Hard Core (Σκληρός Δίσκος)
Έτσι λοιπόν ο «διαμεσολαβητής» του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς, αποκαλώντας τον Μέγα Αλέξανδρο «σφαγέα των λαών»(!), χτύπησε τον σκληρό δίσκο των Νεοελλήνων. Οι οποίοι μπορεί να μην είναι κατευθείαν απόγονοί του, προφανώς έχουν μπασταρδέψει και λίγο, έχουν περάσει 24 αιώνες γαρ, αλλά για όποιον τους έχει θίξει την ιστορία τους, την παράδοσή τους, το φιλότιμό τους: Μαύρο φίδι που τον έφαγε… Κύριε Νίμιτς, χτυπήσατε λάθος πόρτα. (Ο Αντώνης Τρίτσης έλεγε: παρότι αντιιμπεριαλιστής, τον μοναδικό ιμπεριαλισμό που συμπαθώ είναι ο πολιτισμικός του Μέγ’ Αλέξανδρου…).
Τον δρόμο που άνοιξε ο Νίμιτς συνεχίζουν και οι λοιποί αξιωματούχου των ΗΠΑ: Κατά δήλωσιν της αναπληρώτριας υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδιας για θέματα Ευρώπης και Ευρασίας, Ρόζμαρι ντι Κάρλο: «η επίλυση του ζητήματος του ονόματος (της FYROM) δεν αποτελεί προαπαιτούμενο για την ένταξη στο ΝΑΤΟ». Καταλαβαίνετε πού γράφουν οι ΗΠΑ τις ευαισθησίες των Αθηνών και τις απειλές μας για βέτο. Μήπως πρέπει να γίνουμε λίγο πιο σοβαροί;
· Ο αγαπητός Ευάγγελος Βενιζέλος διέπραξε ένα στρατηγικό λάθος στη βιασύνη του να καταλάβει τα εσωτερικά ανάκτορα του ΠΑΣΟΚ (κατ’ άλλους, της «δημοκρατικής παράταξης»). Παραγνώρισε ότι ο σκληρός δίσκος του ΠΑΣΟΚ είναι παπανδρεϊκός. Λάθος ανεπίτρεπτο για άνθρωπο που θέλει να ηγηθεί του συγκεκριμένου χώρου, γεγονός που με τη σειρά του σημαίνει ότι δεν γνωρίζει σε ποια οργάνωση (ή υπόλειμμα οργάνωσης) «ανήκει». Τούτο το στρατηγικό του λάθος έδωσε την ευκαιρία σε όλα τα ποντίκια, όλων των «στρατών», να βγούνε στο κατάστρωμα και να κάνουν «παιγνίδι». Έδωσε βαθιά ανάσα στον σημερινό πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και στους παπανδρεϊκούς, οι οποίοι κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν (ή, μήπως, όντως δεν καταλαβαίνουν;) ότι η ανάσα-ρόγχος του πρίγκιπα είναι από τη θηλιά γύρω από τον λαιμό του που του έστησαν, από την μια ο μηχανισμός του κόμματος και από την άλλη οι βαρονίες.
Έτσι, με τα σημερινά ισχύοντα, πιθανολογείται ότι στις 11 Νοεμβρίου ίσως επανεκλεγεί πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ο σημερινός του πρόεδρος. Και μετά, τι; Πύρρειος νίκη κατά του εσωτερικού «εχθρού». Έχουν ξαναγίνει. Η ιστορία δεν διδάσκει.
· Όπως γράφει το «Ποντίκι» στο φύλλο του της 11.10.07, δύο ιταλοί πολιτικοί απέκτησαν ύστερα από αίτημά τους την «υπηκοότητα» του ψευδοκράτους που αυτοονομάζεται «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» (!). Πρόκειται για έναν ευρωβουλευτή και έναν βουλευτή, αμφοτέρους από το κόμμα των «Ριζοσπαστών» (Radibali) που ίδρυσε ο Μάρκο Πανέλα, συνασπισμένους με το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ιταλίας. Η ενέργεια τους αυτή αποσκοπούσε, κατά τους ιδίους, στο να διαμαρτυρηθούν εναντίον της αδιαφορίας που επιδεικνύει η ΕΕ έναντι της αναγνώρισης της «ΤΔΒΚ» και κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, διότι «εμπόδισε την αποστολή βοήθειας της ΕΕ προς την τουρκική πλευρά, που θα μπορούσε να λάβει 260 εκατομμύρια ευρώ για την ενίσχυση της οικονομίας της»…
Μέχρι την ώρα που γράφεται η στήλη (Πέμπτη όπως πάντα) καμία αντίδραση δεν υπάρχει για το θέμα, ούτε από την ελληνική πρεσβεία της Ρώμης ούτε από το ΥΠΕΞ… Αμ, μήπως αντέδρασε ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (μια και οι ριζοσπάστες είναι συνασπισμένοι με τους σοσιαλιστές της Ιταλίας);
Εμείς πάντως θα επισημάνουμε στους δύο ιταλούς «ριζοσπάστες» ότι με αυτήν τους την κίνηση νομιμοποιούν την τουρκική εισβολή και την κατοχή του 38% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, ότι ενεγράφησαν εθελοντικά στον σκληρό δίσκο των βυσσοδομούντων κατά της Αθήνας και της Λευκωσίας.
Καλά είναι τα παιχνιδάκια με τις «ουσίες», αγαπητοί ιταλοί «Ριζοσπάστες» (κρίμα τ’ όνομα), εδώ, στη γειτονιά μας, η ουσία είναι άλλη. (Τουρκικός επεκτατισμός και αναθεωρητισμός συν τοις άλλοις).
e-mail: gpapagian at in.gr