Βυζάντιον

Η πρόσκληση αφορούσε την ταινία «Μύγες πάνω σε έναν τοίχο» – υποθέτω ότι θα είναι αυτές που σκοτώνουν οι θεατές μέχρι να τελειώσει η προβολή. Δεν ήρθαν στο ραντεβού, κόλλησαν στην Ελληνική Εβδομάδα Μόδας. «Προκόπιε, θα πάω να ψηφίσω Σκανδαλίδη», ψέλλισε ο Β. προκειμένου να με ηρεμήσει, την ώρα που κουνούσα απειλητικά τη μυγοσκοτώστρα. «Έτσι θα έχω συμμετάσχει στις διαδικασίες, αλλά παραλλήλως θα έχω νίψει τα χέρια μου από πάσα ευθύνη». Του είπα πως στην εκπομπή της Δρούζα έλεγαν ότι έρχεται το τέλος του κόσμου, συνεπώς δεν υπάρχει λόγος να μπαίνει σε διλήμματα. Η Δευτέρα Παρουσία θα γίνει στις 25 Μαρτίου 2018. Το είδα στο ημερολόγιο, πέφτει Κυριακή και δεν κάνει καν τριήμερο. Αντί, λοιπόν, να πάει να ψηφίσει στο ΠΑΣΟΚ, ας πάει σε καμιά εκκλησία να σώσει την ταλαιπωρημένη ψυχή του. Τα στίγματα άρχισαν να εμφανίζονται στο ταλαιπωρημένο σώμα της κοινωνίας μας. Όποιος άκουσε τον Σημίτη να μιλάει αγγλικά στην τελευταία ομιλία του συμφώνησε πως το τέλος του κόσμου έρχεται. Και η κόλαση είναι να δίνεις εξετάσεις για lower με εξεταστή τον Σημίτη.
••••

Βέβαια είναι εξαιρετικά πιθανό πιο γρήγορα να έρθει το τέλος του ΠΑΣΟΚ, το οποίο, για αρκετούς, ισοδυναμεί και με το τέλος του κόσμου. Άλλο τέλος είναι εκείνο που τσίριζε η υστερική από τα μεγάφωνα του Σπόρτιγκ: «ΠΑΣΟΚ και Βενιζέλος της Δεξιάς το τέλος». Ωραίο. Είναι και βολικό το όνομα. Κάνει ρίμα με το «τέλος», το «βέλος», κάνει και με το «Ρέλλος». Με την ευκαιρία, Ευάγγελε, το ιστορικά ορθό θα ήταν να φωνάζει τα συνθήματα η Συλβάνα Ράπτη, όπως έκανε επί Ανδρέα. Έτσι θα κάνει ρεκόρ. Θα έχει φωνάξει για έναν υποψήφιο πρόεδρο, για έναν πρώην και θα έχει ξεφωνίσει έναν εν ενεργεία.
••••

Άλλη ωραία περίπτωση είναι η Ελένη Κούρκουλα. Σε μία εποχή που η Βουλή φιλοξενεί τηλεοπτικά νούμερα είναι λογικό και η ίδια να σκέφτεται ότι θα μπορούσε να αποτελέσει το αντίστοιχο της Μελίνας στο πλευρό του προέδρου Βενιζέλου. Όχι άδικα. Την είδα στην πρεμιέρα του έργου «Οι παραγωγοί». Κατέβηκε από το «Καγιέν» με τον αέρα της σταρ, μπήκε στο θέατρο με ένα χαμόγελο πλαστικό και το ύφος του ανθρώπου που γνωρίζει πώς να χειρίζεται –και κυρίως να κατακτά– λεφτά και εξουσία. Μια χαρά για καλλιτεχνική μούσα του Ευάγγελου…
••••

Με την ίδια συμπάθεια βλέπω και αυτούς του Γιώργου. Σαν κάτι φυλές που τις επισκέπτεσαι στη ζούγκλα, σαν τη χήρα με τις αδελφές της που φοβούνται μην τους βουτήξουν την περιουσία του μακαρίτη. Αλήθεια, ο Αλαβάνος προλαβαίνει να κατέβει υποψήφιος; Ένα 60% το έχει άνετα…
••••

Σε πιο πρακτικά τώρα. Επειδή πρώτος είχα γράψει για τους προβληματισμούς σχετικά με την αξιοπιστία της ψηφοφορίας και της τεχνολογικής υποδομής, πρέπει να βάλω κάποια πράγματα στη θέση τους. Λοιπόν είναι βλακώδη και εκτός τόπου και χρόνου όσα διαβάζετε για πιθανή κατάρρευση του internet. Είναι η άγνοια των ρεπόρτερ. Το σύστημα δεν θα δουλέψει πάνω στο internet, αλλά στο δίκτυο που μισθώθηκε από τον ΟΤΕ. Αυτό σημαίνει, άσχετοι, ότι θα είναι ένα κλειστό δίκτυο που θα πέσει μόνο αν υπάρχει κάποιος τρελός στον ΟΤΕ ή στο ΠΑΣΟΚ. Εκεί, τελικά, που μπορεί να υπάρξει πρόβλημα είναι στην καταχώρηση των ψηφοφόρων στη «φάρμα» των κεντρικών υπολογιστών. Αν εκδηλωθεί θα είναι το πρωί ως το μεσημέρι της Κυριακής, όταν σπεύδουν να ψηφίσουν οι πασόκοι, μετά την εκκλησία και πριν από τη μεσημεριανή ταβέρνα.
••••

Άλλο πασοκικό. Όσο διευρύνεται το προβάδισμα του Γιώργου στις δημοσκοπήσεις τόσο θα μεγαλώνουν και οι αποστάσεις που τηρούν τα στελέχη του με την πλευρά Βενιζέλου. Μετά το αποτέλεσμα θα γίνει μια συνολική διαπραγμάτευση για ρόλους, θέσεις και προοπτικές. Πριν από κάποιες μέρες ορισμένα στελέχη της βενιζελικής πλευράς έλεγαν πως θα ήταν θεμιτή μια συμφωνία για παράδοση του κόμματος, από τους άλλους, σε εύλογο χρόνο. Τι να πω, με πιάνουν τα γέλια. Αν ξαναχάσει το κόμμα εκλογές ας το δώσουν στον Πρετεντέρη για να αποφασίσει ποιος θα το πάρει, μην έχουμε τα ίδια μελό…
••••

Τώρα θα γράψω μια καλή κουβέντα για τον Θόδωρο Ρουσόπουλο. Δεν έχω πάρει ούτε λεφτά ούτε χάπια. Αλλά μου λένε πως έχει καταθέσει, με πιεστικό τρόπο, μια ενδιαφέρουσα πρόταση προς τον Καραμανλή για στελέχωση του κρατικού και κυβερνητικού μηχανισμού από ανθρώπους σε ηλικία που τους επιτρέπει να θυμούνται πώς ήταν ο έρωτας χωρίς χάπια. Η πρόταση λέει πως κανένας αξιωματούχος δεν πρέπει να είναι άνω των 65, άντε 70 ετών, αν και καλύτερα θα ήταν να μειωθεί θεαματικά ο μέσος όρος της ηλικίας των συγκεκριμένων στελεχών. Όλα αυτά τα ωραία τα συζητάει τα πρωινά στην Αίγλη του Ζαππείου, πίνοντας καφέ με κάτι φερέλπιδες νεαρούς απόφοιτους κολεγίων και ξένων πανεπιστημίων. Μετά υποθέτω πως ανταλλάσσουν χαριτωμένα μηνύματα και δώρα από το facebook…
••••

Τίποτα όμως δεν είναι τόσο χαριτωμένο όσο αυτό που μου περιγράφει μια «γαλάζια» στελεχάρα. «Πώς θα σου φαινόταν, Προκόπιε, αν ο επικεφαλής οργανισμού που ελέγχεται για παράνομες προσλήψεις έχει προσλάβει όχι μόνο τον γιο του ελεγκτή του, αλλά και τον δικό του υιό, ο οποίος είναι, ταυτοχρόνως, προμηθευτής της υπηρεσίας;» Πώς θα μου φαινόταν; Υπέροχα διεστραμμένο και άρρωστο. Είναι λοιμώδες και μεταδοτικό, ίσως πρέπει να ασχοληθεί ο Αβραμόπουλος…
••••

Θα έχετε προσέξει πως δεν γράφω για τα Σκόπια. Ο λόγος είναι πως έχω αναγνώστες που θα κινδυνεύσουν από εγκεφαλικό έτσι και πω την άποψή μου, η οποία, άλλωστε, αξίζει όσο μια τρίχα κατσαρή. Θα πω, όμως, για την Κίνα. Παρακολούθησα με τεράστιο ενδιαφέρον την εθνική εκδρομή, υπό τον Λιάπη, για το έτος Ελλάδας ή πως αλλιώς το λένε. Από τη μία, λοιπόν, έχουμε πρόβλημα με την παραχάραξη της ιστορίας και τη χρήση ιστορικών συμβόλων από τα Σκόπια, έτσι δεν είναι; Από την άλλη, όμως, δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να εκχωρούμε εθνικά σύμβολα προς χρήση σε χασάπηδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε ένα καθεστώς που εκτελεί για πλάκα και φιμώνει την ελεύθερη έκφραση. Όλοι τους, λοιπόν, με πρώτο και καλύτερο τον Λιάπη, γύρισαν από το Πεκίνο φορτωμένοι με μαϊμούδες και εντυπώσεις για τους ουρανοξύστες. Και ούτε ένας δεν βρήκε να πει μια κουβέντα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το τυραννικό καθεστώς. Αλλά δεν μας παίρνει. Ενώ με τα Σκόπια είμαστε άνετοι.
••••

Άλλο μέτωπο εθνικής υπερηφάνειας είναι η ανάληψη των Μεσογειακών Αγώνων από τον Βόλο και τη Λάρισα. Έψαχναν για κορόιδα, θέσαμε εαυτόν στη διάθεσή τους και τώρα πανηγυρίζουμε. Προσέξτε τι έχει συμβεί. Η ανάληψη των αγώνων παρουσιάστηκε εδώ ως εθνικός θρίαμβος, ως μια ελληνική νίκη στο παρασκήνιο με τσαμπουκά. Σιγά μη σκίσουμε το καλσόν κάτω από τη φουστανέλα. Η περήφανη ελληνική νίκη επετεύχθη, αφού πρώτα τους υποσχεθήκαμε ότι θα καλύψουμε τα έξοδα όλων των αποστολών που θα έρθουν στην όμορφη πατρίδα μας, καθαρίζουμε με τα τηλεοπτικά, με δυο λόγια κάθε χώρα που συμμετέχει στους Μεσογειακούς ατενίζει ανέμελα το 2013, καθώς πληρώνουμε εμείς. Όπως μου εξηγούν, η προσφορά μας ήταν τόσο μεγάλη, που ακόμα και αν ζητούσαμε μόνιμη τέλεση των Μεσογειακών, θα μας τους έδιναν με τεράστια χαρά. Εκτός και αν το ζεύγος Ισίδωρου-Ντόρας διεκδικήσει τώρα τη μόνιμη τέλεση αγώνων ιππασίας, με όλα πληρωμένα. Και τα αλογάκια θα τρώνε από το κουτόχορτο που μας ταΐζουν.
••••

Αχ, πάει και αυτό, τελείωσε. Όλα είναι όμορφα, ανέμελα και αέρινα. Μην ανησυχείτε για τη σύνταξή σας. Μη σας απασχολεί η μόρφωση των παιδιών σας. Σε ένδεκα χρόνια έρχεται το τέλος του κόσμου. Σκέφτομαι πως ίσως γλιτώσω. Εδώ και καιρό ζω στον δικό μου, στον αυστηρά προσωπικό μου κόσμο.

Προκόπιος