Κρύβεται από το Σκοπιανό επικείμενη απειλή για την Κύπρο

Η σωφροσύνη επιβάλλει σε κάθε περίπτωση την ιεράρχηση των κινδύνων που απειλούν ένα έθνος και απόδοση προτεραιότητας στην αντιμετώπιση των σημαντικότερων και των πιο άμεσων. Και τούτο ιδιαίτερα ισχύει για μια χώρα που απειλείται από κάθε πλευρά των συνόρων της, στερείται σοβαρής αμυντικής θωράκισης, δεν διαθέτει συμμάχους και έχει το εσωτερικό της μέτωπο διαβρωμένο από πολυπλόκαμη Πέμπτη Φάλαγγα και χαμηλό αγωνιστικό φρόνημα.

Επιπλέον, η επικέντρωση της προσοχής στο Σκοπιανό διευκολύνει και την εξωτερική επιχείρηση και την εσωτερική υποτελή συνέργεια για το καίριο πλήγμα στα εθνικά συμφέροντα που μεθοδεύεται για την άλωση της Κύπρου.

Επειδή η εντεινόμενη, στο διεθνές παρασκήνιο, διαδικασία ανάδειξης δύο «συνιστώντων κρατών», κατά το Σχέδιο Ανάν, υπό τουρκική κηδεμονία, θα επιφέρει νέον εδαφικό ακρωτηριασμό του Ελληνισμού, εξάλειψη της προαιώνιας ελληνικής παρουσίας στη νοτιοανατολική Μεσόγειο και προοίμιο νέας συρρίκνωσης του ελλαδικού κορμού, σε Αιγαίο και Θράκη.

Όσο και αν τέτοια αξιολόγηση, ιδιαίτερα αυτήν την περίοδο, μπορεί να έρχεται σε σύγκρουση με το δημόσιο αίσθημα και με την καλλιεργημένη στην κοινή γνώμη αίσθηση «κόπωσης με το Κυπριακό» και την πλανημένη εντύπωση ότι «η Κύπρος είναι μακριά», η επιβίωση της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι αυτήν τη στιγμή το μείζον εθνικό διακύβευμα και στην προστασία της θα όφειλαν να επικεντρωθούν οι φροντίδες και η διαθέσιμη αγωνιστικότητα του Ελληνισμού.

Το θέμα του ονόματος

Το πρόβλημα περί το Σκοπιανό, λόγω πολιτικής τυφλότητας, ασυνέχειας και αβελτηρίας, αλλά και του αψίκορου των εθνικών εξάψεων, αφέθηκε να λιμνάζει επί δεκαπενταετία –παρά τον σωρείτη αναγνωρίσεων του σφετερισμένου ονόματος και τις συνεχείς προκλήσεις, από ένα επιδοτούμενο, ανομοιογενές και επισφαλές κρατικό μόρφωμα– έχει φθάσει πράγματι σε οριακό σημείο. Αλλά ο άμεσος κίνδυνος που εγείρει δεν είναι σημαντικότερος από τη διεθνή νομική αναγνώριση των γεωγραφικών στοιχείων του ως εθνικής ταυτότητας. Οι αλυτρωτικές βλέψεις του δεν αποτελούν επικείμενο κίνδυνο. Και η επιχείρηση υποκλοπής ελληνικής πολιτισμικής κληρονομιάς, που δεν έχει ιδιαίτερη διεθνή πειστικότητα, θα μπορούσε άνετα να γελοιοποιηθεί από ένα υπουργείο Πολιτισμού στην υπηρεσία των εθνικών στόχων ενός συγκροτημένου, σοβαρού κράτους.

Άλλωστε και η παρούσα σπασμωδική κινητικότητα έχει όλα τα χαρακτηριστικά της οπερετικής σκιαμαχίας και υπακούει στις ανάγκες της εσωτερικής πολιτικής. Μετά την αναγνώριση από 120 και πλέον χώρες και την απόφαση του «στρατηγικού εταίρου» και λοιπών «συμμάχων» να εντάξουν ταχύρρυθμα το αμερικανικό προτεκτοράτο στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, η υπουργός των Εξωτερικών αναχωρεί σε ευρεία «περιοδεία διαφώτισης» για τις θέσεις της Ελλάδας…

Η κυβέρνηση προσέρχεται σε νέες διαπραγματεύσεις, με την υπαινικτική απειλή βέτο (εάν δεν προκύψει συμφωνία συμβιβασμού), αφού προηγουμένως οι ευρωβουλευτές της ΝΔ (με την εξαίρεση του κ. Σαμαρά) έχουν ψηφίσει στην Ευρωβουλή την απαγόρευση έγερσης εμποδίων στην ένταξη των Σκοπίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και αφού η ελληνική Βουλή ψήφισε τη συνέχιση της οικονομικής βοήθειας προς το αδιάλλακτο κρατίδιο… Προσέρχεται μάλιστα σε διαπραγματεύσεις, έχοντας ήδη απεμπολήσει το κεφάλαιο προς διαπραγμάτευση, τοποθετώντας ως σημείο εκκίνησης τη «σύνθετη ονομασία», που σημαίνει την προσθήκη επιθετικού προσδιορισμού στη λέξη Μακεδονία. Εξάλλου το πολιτικό πλήρωμα, με την εξαίρεση του ΛΑΟΣ, δεν έχει αντίρρηση σ’ αυτήν την κατάληξη, Συνασπισμός, ΠΑΣΟΚ και «διανοούμενοι» υπηρεσίας, απλώς φροντίζουν να κρύβουν τον θρίαμβό τους.

Συμβιβασμός ή φύλλο συκής;

Το ερώτημα που εκκρεμεί τώρα είναι εάν η σύνθετη ονομασία, στην οποία ελπίζεται να επιτευχθεί συμβιβασμός, θα επιτυγχάνει τον σαφή εννοιολογικό διαχωρισμό του όμορου κρατιδίου από την ελληνική Μακεδονία –τον γεωγραφικό χαρακτήρα της ταυτότητάς του– και εάν μπορεί να καθιερωθεί σε διεθνή χρήση ή θα αποτελέσει διαφανές φύλλο συκής για τη συγκάλυψη ολοκληρωτικής ήττας από την ιθαγενή κοινή γνώμη.

Ονομασίες-σιδηρόδρομοι του τύπου Ρεπούμπλικα Ματσεντόνιγια-Σκόπιε εντάσσονται στην κατηγορία των φύλλων συκής, αφού θα μείνουν σε κοινή διεθνή χρήση ως σκέτη Μακεδονία. Και οι γεωγραφικοί προσδιορισμοί Βόρεια Μακεδονία και Νέα Μακεδονία, πρέπει επίσης να αποκλεισθούν, εφ’ όσον υποδηλούν ανώμαλη διάσπαση γεωγραφικής ή ιστορικής συνέχειας, παραπέμποντας στη Βόρειο Κορέα και στη Νέα Σμύρνη – όπως εύστοχα επεσήμανε ο κ. Σταύρος Λυγερός. Ο οποίος επίσης εύστοχα εισηγείται την «Γκόρνα Ματσεντόνια» (Άνω Μακεδονία, σε σλαβική γραφή), ως μόνη αποδεκτή σύνθετη ονομασία και έσχατη ελληνική υποχώρηση. Σε περίπτωση αποτυχίας συμβιβασμού σʼ αυτήν τη βάση, μόνος τρόπος αποφυγής να προβληθεί η Ελλάδα ως παίγνιο για τη διεθνή ψυχαγωγία είναι η άμεση διακοπή και της βοήθειας και των σχέσεων με τα Σκόπια, σαν πειστικό προοίμιο του βέτο για την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Θα ήταν, ωστόσο, τραγικό λάθος να σπαταληθούν όσα αποθέματα αντίστασης διαθέτει ο Ελληνισμός σε μια μάχη οπισθοφυλακής για την υπόθεση του ονόματος των Σκοπίων και –επικεντρώνοντας την προσοχή του σʼ αυτήν– να επιτρέψει τη συνέργεια των επιχώριων πλασιέδων της απάτης Ανάν και την παθητική στάση της κυβέρνησης στο σχέδιο μιας λύσεως-εξπρές στο Κυπριακό για τον ενταφιασμό της Κυπριακής Δημοκρατίας. Γιατί εκεί βρίσκεται η άμεση και σοβαρότερη απειλή για τα ζωτικά μας συμφέροντα.

