Η δημιουργία ενός τοτέμ και η επιχείρηση αποδιοπομπής του τράγου
ΣΗΜΕΡΑ, το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης προβάλλει τον Κώστα Καραμανλή ως το πολύτιμο κεφάλαιο του κυβερνώντος κόμματος. Η στρατηγική της ΝΔ επί τριάμισι χρόνια είχε σαφέστατη στόχευση: πλάστηκε ένας ολόκληρος μύθος γύρω από το πρόσωπο του πρωθυπουργού. Στήθηκε ένας συμπαγής τοίχος προστασίας του. Ο πρωθυπουργός ανακοίνωνε μόνον ό,τι θετικό! Ο κ. Κώστας Καραμανλής επικοινωνιακά πιστώνεται μόνον τις θετικές στιγμές της κυβέρνησης και της χώρας! Απουσιάζει πάντα από τις κρίσιμες στιγμές όταν αυτές μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά την εικόνα του! Μιλάει μονότονα και με επίταση για μεταρρυθμίσεις, άσχετα από το γεγονός ότι δεν μεταρρυθμίζεται τίποτε! Το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης (έτσι ονομάζεται σήμερα το υπουργείο προπαγάνδας) εργάζεται, ώστε όλα τα αρνητικά της κυβέρνησης να χρεώνονται αποκλειστικά στους υπουργούς και ποτέ στον πρωθυπουργό!
Ο κ. Καραμανλής έχει αναλάβει τον ρόλο του τοτέμ στο κέντρο του ινδιάνικου χωριού, εγγυάται την ενότητα, απολαμβάνει τις τιμές της θεότητας του μεγάλου ονόματος, δεν ευθύνεται για τα λάθη, τις αστοχίες, τις αποτυχίες!
ΣΗΜΕΡΑ ο κ. Καραμανλής έχει μετεξελιχτεί από αγαπημένος στόχος των κωμωδιογράφων σε πολύτιμο κεφάλαιο της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας! Όλοι, πρωτοκλασάτοι και μη, υπουργοί και στελέχη, κουμπάροι και «ομολογητές», θυσιάζονται για να μη θιγεί το τοτέμ της φυλής!
Έχει αναχθεί σε όρο πολιτικής επιβίωσης για τη Νέα Δημοκρατία: Να μετατραπεί ο πρωθυπουργός «της πιο ανίκανης κυβέρνησης της μεταπολίτευσης» σε μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο. Μια στρατηγική η οποία, κρινόμενη από το αποτέλεσμα, έχει αποδώσει καρπούς, πέτυχε! Την ίδια περίοδο, σε παράλληλο δρόμο, τότε, ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν ο πετυχημένος υπουργός των Εξωτερικών. Ο μοντέρνος πολιτικός που ρίσκαρε, που έθετε στόχους και τους κατακτούσε με την είσοδο της Κύπρου στην ΕΕ, με την υπογραφή της συμφωνίας στο Ελσίνκι. Ήταν ο υπ. Εξ. που αναδείκνυε την Ελλάδα, την εποχή της θύελλας στα Βαλκάνια, παράγοντα σταθερότητας και σημείο αναφοράς.
Ήταν ο δημοφιλέστερος πολιτικός του ΠΑΣΟΚ και γι’ αυτό κλήθηκε να γλιτώσει την παράταξη από την προδιαγεγραμμένη ήττα του 2004. Το αποδέχτηκε. Σωστό ή λάθος; Η ιστορία θα το κρίνει. Το βέβαιο είναι ότι στη συνέχεια, ΕΝΩ οι άλλοι με συνεπή στρατηγική αναδείκνυαν τον Κώστα Καραμανλή σε πολιτικό κεφάλαιο, οι από δω, αυτοί που γλίτωσαν από την πανωλεθρία του 35%, τα κυβερνοστελέχη, άρχισαν συστηματικά την αποδόμηση της εικόνας του Γιώργου Παπανδρέου: για οποιαδήποτε αστοχία, και υπήρξαν αστοχίες, για οποιαδήποτε πρόβλημα, και υπήρξαν προβλήματα, για οποιοδήποτε λάθος στο ΠΑΣΟΚ, και έγιναν λάθη, ακόμη και όταν η απόφαση που είχε ληφθεί ήταν ομόφωνη, ακόμη και όταν η απόφαση που είχε ληφθεί ήταν απόφαση του Συνεδρίου, για όλα μα για όλα τα αρνητικά ή τα γκρίζα, έφταιγε μόνον ένας: ο Γιώργος Παπανδρέου! Ενώ απεναντίας οτιδήποτε θετικό συνέβαινε υπέρ του ΠΑΣΟΚ πιστωνόταν το «όλον ΠΑΣΟΚ» !
Τακτική δηλαδή ακριβώς αντίθετη από την επικοινωνιακή τακτική της Νέας Δημοκρατίας. Ο Γιώργος Παπανδρέου, ο επιτυχημένος ΥΠ. ΕΞ. της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ, επιδιώχτηκε από τους κάποιους πασόκους να γίνει «ο Γιωργάκης που δεν μπορεί», ενώ την ίδια στιγμή ο Καραμανλής της μηδενικής εμπειρίας μεταμορφωνόταν, το ίδιο διάστημα, από το επικοινωνιακό επιτελείο της ΝΔ σταδιακά σε πολιτικό κεφάλαιο! Η Νέα Δημοκρατία μεταμόρφωνε το μεγάλο δέντρο-όνομα, φιλοτεχνώντας το, σε τοτέμ, ενώ στο ΠΑΣΟΚ οι κυβερνοπαράγοντες, αφού επιχειρούν να του χρεώσουν με περισσή υποκρισία τέσσερις εκλογικές ήττες (!), είτε γιατί διαφωνούν με τις πολιτικές προτάσεις του Γ. Α. Παπανδρέου για αλλαγή του πολιτικού συστήματος, είτε είτε, αναζήτησαν στο πρόσωπό του τον αποδιοπομπαίο τράγο!
Μόνο που στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ τον τελευταίο λόγο τον έχουν οι πολίτες, μέλη και φίλοι που ως γνωστόν δεν συναινούν στις μαγικές τελετές της αποπομπής, αλλά αξιώνουν από τον Πρόεδρο ουσιαστικό πολιτικό λόγο, υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της πολιτικής, αποφασιστικότητα για ρήξεις και ανατροπές και συνέπεια στην πράξη, ώστε η πορεία προς τις επόμενες εκλογές να είναι νικηφόρα!