ΗΘΙΚΑ

Πραγματικά η κατάσταση δεν είναι καθόλου ευχάριστη, μια και δεν εκφέρεται υγιής πολιτικός λόγος ούτε και επιδείχθηκε τόλμη αληθείας για την εξολίσθηση από βασικές αρχές του Κινήματος. Υποκρισία, ίντριγκες, αλληλοκατηγορίες, χτυπήματα ανελέητα κάτω από τη ζώνη, αιχμηρές προσωπικές νύξεις, οπορτουνισμός, άκρατος βερμπαλισμός, παζάρι στήριξης του ενός σε βάρος του άλλου, αιτιάσεις και αναμόχλευση παλιών παθών και διαχωριστικών γραμμών, συνθέτουν την εικόνα της σύγκρουσης Παπανδρέου – Βενιζέλου και των ένθεν κακείθεν υποστηρικτών τους.

Όλα δείχνουν με έναν εύγλωττο, και θα έλεγα δραματικό τρόπο, την απουσία του ενδεδειγμένου ηγέτη που θα μπορούσε άξια να πάρει τις τύχες του κόμματος στην πλάτη του και να το οδηγήσει σε καλύτερες μέρες για τον λαό μας. Βλέπετε πολύ προσεκτικά δεν κάνω το κοινό σφάλμα να θέσω σαν στόχο την επικράτηση του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές, αλλά προτάσσω το συμφέρον του ελληνικού λαού. Ένα κόμμα εξουσίας πρέπει, κατά την γνώμη μου, να στοχεύει πρωτίστως προς την κοινωνική δικαιοσύνη και την ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων, που σήμερα κυριολεκτικά στενάζουν, και δευτερευόντως να κοιτάξει για τη σύντομη εκλογική του νίκη. Η εκλογική νίκη θα έρθει μόνη της και θα πέσει σαν ώριμο φρούτο, από τη στιγμή που ο λαός θα πεισθεί πραγματικά ότι αυτή η παράταξη έχει θέσει στόχο την υλοποίηση των βασικών αρχών της Δημοκρατίας και του έθνους μας.

Δεν έχουν καταλάβει ακόμα μέσα στο ΠΑΣΟΚ ότι ο λαός δεν ενδιαφέρεται για τις σαπουνόφουσκες και τις κοκορομαχίες των τηλεοπτικών παραθύρων. Κανένας δεν ενδιαφέρεται για τον αν ο Βενιζέλος ικανοποιήσει τις ήδη ενοχλητικές αχαλίνωτες φιλοδοξίες του ή αν ο Γιώργος κρατήσει το δαχτυλίδι γιατί έτσι αρμόζει σε μια οικογένεια σαν τους Παπανδρέου. Δεν έχουν ακόμα καταλάβει γιατί ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ τούς γύρισε την πλάτη και ακόμα συνεχίζουν να ερίζουν για τις ίδιες ανοησίες και να εκτίθενται με τα λεγόμενά τους για την αποτυχία τόσων χρόνων διακυβέρνησης της χώρας. Είναι τυφλοί και δεν βλέπουν ότι ο μέσος Έλληνας τράβηξε μια τρέσα απολογισμού και διαπίστωσε ότι: «Τους στήριξα τόσα χρόνια, τους έδωσα όλες τις ευκαιρίες που μου ζήτησαν και ακόμα παραπάνω και όμως αυτοί με καταντήσανε τον φτωχότερο στην Ευρώπη, ανυπόληπτο, εξαρτημένο από τους παγκόσμιους εξουσιαστές, δουλικότερο και πιο υποταγμένο στην παγκοσμιοποίηση, αυτοί συρρίκνωσαν όλη την πατριωτική μου υπερηφάνεια, αυτοί κάνανε σκοτεινό και ζοφερό το μέλλον του παιδιού μου, αυτοί φέρανε την Παιδεία στον γκρεμό, αυτοί εφηύραν τα ράντζα». Αυτοί ξεπούλησαν τα εθνικά μας θέματα, αυτοί βάφτισαν την ακρίβεια πρόοδο, συντάξεις και ασφαλιστικά ταμεία τα οδηγήσανε στο χάος, και το χειρότερο είναι πως καμώνονται ότι δεν καταλαβαίνουν τις αιτίες της αποτυχίας τους. Αυτά λέει ο λαός, αλλά αυτοί απτόητοι και αποκομμένοι από τα λαϊκά προβλήματα δεν έχουν αίσθηση της πραγματικότητας. Υποκριτικά λένε ότι η ενότητα του ΠΑΣΟΚ δεν κινδυνεύει, ενώ στην πράξη καθημερινά μας επιβεβαιώνουν ότι ο ένας δεν ανέχεται ούτε μια στιγμή τον άλλο δίπλα του. Ασφαλώς και μπορεί με την ίδια υποκρισία να παραμείνουν στο κόμμα, αφού όποιος φεύγει από το μαντρί τον τρώει ο λύκος. Όμως σ’ αυτήν την περίπτωση θα αλληλοϋποβλέπονται και φυσικά ο ένας θα υπονομεύει τον άλλο και το αποτέλεσμα είναι απολύτως γνωστό. Έτσι λοιπόν προχωρούν με κίνητρο την καρέκλα και δεν τους νοιάζει για όσα γράφονται και λέγονται αρκεί να επικρατήσουν.

