Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο
1 Φέτος, για πρώτη φορά στην ιστορία του οικονομικού βίου, η συνεισφορά της Κίνας στην παγκόσμια ανάπτυξη θα ξεπεράσει αυτή των ΗΠΑ, όπως υπολογίζουν οι αναλυτές της διεθνούς οικονομίας. Οι προοπτικές για το 2007 είναι ότι ο ρυθμός της παγκόσμιας ανάπτυξης θα κυμανθεί στο 4,5%-5%. Το 65% της ανάπτυξης αυτής θα προέλθει από την Ευρώπη και την Ασία, πλην Κίνας. Η συμβολή της Κίνας θα φτάσει στο 16% και των ΗΠΑ στο 14%. Για τα επιτόκια οι προβλέψεις είναι ότι η FED θα συνεχίσει την μείωση των αμερικανικών επιτοκίων, ενώ η ΕΚΤ θα διατηρήσει τα σημερινά επιτόκια, τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 2007. Και τούτο γιατί το ευρώ είναι ήδη υπερτιμημένο τουλάχιστον κατά 15% έναντι του δολαρίου και η άνοδος των ευροεπιτοκίων προβλέπεται ότι θα ενισχύσει την ισοτιμία του, σε συνδυασμό πάντα με τη μείωση των αμερικανικών επιτοκίων. Η υπερτίμηση του ευρώ μπορεί να συμφέρει την οικονομία της Ευρωζώνης, αφού απορροφά την αύξηση της τιμής του πετρελαίου κατά σημαντικό ποσοστό, όμως δημιουργεί προβλήματα στις ευρωπαϊκές εξαγωγές, στην αύξηση της απασχόλησης και έτσι φουντώνει και η ανεργία. Πάντως αν εξαιρέσουμε την Ελλάδα, στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης δεν έχουν ακόμη προκληθεί προβλήματα αύξησης του πληθωρισμού και έτσι η ΕΚΤ έχει ικανά περιθώρια να αποφύγει την άμεση αύξηση των επιτοκίων της. Πάντως ο πληθωρισμός στην Ευρωζώνη προβλέπεται να παραμείνει στα σημερινά επίπεδα (2% – 2,3%) και την επόμενη διετία (2008-2009).
2 Για να εκτιμήσουμε σωστά τις επιπτώσεις από την αύξηση των τιμών του πετρελαίου παραθέτουμε ορισμένα στοιχεία που προέκυψαν από σχετικές έρευνες. Περίπου 500 εκατ. νοικοκυριά στην Ευρώπη χρησιμοποιούν το πετρέλαιο για θέρμανση και κίνηση (Ι.Χ., πετρελαιοκίνητα και βενζινοκίνητα). Η μέση κατά κεφαλήν κατανάλωση πετρελαίου ανέρχεται σε τρεις τόνους ετησίως στη Βόρεια Αμερική (ΗΠΑ – Καναδά), στην Ισλανδία, στην Ολλανδία και στη Σαουδική Αραβία, ενώ στις υπόλοιπες χώρες είναι κατώτερη. Για παράδειγμα, στην Κίνα φτάνει στο 0,7 τόνους. Στα κράτη της «ΕΕ-27» το ποσοστό εξάρτησης από την εισαγόμενη ενέργεια (πετρέλαιο και φυσικό αέριο) φτάνει στο 70%. Το υπόλοιπο 30% καλύπτεται από εγχώριες πηγές ενέργειας. Υπολογίζεται ότι αυτό το ποσοστό εξάρτησης από εισαγόμενη ενέργεια θα διατηρηθεί μέχρι το 2030, οπότε υπολογίζεται ότι θα αρχίσουν να αποδίδουν τα μέτρα απεξάρτησης και η πληρέστερη αξιοποίηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Και κάτι το καταπληκτικό: το 55% της λιανικής τιμής της βενζίνης και το 54% της λιανικής τιμής του πετρελαίου κίνησης στην Ελλάδα αποτελούν τους έμμεσους φόρους (ΕΦΚ καυσίμων – ΦΠΑ). Να γιατί το κράτος κάνει τα στραβά μάτια στη σχεδόν καθημερινή αύξηση των τιμών της βενζίνης. Και η παραμικρή αύξηση των τιμών της βενζίνης σημαίνει εκατομμύρια ευρώ για τον προϋπολογισμό, αφού η φορολογία ρουφάει πάνω από το μισό της τιμής λιανικής πώλησης! Ο κ. Αλογοσκούφης τώρα δεν πρέπει να έχει παράπονα. Φαντάζομαι ότι θα εύχεται γρήγορα να φτάσει η τιμή του αργού και στα 100 δολάρια.
3 Και τώρα νέα από το μέτωπο των εξαγορών και των συγχωνεύσεων επιχειρήσεων, που στοιχίζουν τόσο ακριβά στους εργαζόμενους. Οι εξαγορές και οι συγχωνεύσεις, όπως είναι γνωστό, γίνονται βασικά με τραπεζικό δανεισμό! Όσο τα επιτόκια ήσαν χαμηλά η αγορά αυτή ανθούσε, γιατί το τραπεζικό χρήμα ήταν φτηνό. Τώρα με την αύξηση των ευρωεπιτοκίων, οι ενδιαφερόμενοι «επενδυτές» έχουν περιοριστεί, σχεδόν έχουν εξαφανιστεί. Το χρήμα πλέον είναι ακριβό. Έρευνα που έγινε σε πανευρωπαϊκό επίπεδο απέδειξε αυτήν την αλήθεια. Αυτά βέβαια είναι τα δυσάρεστα νέα για τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών, που ονειρευόταν να ξεπουλήσει τον ΟΤΕ και τις άλλες ΔΕΚΟ που έχουν απομείνει και φανταζόταν ουρές επενδυτών να στριμώχνονται για να αγοράσουν και τα δικά μας «ασημικά». Σε κλίμα άπνοιας επόμενο είναι να καθυστερεί και το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων της δικής μας κυβέρνησης. Και το κακό για τους νεοφιλελεύθερους θαυμαστές της συρρίκνωσης του κράτους είναι ότι οι προβλέψεις των ειδικών συμπίπτουν στο ότι και το 2008 θα συνεχιστεί η άπνοια στις εξαγορές και συγχωνεύσεις επιχειρήσεων. Όλα έχουν ακμή και παρακμή. Πραγματικά δύσκολη χρονιά το 2008 για τα δημοσιονομικά όχι μόνον της χώρας μας, αλλά και των περισσοτέρων κρατών. Και τελικά οι δυσκολίες αυτές φορτώνονται στους ώμους των ειλικρινών φορολογουμένων.