («αθέατη» πλευρά των απειλών της Τουρκίας για εισβολή στο Ιράκ), δεν κοστίζει πάνω από δύο δολάρια, όταν μόνο το ένα λίτρο αμόλυβδης το αγοράζουμε στην Ελλάδα περίπου
1,6 δολάρια! Θαυμάστε και τρομάξτε για τη βουλιμία τους! Κυρίως, όμως, θα πρέπει να ανησυχήσουμε όταν ο πρόεδρος της Αμερικάνικης Κεντρικής Τράπεζας, κ. Μπερνάνκι, μιλάει ευθέως, πλέον, για έξαρση του πληθωρισμού και οικονομική επιβάρυνση στις ΗΠΑ, που μπορεί να οδηγήσει μέχρι και αρνητική ανάπτυξη στην «υπερδύναμη» το επόμενο διάστημα.
Οι μέρες της παλιάς αίγλης του νεοφιλελεύθερου παγκόσμιου καπιταλισμού μοιάζουν οριστικά παρελθόν. Αντίθετα, η κρίση ενός συστήματος που στηρίζεται στην πρωτοφανή συσσώρευση πλούτου σε ελάχιστα χέρια και στην αχαλίνωτη κερδοσκοπία είναι επί θύραις. Και αν ξεπεραστεί σε αυτήν τη φάση, είναι μόνο για να ξεσπάσει αργότερα με μεγαλύτερη ένταση. Οι μόνοι που καθησυχάζουν μακαρίως είναι το κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο, βασισμένοι σε μια πήλινη ανάπτυξη της χώρας μας που στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην υπερχρέωση των νοικοκυριών, η οποία τρέχει με ρυθμούς αύξησης 25% τον χρόνο! Η ύφεση, όμως, στην ελληνική οικονομία δεν είναι καθόλου μακρινή και ίσως τα πρώτα σημάδια της γίνουν αισθητά από το 2008 και τότε αλίμονό μας, γιατί οι επιπτώσεις της θα μοιάζουν με εφιάλτη!