Απόδειξη της μειωμένης αίσθησης ευθύνης που κυριαρχεί και της ανυπαρξίας ευθιξίας είναι οι δηλώσεις της κ. Βάσως Παπανδρέου. Η κ. Παπανδρέου ούτε λίγο ούτε πολύ τους είπε κατάμουτρα μέσα στο Εθνικό Συμβούλιο «ότι στελέχη του ΠΑΣΟΚ έφτιαξαν περιουσίες στα χρόνια που κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ». Απίστευτο και όμως αληθινό, αφού μέχρι τώρα όλοι απέρριπταν μετά βδελυγμίας τις αρπαχτές στην περίοδο άσκησης της εξουσίας. Αυτά δεν τα είπε κάποιο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας για να κατηγορήσει το ΠΑΣΟΚ, αλλά ένα από τα πιο ιστορικά στελέχη του Κινήματος. Η κ. Παπανδρέου έχει θητεύσει ως σημαίνον στέλεχος στις πιο καίριες κομματικές και κυβερνητικές θέσεις στη χώρα μας και γι’ αυτό και η βαρύτητα της κατηγορίας είναι εξόχως σπουδαία. Ίσως μάλιστα δείχνει και κάποιο θάρρος να εκστομίσει κάτι που όλοι το γνωρίζουνε καλά και για το οποίο όλοι τρέφουν σοβαρές ενοχές, αλλά κανείς δεν τολμά να το καταγγείλει. Θα μου πείτε, αν κάποιος κάνει το λάθος να καταγγείλει τον τάδε ή τον δείνα για παράνομο πλουτισμό, θα πρέπει να είναι έτοιμος να ακούσει και τα δικά του σχολιανά, αφού ο ένας ξέρει καλά τις πομπές του άλλου. Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν αντέδρασε στη βαριά κατηγορία της κ. Παπανδρέου. Κανείς δεν εξανέστη. Μα ούτε ένας δεν κοκκίνισε. Μου προξενεί κατάπληξη ότι από όλους πέρασε αβλεπί. Λες και δεν τους αφορούσε ή ίσως να νομίζανε ότι ο λόγος γινότανε για κάποιο άλλο κόμμα. Δεν σηκώθηκε ούτε ένας, μα ούτε ένας, να πει στην κ. Παπανδρέου, με θυμό και αγανάκτηση, ότι αυτά είναι ψέματα και αν έχει το σθένος να αναφέρει ονόματα. Αν αυτοί που ήταν εκεί δεν είχαν το σθένος να ζητήσουν τα ονόματα των καταχραστών, ο λαός όμως έχει το δικαίωμα να μάθει. Αν αυτοί δεν θίγονται, οι ψηφοφόροι σας, κυρία Παπανδρέου, θίγονται και ζητάνε να μάθουν για να μπορούν αύριο να σας εμπιστεύονται. Οι δύο υποψήφιοι πρόεδροι του κόμματος έχουν βαριά ηθική υποχρέωση, έστω και τώρα να ζητήσουν πλήρεις εξηγήσεις για όσα ελέχθησαν από την κυρία Παπανδρέου. Μόνο έτσι θα φτάσει επιτέλους το περιβόητο μαχαίρι στο κόκαλο και μόνο έτσι θα αρχίσει μια εποχή αλήθειας και πραγματικής αναζήτησης των αιτίων της ήττας. Αν νομίζουν αυτοί που πλούτισαν ότι αποβάλλοντας για μια ακόμα φορά τη γραβάτα και κατεβαίνοντας φοβεροί και τρομεροί στα κανάλια, δήθεν για να υπερασπισθούν τα λαϊκά συμφέροντα, γίνονται πιστευτοί, πλανώνται πλάνην οικτράν. Πέρασε η περίοδος της χάριτος και της ανοχής. Κανείς πια δε ξεγελιέται με τέτοια τερτίπια. Ο λαός είναι πια ώριμος, δεν μπορούν να τον κοροϊδέψουν και δεν πρόκειται να ικανοποιηθεί μόνο από το αποτέλεσμα της 11ης Νοεμβρίου.

Το έργο «Ηθικά» του Πλουτάρχου έχει αξία γιατί μας προβάλλει την αρετή ως τρόπο συμπεριφοράς και όχι μόνο σαν θεωρητική διακήρυξη, δηλαδή ως πράξη και όχι μόνο σαν θεωρία. Σημειολογικά δανείστηκα το τίτλο του έργου του για να αντιληφθούν οι πολιτικοί μας ότι το ήθος είναι εκείνο που χαρακτηρίζει τον ασχολούμενο με τα κοινά. Η αρετή, όπως την ονόμαζαν οι αρχαίοι, την οποία πίστευαν ότι πρέπει ο πολιτικός να θεωρεί ευτυχία και έτσι να οικοδομεί τον βίο του και όχι απλώς να την υπομένει καρτερικά σαν καταναγκασμό, αποτελεί το θεμέλιο και το μοναδικό χαρακτηριστικό του δημοκρατικού ανδρός. Δεν έχουμε αμφιβολία ότι από κανέναν δεν θα κληθεί η κυρία Βάσω Παπανδρέου να δώσει εξηγήσεις για τις βαριές κατηγορίες που εκτόξευσε. Αυτό όμως δεν απαλλάσσει ούτε την ίδια ούτε και τις ηγεσίες από την ευθύνη. Ο λαός θα κρίνει, που στις περιπτώσεις αυτές θυμόσοφα βρίσκει τις κατάλληλες παροιμίες, όπως για παράδειγμα επί του προκειμένου «Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις».