υπουργείο Εξω(φρεν)ικών

-Πώς αλλάζουν οι καιροί… Η Λιβύη του «αδελφού» Μ. Καντάφι, που οι ΗΠΑ επανειλημμένα είχαν χαρακτηρίσει «χώρα-ορμητήριο τρομοκρατίας», εξελέγη την περασμένη εβδομάδα Μη Μόνιμο Μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, με 176 ψήφους, από τον πρώτο κιόλας γύρο ψηφοφορίας, εκπροσωπώντας την αφρικανική ομάδα στο σημαντικό αυτό διεθνές όργανο… Ασφαλώς οι ιθύνοντες στην Τρίπολη θα πανηγυρίζουν, από τα ελεγχόμενα κρατικά μέσα ενημέρωσης, για το αναβαθμισμένο διεθνές κύρος της Λιβύης, για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην περιοχή και άλλα ηχηρά παρόμοια…

-Μου θυμίζουν όμως τους δικούς μας αντίστοιχους πανηγυρισμούς, όταν επιτέλους η Ελλάδα, ύστερα από αρκετές ανεπιτυχείς προσπάθειες, κατόρθωσε να εκλεγεί Μη Μόνιμο Μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας για τη διετία 2004-2005. Ακούστηκαν τότε και στην Αθήνα κυβερνητικοί διθύραμβοι για το αναβαθμισμένο διεθνές κύρος χώρας μας για τον «πρωταγωνιστικό της ρόλο στα Βαλκάνια» και άλλα υψιπετή για εσωτερική κατανάλωση…

-Διερωτώμαι όμως τι το συγκεκριμένο πετύχαμε, με την προσωρινή ιδιότητα του μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας, στα ειδικότερου ελληνικού ενδιαφέροντος θέματα, στις καίριες επιδιώξεις μας, που έχουν σχέση με τη διασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας μας από «αλυτρωτικές» βλέψεις γειτόνων μας… Τι πετύχαμε σε σχέση με την εφαρμογή σταθερής πολιτικής καλής γειτονίας, στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Ευρώπης… Δυστυχώς, τίποτε το απτό, τίποτε το ορατό, θα έλεγα με κάποιο τόνο απαισιοδοξίας, τίποτε το ελπιδοφόρο…

-Ίσως η διπλωματία της Λιβύης (και του πετρελαίου…) να πετύχει πολλά περισσότερα, να αποδειχθεί πιο αποτελεσματική από τη δική μας στην προάσπιση των ζωτικών της συμφερόντων… Αναμφίβολα θα εκμεταλλευτεί τη νέα της ιδιότητα ως Μη Μονίμου Μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας, διαπραγματευόμενη με τις μεγάλες δυνάμεις (τα πέντε Μόνιμα Μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας με δικαίωμα βέτο) τη θετική της, πολύτιμη ψήφο (με ανταλλάγματα βεβαίως κάθε φορά που θα έρχονται προς συζήτηση εκκρεμή διεθνή θέματα, όπου θα πρέπει να ληφθούν κρίσιμες αποφάσεις με ψηφοφορία…).

-Μετά τη δική μας διετή εμπειρία στο Συμβούλιο Ασφαλείας, όπου υποτίθεται ότι επενδύσαμε, σε επίπεδο εμβάθυνσης των σχέσεών μας με σειρά κρατών, διαπιστώνουμε αιφνιδίως (;) ότι βρισκόμαστε παντελώς μόνοι… Η διπλωματική απομόνωση της χώρας μας, σε σχέση με το Σκοπιανό, αποκαλύφτηκε σε όλη της την έκταση κατά τη διάρκεια των εργασιών της 62ης Γεν. Συνέλευσης του ΟΗΕ… Αφήσαμε, αβασάνιστα, να εκλεγεί προεδρεύων της Γεν. Συνέλευσης ο Σκοπιανός Σ. Κερίμ, πρώην υπουργός Εξωτερικών, για να υποστούμε, στη συνέχεια, το γνωστό διπλωματικό στραπάτσο με την προσφώνηση, ως Προέδρου της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας», του Μπ. Τσερβενκόφσκι, από το βήμα της Γεν. Συνέλευσης, με δράστη βεβαίως τον συμπατριώτη του Σ. Κερίμ…

-Διαπιστώσαμε, κάπως αργά, ότι δεν συμπλέουν με τη «μετριοπαθή» ελληνική θέση στο Σκοπιανό στρατηγικοί μας σύμμαχοι και εταίροι στην Ευρωπαϊκή Ένωση… Τους ενημερώνουμε για την εθνική μας ευαισθησία αναφορικά με το όνομα της Μακεδονίας, δεν εκφράζουν όμως την υποστήριξή τους προς την Ελλάδα, δημόσια και εκκωφαντικά για να αναδιπλωθεί η σκοπιανή ηγεσία από τη σημερινή μαξιμαλιστική της θέση. Έτσι λοιπόν η ΠΓΔΜ, αντιλαμβανόμενη πλήρως την κατάσταση αδυναμίας στην οποία πιστεύει ότι έχουμε περιέλθει, έχοντας εξασφαλίσει παρασκηνιακά και την υπερατλαντική πολύπλευρη υποστήριξη, τηρεί στάση αλαζονική, μερικοί τη χαρακτηρίζουν ταπεινωτική για την κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή, αλλά κατ’ επέκτασιν και για τον ελληνικό λαό…

-Επιδέξια και με άκρα μυστικότητα κινήθηκαν σκοπιανοί διπλωμάτες στον ΟΗΕ και πέτυχαν ήδη από το έτος 1995 και μεταγενέστερα τη διαδοχική αναγνώριση της χώρας του με τη συνταγματική της ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας» από μια σειρά κρατών και κρατιδίων. Η διπλωματική αναγνώριση επισημοποιήθηκε με ανταλλαγή ρηματικών διακοινώσεων, μεταξύ του σκοπιανού μονίμου αντιπροσώπου ΟΝΕ Ντ. Μαλέσκι και των ομολόγων του των άλλων χωρών. Βροχή λοιπόν οι αναγνωρίσεις κι εμείς ύπνο βαθύ, δεν πήραμε χαμπάρι, τις πληροφορηθήκαμε εκ των υστέρων και ως τετελεσμένα γεγονότα… Μόνιμος αντιπρόσωπος της χώρας μας στον ΟΗΕ ήταν τότε ο πρέσβης Χρ. Ζαχαράκις, καλά πέρασε ο άνθρωπος στην κοσμοπολίτικη Νέα Υόρκη, με γεύματα εργασίας σε πολυτελή εστιατόρια από τα «απόρρητα» κονδύλια, ενώ οι Σκοπιανοί με το ξερό κουλούρι στο χέρι έτρεχαν στους διαδρόμους του ΟΗΕ για να ολοκληρώσουν το εθνικό τους «όραμα»…

-Το Μακεδονικό, από την καλή και την ανάποδη, γνωρίζει ο νέος αμερικανός πρέσβης Ντ. Σπέκχαρντ, που θα καταφθάσει στην Ελλάδα αρχές του επόμενου έτους… Είχε υπηρετήσει και ως ειδικός απεσταλμένος του ΝΑΤΟ στα Σκόπια (βοήθειά μας…) και μέχρι σήμερα υπηρετούσε ως υπ’ αριθ. 2 στην αμερικανική πρεσβεία-φρούριο στη Βαγδάτη, στο υπόδουλο («απελευθερωμένο» κατά τον Τζ. Μπους) Ιράκ… Μέχρι την άφιξή του θα υποστούμε για ένα ακόμη χρονικό διάστημα τον πολυπράγμονα επιτετραμμένο της αμερικανικής πρεσβείας κ. Επαρχιώτη (ακριβής μετάφραση του ονόματός του Mr. Countryman), που χειρίζεται τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις με τη γνωστή «αντικειμενικότητα», που δεν ξέρεις εάν έχεις απέναντί σου τούρκο ή σκοπιανό διπλωμάτη…

-Ο νεοεκλεγείς βουλευτής Κορινθίας Π. Μπεγλίτης εξελέγη εισηγητής από πλευράς ΠΑΣΟΚ στον Κοινοβουλευτικό Τομέα Εργασίας (ΚΤΕ) για θέματα εξωτερικής πολιτικής. Από τους πιο στενούς συνεργάτες του Γιωργάκη Παπανδρέου, τοποθετήθηκε από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ σε εκλόγιμη θέση και εξελέγη ευρωβουλευτής, αλλά τώρα, έχοντας εκλεγεί βουλευτής, έχει πρόσθετο ειδικό βάρος στα εσωκομματικά δρώμενα… Στο υπουργείο Εξωτερικών, ως πρώην διπλωμάτης, διατηρεί τις διασυνδέσεις του και είναι ίσως από τους καλύτερα πληροφορημένους για τις σκέψεις, κινήσεις και χειρισμούς που γίνονται στα λεγόμενα «στεγανά» του νεοκλασικού της Βασ. Σοφίας…