Τα λάθη του Παπανδρέου…

Η αναποτελεσματικότητα, η σύγχυση πολιτικών, το… ασανσέρ των στελεχών, τα ήξεις αφήξεις σχεδόν σε όλα τα ζητήματα, το μαστίγιο και το καρότο, όλα αυτά δεν ήταν τίποτε άλλο παρά πειράματα στην πλάτη των ψηφοφόρων. Και είναι αλήθεια ότι ο Παπανδρέου δεν είχε βρει ακόμη τον βηματισμό του. Πότε με τον αστυφύλαξ και πότε με τον χωροφύλαξ. Πότε ευρωπαϊστής και πότε αντιευρωπαϊστής. Πότε φιλοαμερικανός και πότε απέναντι στις ΗΠΑ, πότε όλοι μαζί και πότε μόνος. Πότε με τους εκσυγχρονιστές και πότε μακριά τους.

Τι ήταν όλα αυτά; Απλώς αντιδράσεις ενός ηγετικού στελέχους που είχε μάθει να αντιμετωπίζει διαφορετικά την πολιτική. Χωρίς να έχει κόστος, εκ του μακρόθεν, χωρίς να υπολογίζει την κρίση, πάντα εκ του ασφαλούς. Και όταν ερχόντουσαν τα δύσκολα, σφύριζε αδιάφορα…

Το περίφημο «Γιώργο άλλαξέ τα όλα» στο τέλος τού έγινε… βραχνάς. Ακόμη και αυτό το σύνθημα το χρησιμοποίησε κατά το δοκούν. Δίχως ιστορική αναφορά και μνήμη, παρά μόνο όταν ο ίδιος ήθελε. Μόνο σε στιγμές πολιτικής αντιπαράθεσης το επανέφερε, για να δείξει δήθεν την αποφασιστικότητά του. Και πάλι όμως έκανε δυο βήματα πίσω.

Αυτή ήταν η πολιτική του Γιώργου και τώρα που τα πράγματα έφτασαν στο απροχώρητο ο Παπανδρέου θέλει πραγματικά να τα αλλάξει όλα. Αλλά ακόμη και να εκλεγεί πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, πώς θα αλλάξει στις 12 Νοεμβρίου την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το κόμμα του;

Πώς θα εξαλείψει το χάσμα; Και μη μου πείτε ότι, έτσι όπως έχουν πολωθεί τα δύο στρατόπεδα, δεν θα υπάρξουν στελέχη που θα πυροδοτήσουν εμπρηστικές αποφάσεις;

Aν εκλεγεί ο Βενιζέλος πρόεδρος, πώς θα μπορέσει να πειθαρχήσει όλους αυτούς που έχει δίπλα του και που περίμεναν πάνω από τέσσερα χρόνια για να ξαναβρεθούν αγκαλιά με όλα όσα είχαν επί Σημίτη;

Κανείς από τους δύο δεν φαίνεται ικανός να σώσει το βασίλειο της Δανιμαρκίας και μοιραία το ΠΑΣΟΚ θα παραπαίει ανάμεσα στη Σκύλλα της διάσπασης και τη Χάρυβδη των αλλεπάλληλων κρίσεων.

Β. Γιακουμής