Επικαιρότητα
1 Τη στιγμή που το δικό μας υπουργείο Εξωτερικών το παίζει χαζοχαρούμενο για «μεγάλη» εθνική επιτυχία να ανατεθεί η διοργάνωση των Μεσογειακών Αγώνων του 2013 στην Ελλάδα (ανέβηκε το γόητρο της Ελλάδος!) έχουμε εξελίξεις στην περιοχή μας καθόλου ευχάριστες για τη χώρα μας. Θέματα υψίστης εθνικής σημασίας έχουν πάρει στραβό δρόμο για μας. Σκοπιανό, Κόσοβο, αναγνώριση του ψευδοκράτους των κατεχομένων από τους Τούρκους εδαφών της Κύπρου και στο βάθος του ορίζοντα οι επεκτατικές διαθέσεις της Αλβανίας θα έπρεπε να είχαν σβήσει τα χαμόγελα από την ηγεσία της ελληνικής διπλωματίας. Στο θέμα του ονόματος του κρατιδίου των Σκοπίων η λύση που διαφαίνεται είναι η υιοθέτηση μιας σύνθετης ονομασίας που θα περιέχει και τη λέξη «Μακεδονία». Και όλα δείχνουν ότι το θέμα που απασχολεί την κυβέρνηση είναι πώς θα μπορέσει να μετατρέψει σε «εθνική επιτυχία» μια τέτοια εξέλιξη. Στο θέμα της τύχης του Κόσοβου τα πράγματα οδηγούνται σε μονομερή αναγνώριση της ανεξαρτησίας από τις ΗΠΑ αρχικά και στη συνέχεια και από άλλα κράτη (κράτη-μέλη της ΕΕ, Καναδάς, ορισμένες αραβικές χώρες κ.λπ.). Όμως για την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων η αναγνώριση ανεξάρτητου κράτους του Κόσοβου θα έχει πολύ σημαντικές επιπτώσεις για τα Βαλκάνια.
Η Αλβανία έγινε το χαϊδεμένο παιδί των ΗΠΑ και εμείς, η τάχα ισχυρή και με κύρος Ελλάδα, ούτε καν ακουγόμαστε ως παράγοντας που παίζει έστω και κάποιον δευτερεύοντα ρόλο στην περιοχή μας. Με τη φαντασία μας παίζουμε «πρωτεύοντα» ρόλο. Ξεπεσμένος ναρκισσισμός! Με τα δεδομένα αυτά και τις βλέψεις της σημερινής ηγεσίας των ΗΠΑ (και γιατί όχι και της αυριανής ηγεσίας;) να αποκτήσει στην Ευρώπη κράτη-προτεκτοράτα, είναι επόμενο να φουντώνει ο αλβανικός εθνικισμός εις βάρος της Σερβίας και των Σκοπίων κατ’ αρχάς, χωρίς να ξέρουμε μέχρι πού μπορεί να φτάσει. Πέραν αυτού έχουμε ενδυνάμωση του Ισλαμισμού στα Βαλκάνια, με την Τουρκία σε ηγετικό ρόλο, με τη βοήθεια φυσικά των ΗΠΑ και την ηλίθια και χωρίς προοπτικές πολιτική της Ελλάδος να δέχεται μετανάστες κυρίως από ισλαμικές χώρες. Πρέπει να κατανοήσουν οι έλληνες πολιτικοί ηγέτες ότι δεν είναι δυνατόν με το αζημίωτο για τα εθνικά μας θέματα να «διυλίζουν τον κώνωπα και να καταπίνουν την κάμηλο»! Και δυστυχώς αυτό κάνουν, όχι μόνο τώρα αλλά εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Μια εξωτερική πολιτική ραγιάδικη και εντελώς ανερμάτιστη. Ενώ θα έπρεπε να είχε γίνει συνείδηση σε όλους μας ότι οι γείτονές μας δεν συμπεριφέρονται ως πολιτισμένα ευρωπαϊκά κράτη και εμείς, αμυνόμενοι, πρέπει να καθορίζουμε ανάλογη συμπεριφορά απέναντί τους. Τότε θ’ αρχίσουν σιγά σιγά να μας υπολογίζουν και τα Σκόπια και να προλάβουμε την κάθοδο στην Ελλάδα φανατικών Κοσοβάρων.
2 Και για να μην παραπονείται ο πρωθυπουργός ότι η στήλη μας τον έχει «ξεχάσει», του αφιερώνουμε τις κρίσεις του περιοδικού «Newsweek» για μια άλλη μεταρρυθμίστρια, τη γερμανίδα καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ. Ίσως καταφέρει να προβληματιστεί από την τύχη του μεταρρυθμιστικού προγράμματός της. Όπως όλοι οι δεξιοί (και οι σοσιαλιστές) νεοφιλελεύθεροι ηγέτες οραματίστηκε και αυτή μεταρρυθμίσεις με στόχο την καθιέρωση αειφόρου λιτότητας και τις περικοπές συνταξιοδοτικών προνομίων. Τα ίδια οράματα με αυτά του κ. Καραμανλή και της κυβέρνησής του. Τι απόμεινε τώρα από το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα της κυρίας Μέρκελ; Απολύτως τίποτε. Τα τάχα τολμηρά βήματα για μεταρρυθμίσεις, όπως πρόσταζε ο νεοφιλελευθερισμός και το είχε υποσχεθεί προεκλογικά η γερμανίδα καγκελάριος, τώρα φαίνονται τσακισμένα νεοφιλελεύθερα συντρίμμια. Μπροστά στις πιέσεις των εργαζομένων και παρότι στη σημερινή Γερμανία δεν υπάρχει αντιπολίτευση (εκεί η σοσιαλδημοκρατία συνεργάζεται με την κυρία Μέρκελ σε κυβέρνηση συσχετισμού των δύο μεγάλων κομμάτων!) η κυρία Μέρκελ υποχώρησε και ξέχασε το μεταρρυθμιστικό της πρόγραμμα, για να μην πληρώσει το σχετικό πολιτικό κόστος. «Η στρίγκλα που έγινε αρνάκι». Στις τελευταίες εκλογές, όπου η Μέρκελ κατέβηκε ανεμίζοντας τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις της, ο γερμανικός λαός αρνήθηκε να δώσει στο κόμμα της άνετη πλειοψηφία για να κυβερνήσει με νεοφιλελεύθερη άνεση. Και να υλοποιήσει το μεταρρυθμιστικό της πρόγραμμα. Σοφά ψήφισαν οι Γερμανοί, όπως σοφά ψήφισαν και οι Έλληνες στις πρόσφατες εκλογές.
Άκουσε άραγε ο Κώστας Καραμανλής τον «ήχο του κώδωνος» που του χτύπησαν οι έλληνες ψηφοφόροι στις 16 Σεπτέμβρη; Πριν απογυμνωθεί από τις μεταρρυθμιστικές του σημαίες και τα «τολμηρά βήματα» γίνουν «βήματα σημειωτόν», καλό είναι ο πρωθυπουργός να σκέπτεται και να μετράει τις επιπτώσεις των τολμηρών μεταρρυθμίσεων που έχει υιοθετήσει. Και να ξέρει ότι η ανυπαρξία αντιπολίτευσης δεν τον σώζει. Την αντιπολίτευση θα τη φτιάξουν οι πράξεις και οι παραλείψεις της δικής του διακυβέρνησης. Και ίσως πολύ συντομότερα απ’ όσο φαντάζεται. Η λαϊκή οργή θα είναι η ισχυρότερη αντιπολίτευση.