Πλανητικό κακό η οικογενειοκρατία
Το ίδιο συμβαίνει και σε μια σειρά άλλες χώρες του εξωτερικού.
Πρώτ’ απ’ όλα στις ΗΠΑ. Η προσπάθεια της Χίλαρι, συζύγου του πρώην αμερικανού προέδρου, Μπιλ Κλίντον, να κερδίσει το χρίσμα των Δημοκρατικών για να διεκδικήσει την αμερικανική προεδρία τον επόμενο χρόνο εισάγει και στο Δημοκρατικό στρατόπεδο τα ήθη των Ρεπουμπλικάνων. Οι συντηρητικοί στην Αμερική ήταν οι πρώτοι διδάξαντες, λες και δεν ήθελαν να θυσιάσουν τη φήμη από ένα εμπορικό σήμα που κατοχύρωσαν στη συνείδηση των ψηφοφόρων με τεράστια έξοδα, καθώς διόρισαν τον υιό Μπους να ξανακερδίσει την εξουσία από τους Δημοκρατικούς που είχε χάσει ο πατέρας Μπους. Αυτός μάλιστα την κέρδισε μόνο χάρη στο πραξικόπημα που οργάνωσε ο έτερος αδελφός Μπους στην πολιτεία της Φλόριδα, της οποίας ήταν κυβερνήτης. Αγαπημένη οικογένεια…
Σόι πάει το βασίλειο όμως και στην Ευρώπη. Στη Γαλλία η Σεγκολέν Ρουαγιάλ ουδέποτε θα είχε φτάσει να διεκδικήσει την προεδρία εκ μέρους των Σοσιαλιστών, αν δεν εκμεταλλευόταν την επιρροή που διέθετε στον κομματικό μηχανισμό ο ερωτικός της σύντροφος και πατέρας των τεσσάρων παιδιών τους, γραμματέας του κόμματος, Φρανσουά Ολάν. Ο Νικολά Σαρκοζί δεν βρίσκεται στον αντίποδα αυτών των πρακτικών, όπως επιχείρησε να δείξει με τη σκηνοθετημένη οργή και αποχώρησή του από τηλεοπτική συνέντευξη την εβδομάδα που πέρασε όταν ρωτήθηκε για τα καμώματα της γυναίκας του. Η δημοσιογράφος είχε κάθε δικαίωμα να τον ρωτήσει, γιατί πρώτα ο ίδιος είχε δώσει κατά την προεκλογική περίοδο στη δημοσιότητα αλλεπάλληλες φωτογραφίες που τους έδειχναν να περπατούν χέρι – χέρι στην ακρογιαλιά, ο ίδιος κατά παράβαση κάθε πρωτοκόλλου και προς ενόχληση της γερμανικής διπλωματίας την έστειλε στη Λιβύη, ως ειδική προεδρική απεσταλμένη για να απελευθερώσει τις βουλγάρες νοσοκόμες κ.λπ. Οπότε τώρα γιατί η δημοσιογράφος να θεωρήσει το θέμα προσωπικό και να το αφήσει έξω από την ατζέντα;
Τα παραδείγματα αφθονούν και εκτείνονται από την Πολωνία με τους αδελφούς Κατζίνσκι μέχρι το Πακιστάν με τη θυγατέρα του Μπούτο. Σε κάθε περίπτωση δείχνουν το τεράστιο έλλειμμα δημοκρατίας που υφίσταται και επίσης την αφυδάτωση και παρακμή κορυφαίων θεσμών της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας…