βυζάντιο

Από δίπλα διαβάζω τη διαμαρτυρία μιας αναγνώστριας, της Μαρίας. Με κατηγορεί πως προβάλλω σίριαλ που δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν στο τηλεοπτικό κοινό και αγνοώ αριστουργήματα όπως το «Δέκα». Της απαντώ δημοσίως πως έχω επιλέξει τον εύκολο δρόμο του εκμαυλισμού για να βγάζω κοροϊδευτικά τη γλώσσα προς τον κόσμο και τα πράγματα. Για τον ίδιο λόγο θλίβομαι όταν διαβάζω ότι στις Κάννες δεν είναι πλέον της μόδας τα ριάλιτι, αλλά τα παιχνίδια γνώσεων. Μιλάμε για ξεφτίλα. Θα ψάχνουμε στη μαύρη αγορά DVD από το Big Brother 1 με τον Τσάκα. Ευτυχώς, όμως, το καλό τηλεοπτικό θέαμα ακόμα κρατάει.

••••

Δύο άνθρωποι μας περιγράφουν, με τόση γλαφυρότητα, τον προσωπικό τους Γολγοθά. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος και η Ρούλα Βροχοπούλου. Νομίζω δε πως η προτροπή του Ευάγγελου προς τον δημοσιογράφο να τον κοιτάξει στα μάτια είναι ποιοτικά ανώτερη και συναισθηματικά πιο πειστική από τις εκκλήσεις της Ρούλας προς τον Αλβανό σύζυγο που την εγκατέλειψε. Και επειδή το παρόν κείμενο αναρτάται και στην ηλεκτρονική σελίδα της εφημερίδας, νομίζω πως οι συνεργάτες του υποψηφίου προέδρου Ευάγγελου έχουν κάθε δικαίωμα να ισχυρίζονται πως γίνεται βρώμικος πόλεμος από το διαδίκτυο.

••••

Και επειδή λέμε για το διαδίκτυο, να σας πληροφορήσω ότι στο στρατηγείο του Βενιζέλου (χρησιμοποιώ την έκφραση του συρμού) σκέφτονται να ματαιώσουν τη συνάντηση με τους blogger που έχει προαναγγελθεί από το blog του αρχηγού.

Οφείλω να ομολογήσω πως ακόμα και εγώ έστειλα e-mail ζητώντας αριθμό προτεραιότητας, αλλά ακόμα απάντηση δεν έλαβα. Θα σας πω τι τους προβληματίζει: έχουν πει τόσο πολλά για τον «βρώμικο πόλεμο» που δέχονται μέσω internet και blog, που φοβούνται ότι κάποιοι θα σηκωθούν να τους απαντήσουν με κίνδυνο να διαδραματιστούν υπέροχες σκηνές, από εκείνες που αποτελούν το οξυγόνο μου.

••••

Μιλώντας, λοιπόν, με κάποιον που βρίσκεται κοντά στον Ευάγγελο, ρώτησα αν έχουν βάση κάτι φήμες που άκουσα περί δεύτερων σκέψεων για απόσυρση της υποψηφιότητας και αναμονή της επόμενης ήττας του Γιώργου. Έβαλε τα γέλια – σοβαρά μιλάω. Μου εξήγησε ότι υπάρχει μια γκρίνια για κάποιες επικοινωνιακές επιλογές και τον τρόπο με τον οποίο εμφανίζεται ο Ευάγγελος, αλλά κάτι τέτοιο δεν συζητήθηκε ούτε για πλάκα. Με το ίδιο εύθυμο ύφος με κάλεσε να του πω τι θα υποθέσω, αν στις εκλογές της 11ης Νοεμβρίου ψηφίσουν λιγότεροι από τους μύριους που έσπευσαν να ψηφίσουν Γιώργο το 2004. Δεν θα υποθέσω τίποτα. Θα πω φωναχτά αυτό που μουρμούριζαν όλοι το 2004…

