Απορρίπτουν τη δεξιά πολιτική του Σρέντερ

Το μόνο σίγουρο είναι πως τα μέλη και τα στελέχη του SPD απέρριψαν σχεδόν ομοφώνως τη δεξιά άγρια νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφάρμοσε το κόμμα τους από το 1998 μέχρι το 2005 κι έτσι οι περισσότερες ομιλίες που ακούστηκαν στο συνέδριο που οργανώθηκε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο αποσκοπούσαν να αποτινάξουν από τις πλάτες του κόμματος την πολιτική κληρονομιά του Σρέντερ.

Για να καταλάβουμε πόσο μεγάλη δυσφήμηση συνιστά η επταετία του Σρέντερ, σε βαθμό ώστε να έχει δυναμιτίσει για πολλά ακόμη χρόνια τη σχέση των γερμανών εργαζομένων με το SPD, αρκεί να αναφέρουμε όσα περιγράφονταν στο πρώτο θέμα της συντηρητικής αμερικανικής εφημερίδας «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ» πριν από δύο ακριβώς εβδομάδες. Το ρεπορτάζ αφορούσε τα εκατοντάδες (!) συσσίτια που οργανώνονται στη δυτική (όχι μόνο την ανατολική) Γερμανία, για να φάνε ένα πιάτο φαγητό οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι μαζί με τις οικογένειές τους! «Η σκηνή θα μπορούσε να προέρχεται από τα χρόνια της Μεγάλης Κρίσης», λέει ο ανταποκριτής της εφημερίδας, προέρχεται ωστόσο από τη σύγχρονη Γερμανία. «Όπως και άλλοι που ρουφάνε τη σούπα τους ο Χανς Μάρτιν λέει ότι έρχεται εδώ, για έναν απλό λόγο: “Χαρτζ 4”. Είναι ο νόμος για την πρόνοια του 2005 που έκοψε τις παροχές για τους Γερμανούς που βρίσκονται εκτός εργασίας για πάνω από έναν χρόνο. Ο 54χρονος Χ. Μάρτιν, πρώην αποθηκάριος με προβλήματα στην καρδιά και πολλά χαλασμένα δόντια, λέει ότι δεν μπορεί να βρει δουλειά. Η επιταγή που παίρνει κάθε μήνα τού φθάνει μόνο για είκοσι μέρες. Στο τέλος κάθε μήνα έρχεται στο φορτηγάκι με το συσσίτιο για να μην πάει να κοιμηθεί νηστικός». Το μεταρρυθμιστικό πακέτο με την ονομασία «Χαρτζ 4» όπως και η Ατζέντα 2010 ψηφίστηκαν όμως και εφαρμόστηκαν πρώτη φορά από την κυβέρνηση του Σρέντερ! Γι’ αυτόν το λόγο σήμερα η πλειοψηφία των Γερμανών θρέφει βαθιά αποστροφή για το SPD…

Προσπαθώντας να διορθώσουν αυτή την αλγεινή εντύπωση των εργαζομένων οι 525 αντιπρόσωποι του SPD δεν μάσησαν τα λόγια τους σε ό,τι αφορά τα πεπραγμένα της δικής τους κυβέρνησης. Οι δύο αποφάσεις ωστόσο που ψήφισαν, και εντάχθηκαν στο πλαίσιο της προσπάθειας αριστερής στροφής, δείχνουν την τεράστια απόσταση που χωρίζει τις διακηρύξεις από τα έργα. Η πρώτη αφορά την απόφασή τους να προτείνουν στην γερμανίδα καγκελάριο, Άγκελα Μέρκελ, να θέσει όριο στην ταχύτητα κυκλοφορίας στους αυτοκινητοδρόμους, ώστε να μειωθούν οι εκπομπές αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, και η δεύτερη να μην εγκρίνουν την ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων. Είναι περιττό να πούμε πως τη στιγμή που χιλιάδες άνεργοι με τα παιδιά τους ξεφτιλίζονται στις ουρές των συσσιτίων για ένα πιάτο σούπα και οι σοσιαλδημοκράτες εξακολουθούν να συγκυβερνούν με τη Δεξιά, οι δύο παραπάνω αποφάσεις θα ήταν κοροϊδία στον πόνο των ανέργων και πεινασμένων -και τη λογική των υπόλοιπων- να χαρακτηριστούν αριστερή στροφή…