Οι καταλήψεις δεν είναι λύση
Δεν ξέρουμε ειλικρινά για ποιον λόγο κάνουν καταλήψεις. Για τα κτίρια, για υποδομές, για περισσότερους καθηγητές, για πιο καλά βιβλία, για πιο πολλές ώρες διδασκαλίας; Μα για όλα αυτά είναι τυχεροί. Πού να φανταστούν πώς έβγαλαν οι πατεράδες τους το Γυμνάσιο. Περπατούσαν χιλιόμετρα μακριά, μέσα στο κρύο, βροχή και χιόνια, χωρίς θέρμανση, με τάξεις σε παράγκες, με ελάχιστους καθηγητές, με πολλές κενές ώρες. Όμως αυτό που περίσσευε ήταν το πάθος, η αγωνία να μάθεις, να πάρεις το χαρτί, το εισιτήριο για δουλειά, για μπάρκο, για παραπέρα…
Μα τον Θεό, θα ήμαστε δίπλα τους, θα τους χειροκροτούσαμε, αν κάνανε καταλήψεις για να μην υπάρχουν αγράμματα παιδιά, για να μη γράφουν για 2 και 3 ή κάτω από τη βάση αντί να παίρνουν βαθμούς μεγάλους. Και γι’ αυτήν την κατάντια δεν φταίνε φυσικά οι μαθητές. Φταίνε οι δάσκαλοί τους. Οι καθηγητές τους. Είναι η απόδειξη της δουλειάς που προσφέρουν οι κύριοι καθηγητές. Είναι οι πρώτοι, κύριοι και αποκλειστικοί υπεύθυνοι… Είναι ντροπή να μην ξέρουν τα παιδιά τι γιορτάζουμε στις 28 Οκτωβρίου; Και μη μας πουν ότι φταίει το πρόγραμμα, οι ελλείψεις καθηγητών, η ανυπαρξία βιβλιοθηκών, γιατί τότε η απάντηση είναι ότι οι προηγούμενες γενιές με χειρότερες συνθήκες μάθαιναν γράμματα. Η εξήγηση είναι μία και μόνο. Λείπει το πάθος. Η φλόγα να μεταδώσεις. Η προσφορά. Σήμερα λειτουργούν ως στυγνοί επαγγελματίες. Με το μάτι στο ρολόι. Να περάσει η ώρα και να φύγουν. Να πάνε στα ιδιαίτερα, στα φροντιστήρια.
Οι καταλήψεις δεν είναι λύση. Είναι λύση βέβαια για τεμπελιά και μετάθεση ευθυνών. Γιατί κλείνοντας το σχολείο, ΕΣΥ δεν θα αποκτήσεις τις απαραίτητες γνώσεις. Κι όταν μετά τις χρειαστείς, όταν καταλάβεις ότι μειονεκτείς απέναντι στους ανταγωνιστές σου, είναι πολύ αργά.
Δεν λέμε, ούτε θα πούμε ποτέ, όχι αγώνας. Ότι δεν χρειάζεται η αντίσταση. Ότι δεν πρέπει να τα απαιτείς όλα. Όχι όμως βγάζοντας τα μάτια σου. Γιατί δυστυχώς αυτό γίνεται σήμερα. Γιατί οι ώρες που χάνουν δεν γυρίζουν πίσω…
Είμαστε, φίλοι μαθητές, μαζί σας. Για βελτίωση των πάντων. Όχι όμως για χαβαλέ. Και όχι για ψεύτικους ηρωισμούς και παλικαρισμούς… που εξυπηρετούν άλλους σκοπούς…
Οι καταλήψεις, χωρίς στόχους, δεν οδηγούν πουθενά… Τα κλειστά σχολεία ζητούν εσάς τους ίδιους και κανέναν άλλον… Και αυτό θα το καταλάβετε όταν θα μπείτε στη μάχη για τον επιούσιο… Μόνο που τότε θα είναι αργά για να αναπληρώσετε τα χαμένα.