••••

Δεν γνωρίζω, βέβαια, αν θα υπάρχει τρόπος να τους μετρήσει κανείς. Το πρόβλημα έχει ως εξής: η Singular, όπως ίσως ακούσατε, αρνήθηκε να αναλάβει το έργο της ψηφοφορίας και της καταμέτρησης. Οι λόγοι είναι τόσο τεχνικοί όσο και πολιτικοί. Είναι αυτονόητο ότι η εταιρεία δεν ήθελε να εμπλακεί σε μια διαδικασία η αξιοπιστία της οποίας είναι τρωτή. Αλλά και τεχνικά, το εγχείρημα δεν είναι εύκολο. Όχι τόσο για την καταμέτρηση των ψήφων, όσο για την ταυτοπροσωπία των ψηφοφόρων. Να σας το πω απλά: για να στηθεί αξιόπιστος μηχανισμός, απαιτείται πανελλαδικό ηλεκτρονικό δίκτυο μέσα στο οποίο θα εισάγονται τα στοιχεία των ψηφοφόρων, προκειμένου να αποφευχθούν οι διπλοψηφίες. Ε, αυτό χρειάζεται αρκετή δουλειά. Και αν στο ΠΑΣΟΚ ψάχνουν τώρα χειριστές υπολογιστών, δεν ξέρω τι θα κάνουν με το στήσιμο του δικτύου. Θα προλάβουν μέχρι τις 11 Νοεμβρίου να στήσουν κάτι τέτοιο; Ειλικρινά δεν ξέρω. Φαντάζομαι, όμως, ότι θα παρακολουθούμε τα αποτελέσματα με τον τρόπο που βλέπουμε αμερικανικές εκλογές. Θα λέμε δηλαδή ότι ο Βενιζέλος πήρε την Ευρυτανία όπως ο Μπους τη Νεμπράσκα.

••••

Και συνεχίζω με ΠΑΣΟΚ. Στο επιτελείο του Γιώργου λένε πως η νίκη έχει κλειδώσει, επιδεικνύοντας κυρίως τη συμπαράσταση των συνδικαλιστών. Οι σκληροί κομματικοί θυμίζουν ότι οι συνδικαλιστές έγειραν και την πλάστιγγα υπέρ Σημίτη στο συνέδριο και, τέλος πάντων, ισχυρίζονται πως ακόμα και αν κερδίσει ο Βενιζέλος το κόμμα, αν δεν ελέγχει τους συνδικαλιστές, θα έχει κάνει μία τρύπα στο νερό αντίστοιχη του όγκου του.

••••

Το συμπέρασμα είναι πως έχουμε ένα γεμάτο εικοσαήμερο για να απολαύσουμε θέαμα. Ο Βενιζέλος υποτίθεται ότι θα κάνει σκληρή αντιπολίτευση και από τη Χαριλάου Τρικούπη θα τηλεφωνούν για να μας λένε ότι η συμπεριφορά του είναι ανάρμοστη, ενώ οι ίδιοι συμπεριφέρονται σαν κυρίες στις Βερσαλλίες. Ο Γιώργος θα αυτομαστιγώνεται για να προκαλέσει μεγαλύτερη συμπάθεια, δείχνοντας πως κάνει αυτοκριτική που ματώνει. Και διάφοροι ωραίοι τύποι σαν τον Λοβέρδο, τον Μπίστη, τον Παπουτσή θα πετάγονται σαν τζόκερ μέσα από κουτί.

••••

Καλέ θα ξέχναγα το σημαντικότερο: η Άννα Διαμαντοπούλου θα πάει με τον Βενιζέλο. Και θα πάει επειδή ο Βαγγέλης χάνει, έτσι ώστε να ηγηθεί του χώρου, έχοντας την υποστήριξη όλου του μπλοκ Σημίτη. Ο Ευθυμίου υποχρεούται εκ των πραγμάτων να στηρίξει Βενιζέλο για τους γνωστούς ευνόητους λόγους. Θα έχει την κατανόηση του Γιώργου.

••••

Ο Νίκος Καραχάλιος έχει από τις φάτσες που συμπαθώ. Θυμίζει, ρε παιδί μου, καλοζωισμένο αιώνιο φοιτητή, ένα αγόρι που είπε “γαμώτο” όταν έκλεισε τα δεκαοκτώ. Αυτό το καλό παιδί, λοιπόν, τα έχει βάλει με τον Αλογοσκούφη. Και δεν είναι ο μόνος. Διότι και ο Ζαγορίτης κρατάει μούτρα στον Αλογοσκούφη. Γιατί; Επειδή, λένε, οι χειρισμοί του Αλογοσκούφη με το πετρέλαιο θέρμανσης και, κυρίως, με την αύξηση του ΦΠΑ εκθέτουν τον Καραμανλή, τον εμφανίζουν ασυνεπή με τις προεκλογικές δεσμεύσεις και τα γνωστά. Ένα καλό «γαλάζιο» παπαγαλάκι θα σταματούσε εδώ. Εγώ θα σας πω ότι απλώς παίζουν το παιχνίδι του καλού και του κακού μπάτσου. Εν προκειμένω ο Καραμανλής κάνει τον καλό.

••••

Τώρα πετάγομαι στο υπουργείο Εξωτερικών, επειδή ξέρω ότι οι αναγνώστες μας είναι τόσο πατριώτες που θεωρούν τον Θεσσαλονίκης Άνθιμο πολύ χαλαρό στις απόψεις του. Η υπουργός Εξωτερικών, λοιπόν, όταν δεν ασχολείται με τις δουλειές του συζύγου της, δηλαδή τη διεκδίκηση των Μεσογειακών Αγώνων του 2013, θα ήταν πολύ χαρούμενη αν κλείναμε με τα Σκόπια ένα deal για την ανανέωση της ενδιάμεσης συμφωνίας. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι οι γείτονες θα μπουν στο ΝΑΤΟ ως FYROM και εμείς δεν θα έρθουμε στη δύσκολη θέση να συζητάμε τις βλακείες που διαπράξαμε τα τελευταία είκοσι χρόνια. Σύντομα τα Σκόπια θα αναγνωριστούν με τη συνταγματική τους ονομασία από την Αυστραλία. Με απλά λόγια, οι ροχάλες που έχουμε φάει από τη διεθνή κοινότητα θα φτάσουν τις εκατό. Εδώ, βέβαια, μαθαίνουμε μόνο τις φίρμες. Ουδείς ασχολείται, όταν η Μπουργκίνα Φάσο αναγνωρίζει τα Σκόπια ως «Μακεδονία». Και όμως. Μας φτύνει ως και η Μπουργκίνα Φάσο.

••••

Η Κλειώ ήταν κατηγορηματική: «Προκόπιε, δεν έχεις μπουχτίσει όλες αυτές τις ημέρες με τον Τσε; Δηλαδή τι ήταν ο Τσε; Ένας τυχοδιώκτης με προθέσεις χασάπη που απλώς έβγαλε μια καλή φωτογραφία και η ιστορία τον έκανε φίρμα». Συμφώνησα, αλλά διαπίστωσα και πόσο μόνοι είμαστε σε μία χώρα που οι πολίτες της επισκέπτονται την Κούβα για να την «προλάβουν» αγνή, υπό τη δικτατορία του Κάστρο. Κανένας τους, βέβαια, δεν πήγαινε στη Ρουμανία επί Τσαουσέσκου. Ίσως επειδή οι Κουβανές είναι πιο εύκολες στην παρέα. Γι’ αυτό και εγώ λέω να πάω τα Χριστούγεννα στο Μπαλί, στη Νέα Μάκρη της υφηλίου.

Προκόπιος