Η επικείμενη απειλή

Τα περιλαμβανόμενα περί Κύπρου στην πρόσφατη συμφωνία Μπράουν – Ερντογάν για βρετανοτουρκικό «στρατηγικό συνεταιρισμό» δεν οφείλονται σε «παρανόηση ή αβλεψία», όπως επιχείρησε να πουλήσει στους ιθαγενείς το υπουργείο Εξωτερικών της κ. Μπακογιάννη, με τη σχετική ανακοίνωση. Αποτελούν την πρώτη δημόσια προβολή στοιχείων ενός σχεδίου προαγωγής του παράνομου «τουρκοκυπριακού κράτους» σε επίπεδο άτυπης αναγνώρισης, οιονεί εισαγωγής του στην ΕΕ και τελικής επιβολής του ως «συνιστώντος κράτους» σε κυπριακή συνομοσπονδία (η ομοσπονδία διαγράφεται) υπό την τουρκική κηδεμονία και με διατήρηση τουρκικών στρατευμάτων στο κυπριακό έδαφος. Πρόκειται για την κωδικοποίηση της πολιτικής που ακολούθησαν οι Βρετανοί, οι συνοδοιπόροι τους κομισάριοι της ΕΕ (Φερχόιγκεν και Όλι Ρεν, ο Σουηδός Καρλ Μπιλτ, άλλοι μεγαλόσχημοι και στελέχη της γραμματείας), προκειμένου να παρακάμψουν την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν από τον κυπριακό λαό και να το επαναφέρουν από την πίσω πόρτα.

[Παρεμπιπτόντως, δεν είναι καιρός να δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά των μυστικών συνεδριάσεων στην Ύδρα, τη Λάρνακα και την Μπολόνια, που οργάνωσε ο κ. Κουλουμπής, ιδρυτής και νυν αντιπρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Αμυντικής και Εξωτερικής Πολιτικής (!), για την εξέταση της καταστάσεως μετά την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν; Τι αποφασίσθηκε άραγε κεκλεισμένων των θυρών (για την κυπριακή κυβέρνηση) στις συζητήσεις μεταξύ του βρετανού υφυπουργού Εξωτερικών, του αρχιτέκτονα του Σχεδίου, Λόρδου Χάνι, και των εντοπίων και τούρκων πλασιέδων του; Δικαιούται άραγε να το μάθει ο έλληνας φορολογούμενος, που χρηματοδοτεί μέσω του ΥΠΕΞ αυτό το εθνωφελές ίδρυμα;]

Υπό μεταμφίεση ο Ανάν

Ο βρετανοτουρκικός στρατηγικός συνεταιρισμός ανταποκρίνεται σε τουρκικό σχέδιο σύντομης λύσης του Κυπριακού, το οποίο κυκλοφορεί στους διαδρόμους των Ηνωμένων Εθνών, παραπέμπει στο Σχέδιο Ανάν και αναφέρει ως παραμέτρους της λύσης «τη διζωνικότητα, το ίσο καθεστώς, την πολιτική ισότητα και έναν νέο συνεταιρισμό». Για τη γοργή εφαρμογή αυτής της λύσης προβλέπει και τη διαιτησία του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, κατά το προηγούμενο της απάτης Ανάν.

