Η Ελλάς αμέτοχος των πετρελαϊκών πολέμων
Η τουρκική εισβολή στο βόρειο Ιράκ έχει ως στόχο όχι τόσο το ΡΡΚ (που δρα στο εσωτερικό της) όσο τα πετρέλαια του Κιρκούκ στο εξωτερικό της. Η διαπίστωσις αυτή είναι συνεπής προς την θεωρία του Ηρακλείτου. Μόνον, οι αμφοτέρωθεν Ελληνες «θεωρητικοί» δεν το αντελήφθησαν.
Αυτοί υποστηρίζουν ότι οι ιδέες του Καρλ Μαρξ είναι εκείνες που επηρέασαν την ιστορία των δύο τελευταίων αιώνων περισσότερο από κάθε άλλον στοχαστή, αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία, όταν ο μαρξισμός εγκατελήφθη σε Ρωσία, Κίνα και Βιετνάμ.
Στη χώρα μας, εν τούτοις, ο μαρξισμός εξακολουθεί νʼ ασκεί μια ακαταμάχητη έλξι. Ακόμη και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας –παλαιός μαρξιστής– ζητεί «στον καθένα αξιοπρεπή σύνταξη» χωρίς ατομική αποταμίευσι.
Εν τούτοις, ο μαρξισμός καταντάει ακατανόητος, μετά την κατάρρευσι των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη, στην Ρωσία, με άλυτο το κοινωνικό πρόβλημα.
Γιατί, όμως, απέτυχεν η μαρξιστική θεωρία του «στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του» και της αενάου «πάλης των τάξεων», που υποτίθεται ότι μετά την «επικράτηση της δικτατορίας του προλεταριάτου» θα εξαλείφετο, αφού «οι άνθρωποι δεν θα υπόκεινται στον καταναγκασμό των ανεξελέγκτων κυβερνήσεων και θα είναι ελεύθεροι νʼ αυτοπραγματωθούν»;
Η απάντησι δεν είναι άλλη από την σπάνι των αγαθών στον πλανήτη, ιδίως δε των μέσων ενεργείας, ως το πετρέλαιον και το φυσικό αέριον.
Εις ολόκληρο το ογκώδες έργο των Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ενγκελς, αλλά και των χεγκελιανών και καντιανών προπατόρων των δεν υπάρχει ούτε μία λέξι διά την ανθρώπινη πάλη προς εξασφάλισι της ενεργείας ούτε βεβαίως διά την μόλις στα τέλη του 19ου αιώνος ανακάλυψι του σιδηρού νόμου της εντροπίας. (Σ.σ.: Η μόλυνσι του περιβάλλοντος από την καύσι υδρογονανθράκων αποτελεί μία μορφή εντροπίας)
Ακόμη και επί των ημερών μας, ενήμεροι συγγραφείς ως ο Κέβιν Φίλιπς (American Theocracy) ή ο Σάμιουλ Χάντιγκτον δεν αντελήφθησαν ότι πίσω από την «σύγκρουση των πολιτισμών» κρύπτεται ο αγών διά την εξασφάλισι επαρκούς πετρελαίου, το οποίον βεβαίως ευρίσκεται εις φθίνουσα προσφορά εν σχέσει με την αυξανομένη ζήτησι.
Ήδη από την δεκαετία του ʼ40 ο Μάριον Κιγκ Χούμπερ μαθηματικώς απέδειξε ότι η αμερικανική παραγωγή πετρελαίου θα φθάσει το απώγειον της (το peak της) κάπου μεταξύ του 1965 και ʼ70 και μετά θʼ αρχίσει να υποχωρεί ραγδαίως. Ως συνέπεια, κάπως αργότερον, σημειώθησαν και οι δύο αμερικανικές στρατιωτικές επεμβάσεις στο Ιράκ, διά την εξασφάλισι της «ελευθέρας ροής του πετρελαίου».
Πολύ ενωρίτερον βεβαίως της πικιστικής θεωρίας του Χούμπερτ είχεν αρχίσει η «πάλη των εθνών» για το πετρέλαιον – ο νέος «εκατονταετής πόλεμος» του 20ού αιώνος, με δύο παγκοσμίους πολέμους «διά το πετρέλαιον», κατά τον Αδόλφο Χίτλερ, που συνεχίζεται αμείωτος επί των ημερών μας όχι μόνο από τον αμερικανικό πετρελαιο-ιμπεριαλισμόν αλλά και από τον ρωσικό, ευρωπαϊκό, κινεζικόν και τον τουρκικόν.
Μόνη η Ελλάς αγνοεί τους αγώνες διά την ενεργειακή επάρκεια και δανείζεται το 70% της καταναλώσεως ενεργείας της. Ως αποτέλεσμα, το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών ανέρχεται εφέτος εις 25 δισ. ευρώ και αντιπροσωπεύει το 14% της εθνικής δαπάνης. Για την κάλυψί της, η χώρα πωλεί «τʼ ασημικά της οικογενείας», ήγουν τις επιχειρήσεις της, τις ακτές της και συντόμως την εθνική της ταυτότητα.
www.ccollmer.com