Στη συγκυρία των τουρκικών εκβιασμών εισβολής στο Ιράκ οι ατλαντικοί σχεδιασμοί ευθυγραμμίζονται με τις συντεταγμένες που όρισε ο Αμπντουλάχ Γκιουλ στην Κύπρο –δύο λαοί, δύο γλώσσες, δύο θρησκείες, δύο ισότιμα κράτη– και το τεχνητό θέμα της δήθεν απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων χρησιμοποιείται ως όχημα για την εφαρμογή του σχεδίου.

Η φροντίδα ικανοποίησης και της τουρκικής αξίωσης για παραμερισμό του κυπριακού αναχώματος στη διαδικασία εισδοχής της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση κινεί μιαν έντονη παρασκηνιακή δραστηριότητα για τη μεθόδευση ταχύρρυθμης λύσης, θέμα που απασχόλησε στα τέλη Σεπτεμβρίου κλειστή σύσκεψη Αμερικανών και παραγόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Νέα Υόρκη, με πρωτοβουλία του σουηδού υπουργού των Εξωτερικών Καρλ Μπιλντ, γνωστού για τη φιλοτουρκική του δράση και αρθρογραφία. Ο εν λόγω κύριος, που προαλείφεται για το αξίωμα άτιτλου υπουργού Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήρθε πρόσφατα στην Αθήνα, συναντήθηκε με την κ. Μπακογιάννη, προφανώς για να ζητήσει την ψήφο της, και έδωσε διάλεξη περί «ήρεμης δύναμης», πού αλλού; Στο ΕΛΙΑΜΕΠ…

Υστερόγραφο: Αποχρώσες ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι έχουν ήδη τεθεί σε κίνηση οι μηχανισμοί δημιουργίας κλίματος ευμενούς ή αδιάφορης υποδοχής αυτών των σχεδίων ενταφιασμού της Κυπριακής Δημοκρατίας από μιαν ελλαδική κοινή γνώμη εστιασμένη στο Σκοπιανό. Πέραν της πρόσφατης συγκέντρωσης των υπερμάχων του Ανανιστάν στο Σπίτι της Κύπρου, ο νέος διευθυντής της «Καθημερινής», Α. Παπαχελάς, συνεπικουρούμενος από τον συνεργάτη της Θ. Κουλουμπή (ΕΛΙΑΜΕΠ) ανέσυραν σε εκπομπή του ΣΚΑΪ, την Τρίτη, «φακέλους» με μαρτυρίες ζώντων τε και τεθνεώτων, κατά συντριπτική πλειοψηφία φανατικών εχθρών του Μακαρίου. Στις καταγγελτικές καταθέσεις των γνωστών υβριστών του (Άγγελου Βλάχου, Μακάριου Δρουσιώτη, Σπύρου Παπαγεωργίου της ΕΟΚΑ Β και Ραούφ Ντενγκτάς), διανθισμένων με τα σχόλια του «πολιτικού επιστήμονα» Θ. Κουλουμπή, παρεντίθεντο, για λόγους δήθεν ισορροπίας, σύντομες αφηγήσεις αδιάφορων περιστατικών από τον Πάτροκλο Σταύρου και σωματοφύλακα του Μακαρίου. Στον γνώστη προσώπων και πραγμάτων, αυτή η από την αμερικανική οπτική παρουσίαση του εθνάρχη της κυπριακής απελευθέρωσης ως κρυψίνοος, ασυνεπούς, αφερέγγυου και υστερόβουλου, έδινε την εντύπωση μεταθανάτιας απόπειρας ηθικής δολοφονίας. Στο απληροφόρητο ευρύ κοινό όμως θα αναμόχλευε την καλλιεργούμενη από τους ίδιους εντύπωση ότι «οι Κύπριοι μας μπλέκουν σε μπελάδες». Αναμείνατε τη συνέχεια αυτής της επιχείρησης.